زیستگاه‌های طبیعی خرس قطبی در خطر است

زیستگاه‌های طبیعی خرس قطبی در خطر است

خرس‌های قطبی به عنوان بزرگ‌ترین شکارچی خشکی و همچنین عظیم‌الجثه‌‌ترین عضو خانواده خرس‌ها، جزو حیواناتی محسوب می‌شود که نسل آن‌ها به دلیل ذوب یخ‌های قطبی و تغییرات محیطی به شدت در معرض انقراض قرار دارد.

به گزارش سیناپرس، خرس‌های قطبی به عنوان بزرگ‌ترین شکارچیان خشکی شناخته شده و تنها در نواحی مجاور قطب شمال زندگی می‌کنند. جمعیت این جانور در سده گذشته با توجه به از دست رفتن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه، کاهش شکارهای طبیعی به دلیل تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین و فعالیت‌های مخرب انسانی در مناطق محل زندگی وی، به شدت کاهش یافته و جزو جانوران در خطر انقراض محسوب می‌شود. گونه نر این حیوان می‌تواند بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم وزن داشته باشد.

خرس‌های قطبی به‌طور طبیعی بیش‌تر زمان عمر خود را روی یخ‌های شناور قطبی زندگی کرده و به نوعی زندگی و شکار وی بسته به این یخ‌ها است. یخ‌هایی که با توجه به گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی روز به روز از حجم آن‌ها کاسته شده و کم‌تر می‌شوند.

بزرگ‌ترین نوع خرس‌های قطبی در دریای برینگ Bering Sea زندگی می‌کنند. محققان برای خرس‌های قطبی ۴ گروه اصلی تعریف کرده‌اند که شامل خرس‌های حوزه قطب شرقی، خرس‌های حوزه قطب غربی، خرس‌های مجمع الجزایر کانادا و خرس‌های جنوب کانادا می‌شوند. در پی مطالعات جانورشناسان مشخص شده است که این جانور در میان ۱۹ حیوان رو به کاهش و در خطر انقراض در سراسر جهان قرار دارد.

خرس‌های قطبی به‌طور طبیعی بیش‌تر زمان عمر خود را روی یخ‌های شناور قطبی زندگی کرده و به نوعی زندگی و شکار وی بسته به این یخ‌ها است. یخ‌هایی که با توجه به گرمایش زمین و تغییرات آب و هوایی روز به روز از حجم آن‌ها کاسته شده و کم‌تر می‌شوند. غذای خرس را بیش‌تر، خوک‌های دریایی تشکیل می‌دهند. اما این جانور گاهی پستانداران دیگر، تخم پرندگان، لاشه‌های افتاده بر ساحل و سبزی‌ها را نیز می‌خورد. خرس‌های قطبی در زمستان به دلیل افزایش حجم یخ و امکان ایجاد تله از طریق حفر سوراخ روی یخ‌های ضخیم، فک‌ها و خوک‌هایی را که برای دریافت اکسیژن به سطح یخ می‌آیند، شکار می‌کند در حالی که این موضوع در تابستان بسیار دشوارتر شده و هر چه میزان یخ‌های منطقه کم‌تر باشد، خرس قطبی شانس کم‌تری برای شکار خواهد داشت. میانگین عمر خرس قطبی حدود ۲۵ تا ۳۰ سال بوده و در هر نوبت حداکثر ۳ توله خرس به دنیا می‌آورد.

در سال‌های اخیر بنا به دلایلی که اعلام شد، زیستگاه‌های این جانور به شدت در خطر قرار گرفته و چندی پیش سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده آمریکا در گزارشی ویژه اعلام کرد که مهاجرت در نسل‌های اخیر خرس‌های قطبی به سمت مناطق ماندگار یخی دریا افزایش پیدا کرده است.

براساس پیش‌بینی‌های انجام شده توسط پژوهشگران در رابطه با آینده یخ‌های دریا و ادامه روند گرمایش آب و هوا، پیش‌بینی می‌شود که مجمع الجزایر کانادا پناهگاه آینده همه خرس‌های قطبی خواهد بود.

از سوی دیگر محققان و جانورشناسان طی برنامه‌های مطالعاتی چند سال اخیر موسوم به بررسی‌های زمین‌شناسی آمریکا U.S. Geological Survey دریافتند که تعدادی از خرس‌های قطبی پیدا شده در نزدیکی جنوب دریای بیوفورت نسبت به تعداد همین خرس‌ها در سال‌های بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ کاهش بسیاری داشته است. در سال‌های بین ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ جمعیت این خرس‌ها دارای ثبات قابل قبولی بوده است و در سال ۲۰۰۷ جمعیت آن‌ها با افزایشی که داشته، بهبود بخشیده شد و روند ثبات جمعیتی آنان از سال ۲۰۰۹ دوباره آغاز شد.

این محققان توضیح می‌دهند که از ۸۰ توله خرسی که در سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ در آلاسکا به دنیا آمدند، تنها دو خرس جان سالم به در برده‌اند. جف بروماگین یکی از پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی در این باره می‌گوید: مشکل اساسی ما نیز این است که توله خرس‌های قطبی که به دنیا می‌آیند، کم‌تر به سن بزرگسالی می‌رسند. ما در این بررسی‌های منطقه‌ای که انجام داده‌ایم، تعداد کمی از خرس‌های قطبی را مشاهده کردیم، که به سن بلوغ رسیده باشند. در حال حاضر منطقه حفاظت شده جزیره رانگل یکی از معدود پناهگاه‌های امن برای خرس‌های قطبی ماده محسوب می‌شود که می‌توانند با آرامش و امنیت کامل بچه‌های خود را به دنیا آورند. آن‌چه مشخص به نظر می‌رسد این است که هرگونه فعالیت‌های انسانی در این منطقه، از جمله ساخت و ساز پایگاه نظامی و یا عملیات مشابه، باعث ترساندن و دور کردن جانوران می‌شوند و این مسأله می‌تواند موجب آسیب دیدن بیش‌تر این گونه در خطر انقراض باشد.