گروه راه‌وشهر‌سازی- براساس مذاکرات بین ایران و روسیه قرار شده تا قطب حملونقل برای صادرات غلات روسیه در ایران شکل بگیرد. متناسب با این تصمیم، باید دید ظرفیت‌های لجستیکی ایران چنین اجازه‌ای را می‌دهد تا بتوان از ایران به‌عنوان مسیر ترانزیتی برای غلات روسیه استفاده کرد؟ آیا کریدور شمال-جنوب می‌تواند از نظر هزینه و زمان، […]
گروه راه‌وشهر‌سازی- براساس مذاکرات بین ایران و روسیه قرار شده تا قطب حملونقل برای صادرات غلات روسیه در ایران شکل بگیرد. متناسب با این تصمیم، باید دید ظرفیت‌های لجستیکی ایران چنین اجازه‌ای را می‌دهد تا بتوان از ایران به‌عنوان مسیر ترانزیتی برای غلات روسیه استفاده کرد؟ آیا کریدور شمال-جنوب می‌تواند از نظر هزینه و زمان، توجیه اقتصادی داشته باشد و جایگزین مسیرهای موجود شود؟ به گزارش مناقصه‌مزایده، علی حسینی؛ رئیس کمیسیون حملونقل اتاق ایران، گفت: برای حمل غلات، استفاده از مسیر دریایی و کشتی، اقتصادی‌تر است. از طرفی بیش‌ترین سهم کشتیرانی در دریای خزر به سایر کشور‌ها اختصاص دارد و ایران به دلیل محدودیت‌های ناشی از تحریم نتوانسته در این بخش چندان موفق باشد. به باور این فعال اقتصادی آنچه برای تبدیل شدن به کانون حمل غلات روسیه در ایران نیاز است، وجود یک نظام لجستیک قوی و هماهنگ بوده که متأسفانه چنین نظمی در حال‌حاضر وجود ندارد. از طرفی تناژ کشتی‌های ایرانی در دریای خزر نسبت به کشتی‌هایی که در بندر امام‌خمینی(ره) و بندرعباس در رفت‌وآمد هستند، کمتر است و اگر قرار باشد بار غلات روسیه از مسیر ایران منتقل شود باید هفت تا هشت کشتی از شمال بار خود را به بنادر جنوبی برسانند تا یک کشتی در جنوب بارگیری کرده و به سمت مقصد حرکت کند. این موضوع به هماهنگی دقیقی نیاز دارد. رئیس کمیسیون حملونقل اتاق ایران، با بیان اینکه ۹۰سیستم حمل زمینی در ایران خودمالک بوده که این امر موجب اختلال در نظم لازم و بالا رفتن هزینه‌های حمل می‌شود، تصریح کرد: آنچه در ترانزیت اهمیت ویژه‌ای دارد، زمان و هزینه است که در بخش هزینه به دلیل خودمالکی بخش بیشتر سیستم لجستیک کشور، قدرت رقابت با سایر مسیرهای ترانزیتی را از دست می‌دهیم. همچنین آرمان خالقی؛ عضو هیأت مدیره خانه صمت ایران در این باره، گفت: مسیر دریایی بدون واسطه کشورهای دیگر، بین ایران و روسیه وجود دارد و روس‌‌ها می‌توانند کالاهای ترانزیتی خود را با کشتی به بندرهای انزلی، امیرآباد و… منتقل کنند و از آنجایی‌که بندر انزلی به ریل نزدیک شده است و این امکان وجود دارد که مستقیم کالا‌ها از طریق خطوط ریلی حمل و به بنادر جنوبی ایران منتقل و از آنجا به سایر مقاصد صادراتی روس‌‌ها ارسال شوند. وی این مسیر را جایگزینی مناسب برای روسیه در شرایط تحریم معرفی کرد و افزود: روسیه نمی‌تواند در شرایط جنگی خود را محدود به کریدور دریای سیاه کند؛ به نظر می‌رسد که امنیت حملونقل این کشور از این مسیر به‌دست نمی‌آید از این‌رو آن‌ها به دنبال مسیرهای جایگزین برای انتقال کالاهای خود به مقاصد تجاری‌شان هستند. از قدیم ایران یک مسیر آرمانی و آرزوی روسیه برای دستیابی به آب‌های گرم و آزاد است. عضو هیأت مدیره خانه صمت ایران تأکید کرد: روسیه به‌دنبال راه‌های جایگزین است که هرگاه تحت فشار قرار گرفت بتوانند از آن استفاده کند؛ ایران یکی از مسیرهاست. مسیر بنادر جنوبی ایران برای مقاصد تجاری این کشور به صرفه‌تر است تا اینکه بخواهند از دریایی سیاه وارد مدیترانه و یا از کانال سوئز وارد دریایی سرخ شود. رسیدن به کشورهای آفریقایی و آسیای جنوب شرقی از مسیر ایران برای روسیه به‌صرفه‌تر است و این‌گونه می‌تواند قدرت تجاری خود را بالاتر ببرد. خالقی؛ با بیان اینکه ایران نتوانست سهم قابل‌توجهی از بازار روسیه را تصاحب کند، افزود: حجم صادرات ایران به روسیه با عقد پیمان اوراسیا و… نتوانست تغییر قابل‌توجهی پیدا کند و رسیدن تجار ایرانی به حق خود در بازار روسیه نیازمند زمان است چراکه ما هنوز ادبیات کار کردن با روس‌‌ها را یاد نگرفتیم به این معنا که هنوز به استانداردها، ذائقه بازار، نحوه بسته‌بندی و… مورد نظر آن‌ها دست پیدا نکردیم. همچنین سازوکار جابه‌جایی و تبادل پول، بین دو کشور تعریف نشده است.
دیدگاه بسته شده است.