شرط افزایش بازده سرمایه پیمانکاران در قراردادهای IPC مدیر سرمایه‌گذاری و کسب و کار شرکت ملی نفت ایران گفت: در قراردادهای جدید نفتی، نرسیدن به اهداف تولیدی، کاهش بازده سرمایه پیمانکار را به دنبال دارد. به گزارش شانا، محمد مصطفوی در نشست «هم‌اندیشی شرکت‌های بالادستی نفت و گاز» به نظام ریسک و بازده قراردادهای جدید […]
شرط افزایش بازده سرمایه پیمانکاران در قراردادهای IPC
مدیر سرمایه‌گذاری و کسب و کار شرکت ملی نفت ایران گفت: در قراردادهای جدید نفتی، نرسیدن به اهداف تولیدی، کاهش بازده سرمایه پیمانکار را به دنبال دارد.
به گزارش شانا، محمد مصطفوی در نشست «هم‌اندیشی شرکت‌های بالادستی نفت و گاز» به نظام ریسک و بازده قراردادهای جدید نفتی اشاره کرد و در مقایسه نسل‌های مختلف بیع متقابل با این مدل قراردادی گفت: فلسفه قراردادهای بای بک این است که بر مبنای تجارت متقابل پایه‌گذاری شده و قراردادهای جدید نفتی نیز به این دلیل که تضمین قرارداد در گرو تجارت متقابل است، می‌تواند بیع متقابل قلمداد شود.
مصطفوی در توضیح بیش‌تر گفت: به‌طور مثال در قرارداد EPCF، دولت یا کارفرما تضمین‌کننده است اما در قراردادهای بیع متقابل و نوع جدید قراردادهای نفتی، تجارت فیمابین طرفین تضمین کننده قرارداد است.
وی قابلیت تعریف شرح کار جدید را یکی از مزیت‌ها و تفاوت‌های مدل جدید قراردادهای نفتی با قراردادهای بیع متقابل عنوان کرد و افزود: در قرارداد بیع متقابل چون دستمزد ثابتی مدنظر است، شرح کار مجدد با در نظر گرفتن همان میزان دستمزد صرفه اقتصادی ندارد؛ اما در قراردادهای جدید نفتی این نقیصه برطرف شده و امکان تعریف شرح کار مجدد متناسب با آخرین وضع مخزن وجود دارد.
مصطفوی با بیان این که انعطاف‌پذیری در تعریف شرح کار از ویژگی‌های قراردادهای جدید نفتی است، یادآور شد: شرح کار مجدد باید به تأیید شرکت ملی نفت ایران برسد.
مدیر سرمایه‌گذاری و کسب و کار شرکت ملی نفت ایران در ادامه، به مقایسه ریسک‌های پیمانکار در قراردادهای بیع متقابل و قراردادهای جدید نفتی پرداخت و گفت: دست نیافتن به اهداف تولیدی: در قراردادهای جدید، کاهش بازده سرمایه پیمانکار را به دنبال دارد.
وی ادامه داد: در هر دو نوع قراردادهای نامبرده، کاهش قیمت نفت به تأخیر در بازپرداخت منجر می‌شود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.