با توجه به متن تبصره(۱) ماده ۲۷ آیین‌نامه معاملات دولتی سال ۴۹ که درخصوص تعیین برنده دوم مناقصات اذعان دارد؛ «به شخصی که بهای پیشنهادی او در مرتبه دوم قرار دارد به شرطی ابلاغ می‌شود که تفاوت بهای پیشنهادی او با برنده مناقصه از مبلغ سپرده بیشتر نباشد در غیر این صورت رجوع به او […]
با توجه به متن تبصره(۱) ماده ۲۷ آیین‌نامه معاملات دولتی سال ۴۹ که درخصوص تعیین برنده دوم مناقصات اذعان دارد؛ «به شخصی که بهای پیشنهادی او در مرتبه دوم قرار دارد به شرطی ابلاغ می‌شود که تفاوت بهای پیشنهادی او با برنده مناقصه از مبلغ سپرده بیشتر نباشد در غیر این صورت رجوع به او ممنوع است» و با توجه به شرطیه بودن جمله، مفهوم مخالف آن قیمت‌های پایین و حتی مساوی است ولی در بند «الف» ماده ۲۰ قانون برگزاری مناقصات سال ۱۳۸۳ اذعان شده؛ «… برنده دوم در صورتی اعلام می‌شود که تفاوت قیمت پیشنهادی وی با برنده اول، کمتر از مبلغ تضمین باشد» که علاوه بر «تفاوت قیمت» از عبارت «کمتر» نیز صحبت به میان آمده، لذا در این مقرره نمی‌توان بحث از غایت و داخل در مغیا بودن نمود، زیرا تفاوت قیمت مساوی صفر، معنای کمتر را به ذهن متبادر نمی‌کند.
ولی از آنجا که انتخاب نفر دوم در مناقصات عملاً برای تسریع در انجام معامله و عدم تکرار فرآیند طولانی مناقصه صورت می‌گیرد، لذا عقلاً عدم انتخاب فردی که اختلاف قیمت آن با نفر اول به اندازه خود مبلغ تضمین می‌باشد تفاوتی با کسی به اندازه یک ریال کمتر است ندارد، همچنین تأثیر مالی چندانی در احتمال تبانی مناقصه‌گر نفر دوم با اول نخواهد داشت. لذا عدم توجه به این نکته در مغایرت با صرفه و صلاح دستگاه‌های اجرایی بوده و در مواردی موجب طولانی شدن فرآیند خواهد بود.
بنابراین پیشنهاد می‌شود قانون‌گذار در اصلاحات بعدی متن را به شکل زیر تصحیح نماید «… مساوی یا کمتر از مبلغ تضمین».
علی قره‌داغلی- ۱۰ آذر ۱۳۹۹
ویرایش شده ۲۵ دی ۱۴۰۱
دیدگاه بسته شده است.