مجتبی قدیری-با توجه به این‌که سرمایه‌گذاری خارجی نقش مؤثری در ایجاد توسعه و رشد اقتصادی دارد، می‌توان گفت یکی از راهکارهای خروج از رکود جذب سرمایه است. ورود سرمایه‌های خارجی به کشور، افزون بر تأمین سرمایه و منابع مالی، اقتصاد و صنعت کشور را به تحرک وا می‌دارد. تحرکی که می‌تواند باعث خروج کشور […]
مجتبی قدیری-با توجه به این‌که سرمایه‌گذاری خارجی نقش مؤثری در ایجاد توسعه و رشد اقتصادی دارد، می‌توان گفت یکی از راهکارهای خروج از رکود جذب سرمایه است. ورود سرمایه‌های خارجی به کشور، افزون بر تأمین سرمایه و منابع مالی، اقتصاد و صنعت کشور را به تحرک وا می‌دارد. تحرکی که می‌تواند باعث خروج کشور از رکود گردد. اما نکته این‌جاست موانع زیادی در سر راه جذب سرمایه خارجی در کشور وجود دارد، موانعی که حذف آن‌‌ها برعهده دولت‌هاست. موانعی مثل عدم شفافیت، رانت، ارز دو نرخی، تورم بالا، مشخص نبودن میزان سودآوری سرمایه‌گذاری، رقابت‌های غیرواقعی و پنهان و… که در کنار این موانع و مشکلات باید از رفتار بد ما با سرمایه‌های خارجی یاد کرد. به گونه‌ای که فریال مستوفی رییس کمیسیون سرمایه‌گذاری خارجی اتاق ایران و رییس کمیته جذب سرمایه‌گذاری کمیته پسابرجام اتاق تهران ادعا دارد «با سرمایه‌گذاران خارجی در ایران خیلی خوب رفتار نکرده‌ایم».
در حالی‌که شاهد هستیم حتی کشورهای پیشرفته با توجه به رشد بالای اقتصادی رفتار بسیار مطلوبی با سرمایه‌گذاران خارجی دارند.
چرا که سرمایه خارجی به منزله یک تزریق بیرونی به اقتصاد داخلی است و از این بابت به علت وجود عامل تکاثری در اقتصاد، چندین بار بیش‌تر از اصل سرمایه داخلی می‌تواند اثر مثبت بر متغیرهای اقتصادی مثل اشتغال‌زایی، افزایش تولید، عرضه کالاها، هدر رفتن منابع و جلوگیری از افزایش قیمت‌ها داشته باشد.
همین مزایا سبب شده همه کشورها، برای پیشبرد برنامه‌های توسعه اقتصادی خود برای جذب سرمایه خارجی تمهیداتی بیندیشند، تمهیداتی که مشوق‌های فراوانی به سرمایه‌گذاران می‌دهد تا سرمایه‌های ترسو را جذب کند.
حال سؤال این‌جاست مدیران اجرایی در کشور با توجه به رکود چه راهکارهایی برای جذب سرمایه‌های خارجی داده‌اند و یا وکلای ملت در بهارستان کدام طرح را ارایه داده‌اند که در این بازار رقابتی فشرده سهم سرمایه‌های خارجی کشور افزایش یابد؟
نکته این‌جاست که متأسفانه بسیاری از مدیران اجرایی، اختیاری برای دادن امتیاز به سرمایه‌گذاران خارجی ندارند و آن دسته از مدیران هم که اجازه دارند به دلیل ترس از اتهام تبانی تمایلی به این کار نشان نمی‌دهند و همین امر باعث شده سهم ایران از جذب سرمایه‌های خارجی با توجه به پتانسیل‌‌ها و ظرفیت‌های بسیار عالی ناچیز باشد.
نکته این‌جاست که بسیاری از مدیران فوبیای جذب سرمایه دارند چرا که عده‌ای در کشور وجود دارند که به راحتی انگ تبانی می‌زنند و همین امر باعث شده اشتیاقی از سوی مدیران در بخش‌های مختلف اقتصادی برای جذب سرمایه وجود نداشته باشد.
لذا ضرورت دارد که اولین گام وکلای ملت و وزرای محترم دولت در برنامه جذب سرمایه خارجی برخورد با انگ‌زنندگان باشد و در گام دوم هر مدیری که بتواند سرمایه خارجی جذب کند، تشویق گردد. این دو برنامه نه تنها می‌تواند گره جذب سرمایه خارجی را بگشاید که بسیاری از مشکلات اقتصادی را نیز مرتفع نماید.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.