مطالعه تغییرات آب و هوایی براساس نحوه لانه‌سازی زنبورها مطالعات جدید تیمی از پژوهشگران بین‌المللی بر پایه آنالیز نحوه لانه‌سازی نوعی زنبور منقرض شده باستانی، نشان می‌دهد که انسان تونگ چایلد که در شرایط آب و هوایی گرم و خشک دشت‌های ساوانا زندگی می‌کرده است. به گزارش سیناپرس به نقل از archaeology تیمی از پژوهشگران […]
مطالعه تغییرات آب و هوایی براساس نحوه لانه‌سازی زنبورها
مطالعات جدید تیمی از پژوهشگران بین‌المللی بر پایه آنالیز نحوه لانه‌سازی نوعی زنبور منقرض شده باستانی، نشان می‌دهد که انسان تونگ چایلد که در شرایط آب و هوایی گرم و خشک دشت‌های ساوانا زندگی می‌کرده است.
به گزارش سیناپرس به نقل از archaeology تیمی از پژوهشگران به سرپرستی جنیفر پارکر، استاد یونیورسیتی کالج لندن، در حال بررسی روند تغییرات آب و هوایی در طول تاریخ حیات کره زمین هستند. در این مطالعات، پژوهشگران اقدام به بازسازی مدل‌های سه بعدی دیجیتال از کندوهای فسیل شده زنبور‌هایی کردند که در آفریقای جنوبی کشف شده و دو میلیون و ۸۰۰ هزار سال قدمت دارد.
دکتر پارکر و همکارانش در بررسی‌های خود دریافتند که این زنبور برای لانه‌سازی خود از خاکی استفاده می‌کرد که خشک بوده و به میزان زیادی در معرض نور آفتاب قرار داشته است. این خاک همچنین در نزدیکی منابع غنی گرده گل واقع شده بود.
بقایای این کندوی فسیل شده در سال ۱۹۴۲ میلادی و داخل یک معدن سنگ آهک به نام تونگ چایلد Taung Child کشف شد که در آن آثار و بقایای یک نوع انسان باستانی نیز کشف شده بود که با همین عنوان نامگذاری شد. انسان تونگ چایلد گونه‌ای از زیر شاخه‌های انسان آسترالئو پیتیکوس آفریکانوس Australopithecus africanus محسوب می‌شود.
مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که این لانه زنبور توسط گونه‌ای از زنبورهای منقرض شده ساخته شده است که در سطح زمین زندگی کرده و کندوی خود را در مناطق دور از دسترس بنا می‌کردند. دکتر پارکر و همکارانش در بررسی‌های خود دریافتند که این زنبور برای لانه‌سازی خود از خاکی استفاده می‌کرد که خشک بوده و به میزان زیادی در معرض نور آفتاب قرار داشته است. این خاک همچنین در نزدیکی منابع غنی گرده گل واقع شده بود. براساس این یافته‌ها، احتمال درست بودن فرضیه‌ای که نشان می‌دهد انسان تونگ چایلد در غار زندگی نمی‌کرده و محل زیست وی صحراهای ساوانا و محیط آفتابی، گرم و خشک بوده، تقویت می‌شود.
میشل باتلی، متخصص حشره‌شناس و از دیگر اعضای این تیم تحقیقاتی که از سوی موزه سیدنی در این مطالعات حضور دارد نیز در رابطه با مسأله فوق اعلام کرد: این موضوع غیرمحتمل نیست که زنبورهای فوق لانه‌هایشان را در سطح زمین می‌ساختند. احتمالاً با توجه به علاقه این زنبورها برای انتخاب جاهای دور از تردد و آرام، برخی از لانه‌های این زنبور منقرض شده در غارهای کم عمق و سطحی ساخته شده‌اند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که این زنبور عموماً در ورودی‌های غار‌ها و مناطق کم عمق نسبت به سطح زمین لانه‌های خود را بنا می‌کردند. ما با استفاده از اطلاعات موجود در این لانه‌های زنبور، می‌توانیم به شرایط جوی و آب و هوای آن دوره مشخص پی برده و تغییرات رخ داده در آب و هوای یک منطقه را در طول تاریخ بررسی کنیم.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.