قاتل بودن ذاتی است یافتههای جدید محققان دانشگاه گرانادا اسپانیا نشان داده که انسانها تمایلات جنایتکارانه را به ارث بردهاند، اما همچنین آن را با تمدن ترکیب کردهاند. به گزارش ایسنا به نقل از نشنال جئوگرافیک، انتظار میرفت که نخستین انسانها تا حد ممکن مانند اجدادشان خشن باشند. اما دانشمندان با بررسی نمونههای خشونتهای مرگبار […]
قاتل بودن ذاتی است
یافتههای جدید محققان دانشگاه گرانادا اسپانیا نشان داده که انسانها تمایلات جنایتکارانه را به ارث بردهاند، اما همچنین آن را با تمدن ترکیب کردهاند.
به گزارش ایسنا به نقل از نشنال جئوگرافیک، انتظار میرفت که نخستین انسانها تا حد ممکن مانند اجدادشان خشن باشند. اما دانشمندان با بررسی نمونههای خشونتهای مرگبار میان گونهها دریافتند که با وجود بیش از ۴ میلیون مرگ و میر ثبت شده در بیش از ۱۰۰۰ گونه جانوری، خشونت مرگبار در حقیقت طی تکامل پستانداران افزایش یافته است.
این تحقیق که در مجله نیچر منتشر شده، نشان داد که در اکثر موارد، تنها حدود ۰٫۳ درصد پستانداران در اثر مبارزه با همنوعان خود مردهاند، اما این میزان در نخستیها دارای افزایش۶ برابری بوده است.
انسانهای اولیه با وجود شواهد خشونت در دوران پارینه سنگی، احتمالاً از میزان مرگومیر مشابهی برخوردار بودهاند. برای مثال در قرون وسطی، انسان یک قاتل کامل بوده و خشونتهای بین انسان عامل ۱۲ درصد مرگومیرهای ثبت شده بوده است.
امروزه نیز انسانها یکدیگر را با نرخ ۱٫۳۳ درصد در سراسر جهان از بین میبرند و در بخشهای کمتر خشن، نرخ آدمکشی ۰٫۰۱ درصد است.
به نظر میرسد که انسانهای عصر معاصر کمتر تهاجمی هستند که این ناشی از متمدنتر بودن آنهاست. محققان دریافتند که سطح خشونت خطرناک برگشتپذیر است و میتواند در اثر برخی عوامل زیستمحیطی، اجتماعی و فرهنگی، افزایش یا کاهش یابد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.