تفاوت‌‌ها را باید منطقی دید قیاس اشتباه مربیان پرافتخار فوتسال با مربیان بی‌کارنامه فوتبال برخی مربیان فوتبال با اتکا به ناظم‌الشریعه در فوتسال خود را محق نشستن روی نیمکت تیم ملی می‌دانند در حالی که ما در فوتسال سوم و چهارمی دنیا را در کارنامه داریم و ۱۱ قهرمانی در آسیا! به گزارش مهر، درخشش […]
تفاوت‌‌ها را باید منطقی دید
قیاس اشتباه مربیان پرافتخار فوتسال با مربیان بی‌کارنامه فوتبال
برخی مربیان فوتبال با اتکا به ناظم‌الشریعه در فوتسال خود را محق نشستن روی نیمکت تیم ملی می‌دانند در حالی که ما در فوتسال سوم و چهارمی دنیا را در کارنامه داریم و ۱۱ قهرمانی در آسیا!
به گزارش مهر، درخشش محمدناظم‌الشریعه و تیم فوتسال ایران که به مقام سوم دنیا رسید همه ایران را خوشحال کرد و البته برخی منتقدان خاص مربیان خارجی را خوشحال تر.
ناظم‌الشریعه خوش‌اخلاق و کاربلد برای آن‌‌ها نمادی بود از مربی ایرانی با استعداد و توانا که از مربی خارجی برای فوتبال بهتر و برتر است. اما به نظر می‌رسد آن‌‌ها فراموش کردند که این فوتسال بود نه فوتبال!
ناظم‌الشریعه فوق‌العاده کار کرد و حالا خودش را ثابت کرده و همه می‌دانند به‌کارنامه وی می‌توان اعتماد کرد. اما او در فوتسال موفق بوده است نه در فوتبال!
تفاوت‌های فنی و مربیگری و تاکتیکی فوتبال با فوتسال بسیار زیاد است و این دو رشته کاملاً با هم تفاوت دارند. در فوتسال ما پرتغال را می‌بریم و کرواسی را پشت سر می‌گذاریم در فوتبال اما این دو تیم فرسنگ‌‌ها با ما فاصله دارند و یکی مقام سومی جهان را یدک می‌کشد و دیگری قهرمان اروپاست.
نکته اصلی اما این نیست که فوتسال رشته ورزشی دیگری است و فوتبال رشته ورزی دیگر بلکه اصل این‌جاست که ایران در فوتسال صاحب کارنامه است و مربیان این رشته هم صاحب علم این رشته ورزشی محسوب می‌شوند.
در فوتسال، ایران از مجموع ۱۴ دوره برگزاری قهرمانی آسیا، ۱۱ دوره قهرمان قاره شده و یک بار هم نایب قهرمان شده است. در جهان هم ایران هرگز تیمی دست‌وپا بسته نبوده و قبل از این مقام سومی دنیا هم مقام چهارمی جهان را با محمدمایلی‌کهن به دست آورده بود.
چنین تیمی قطعاً در همه این سال‌ها نه یک مربی که ده‌ها مربی می‌تواند ساخته باشد که کارنامه‌های بین‌المللی قهرمانی آسیا را در رده باشگاهی و ملی داشته باشند که نمونه آن حسین‌شمس و وحیدشمسایی و البته حالا ناظم‌الشریعه هستند که نشان می‌دهند اینجا چراغی روشن است.
در واقع در فوتسال اگر مدعی قهرمانی جهان نباشیم جایگاهی حتی بالاتر از کرواسی در دنیا داریم و این ما هستیم که می‌توانیم به کشوری مثل کرواسی مربی فوتسال ترانسفر کنیم و به مربیانمان اعتماد کنیم.
ناظم الشریعه البته پیش از این با کسب فنی‌‌‌ترین مربی لیگ، و عملکرد خوب به عنوان سرمربی تیم امید و البته قهرمانی در جام‌ملت‌‌ها لیاقت خود را نشان داده بود و این بار بالاتر هم رفت. این فرصت را به مربیان داخلی زیادی در ایران تاکنون داده‌ایم از دایی گرفته تا امیرقلعه‌نویی و قطبی و شاهرخی و طالبی و خیلی‌های دیگر اما آن‌‌ها در فوتبال نتوانستند حتی فوتبال را به قهرمانی آسیا برسانند چه برسد به این‌که در جام‌جهانی ایران را به قهرمانی جهان برسانند.
این قیاس کاملاً غلط است. در واقع ایران در کشتی آزاد و فرنگی، در فوتسال، در والیبال نشسته، در فوتبال ۵ نفره و ۷ نفره، در تکواندو، کاراته و … می‌تواند مدعی باشد چون مربیانش عنوان دارند اما در فوتبال نه، در والیبال نه، در بسکتبال نه، حداقل فعلاً نه.
امیدواریم روزی برسد که مربیان داخلی کشورمان مثل مربیان دیگر رشته‌ها رشد کنند و با کسب عناوین بین‌المللی مجدداً خود را مثل منصورپورحیدری یا حشمت مهاجرانی و علی‌پروین خود را شایسته نشستن روی نیمکت تیم‌ملی کنند. آن‌‌ها در لیگ قهرمانان آسیای هر سال آسیا می‌توانند این حق را ثبت کنند و به امثال برانکو و کی‌روش تنه بزنند اما تا آن روز باید یا صبر کرد، یا دوباره ریسک کرد و کس دیگری را بدون کارنامه بین‌المللی در بین‌المللی‌‌‌ترین تیم ایران یعنی تیم ملی آزمود.
نکته بسیار مهم
نکته‌ای که نباید در این رابطه از قلم بیافتد اما این است که فوتسال رشته‌ای ارزان تر از فوتبال است و چمن و استادیوم‌های غول پیکر لازم ندارد به همین دلیل در تمامی شهر‌‌ها و روستاهای ما سالن‌های مختلفی وجود دارد که در میان آن‌‌ها بازیکن و مربی ساخته می‌شود. شاید اگر در فوتبال هم این همه ورزشگاه در دسترس عموم وجود داشت اینجا هم استعداد ایرانی رشد می‌کرد و ما در فوتبال هم جزو برترین‌‌ها قرار می‌گرفتیم و مربیان فوتبال هم به اندازه مربیان فوتسال زیاد می‌شدند و از دل آن‌‌ها برترین‌‌ها شایستگی خود را نشان می‌دادند اما فعلاً تعداد استادیوم‌های فوتبال در ایران و به تبع آن مربیان فوتبال بسیار محدود است و از کلونی محدود نمی‌توان استعدادهای برتر را شکار کرد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.