ناصر بهزادفر-این منطقه در قسمت انتهایی جاده تهران به چالوس قرار دارد. دلیل نام‌گذاری این منطقه وجود تنگه‌ای در انتهای مسیر است که درختان بلند روی آن را پوشانده‌اند. به همین دلیل آن را سرپوش‌تنگه می‌نامند. منطقه شامل دو تنگه است. تنگه اول دارای آویزهای جنگلی است. عبور از تنگه اول با رد شدن […]
ناصر بهزادفر-این منطقه در قسمت انتهایی جاده تهران به چالوس قرار دارد. دلیل نام‌گذاری این منطقه وجود تنگه‌ای در انتهای مسیر است که درختان بلند روی آن را پوشانده‌اند. به همین دلیل آن را سرپوش‌تنگه می‌نامند. منطقه شامل دو تنگه است. تنگه اول دارای آویزهای جنگلی است. عبور از تنگه اول با رد شدن از یک آبشار کوچک پایان می‌پذیرد. در انتهای تنگه دوم آبشاری قرار دارد که فرود و صعود از آن بدون تجهیزات خطرآفرین است و پس از آن مسیر جنگلی خواهد شد. درخت‌های ممرز، انجیلی و توسکا، رودخانه، آبشار و آواز پرندگان از جاذبه‌های این نقطه زیبا از ایران است.
زمان مناسب برای دیدن سرپوش‌تنگه فصل بهار (از ابتدای اردیبهشت) و تابستان است.
مسیر دسترسی
مسیر دسترسی به این منطقه از طریق جاده کرج-چالوس، پس از مرزن‌آباد و قبل از پلیس راه چالوس، اولین فرعی روستای محمدآباد قابل دسترسی است. شایان ذکر است قسمتی از مسیر از میان باغ‌های شخصی عبور می‌کند که برای گذر از آن نیازمند هماهنگی با نگهبان باغ است.
مسیری پاکوب به سمت جنگل وجود دارد که به سمت سرپوش‌تنگه ادامه خواهد داشت. بعد از آن، کنار کلبه‌های چوبی در ادامه مسیر رودخانه‌ای را می‌بینیم که از کنار مسیر جریان پیدا می‌کند. مسیر چند مرتبه رودخانه را قطع می‌کند و راه پاکوب ادامه می‌یابد، پاکوبی که کم‌وبیش معلوم و نامعلوم است.
بعد از یک ساعت جنگل پیمایی سبک، به آخر مسیر پاکوب خواهیم رسید، کوهی بزرگ ظاهر می‌شود در رودخانه و خلاف مسیر آب به سمت راست حرکت می‌کنیم. سپس وارد سرپوش‌تنگه خواهیم شد.کمی که در آب راه می‌روید به آبشاری دو متری می‌رسیم باید از آبشار بالا رفت و خلاف مسیر آب را ادامه داد.
در ادامه مسیر آبشاری یک متری دیده می‌شود؛ مسیر را که ادامه دهیم، بعد از عبور از میان بوته‌ها و درختان به آبشاری بلندتر خواهیم رسید.
منابع:
شرکت هایپرشیا – محسن فاتحی
دالاهو
www.zhiwaar.com
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.