تکلیف ۵۰۰ هزار تن زباله الکترونیک چیست؟

تولید سالانه ۵۰۰ هزار تن انواع زباله الکترونیک در کشور بدون داشتن مرکز بازیافت پیشرفته خطر جدی برای محیط زیست ایران است.

به گزارش ایسنا، تنها مجموعه فعال در زمینه بازیافت زباله‌های الکترونیک کشور، آماری مبنی بر تولید بیش از ۵۰۰ هزار تن پسماندهای الکترونیک در کشور ارایه کرده و بر این اساس اعلام شد که تقریباً هیچ سیستمی برای جمع‌آوری و بازیافت این نوع زباله‌ها وجود ندارد.

در مجموعه بازیافت صنعتی زباله‌های الکترونیک که در نزدیکی تهران فعال است، انواع تلویزیون، مانیتور، موبایل و قطعات رایانه به شیوه علمی بازیافت و به منابع اولیه مانند مس، نیکل، کادمیوم و… تبدیل می‌شوند.

ابراهیم مرشد، بنیانگذار این مؤسسه دانش بنیان درباره میزان ضرری که یک باتری می‌تواند برای محیط‌زیست داشته باشد گفت: لیتیوم یک باتری موبایل فرسوده قابلیت این را دارد که یک حجم ۶۰۰ مترمکعبی آب را طوری آلوده کند که دیگر هیچ موجود زنده‌ای در آن زنده نماند، حال خودتان محاسبه کنید سالانه چه تعداد باتری سمی وارد محیط‌زیست می‌شود.

وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کرد در پاسخ به این‌که یک مادربورد رایانه بعد از فرسوده و از رده خارج شدن چه ضرر و سودی می‌تواند داشته باشد گفت: ساختار تمام بوردهای رایانه‌ای حاوی مقداری فلزات سنگین است که می‌تواند برای محیط‌زیست به شدت خطرناک باشد اما همین فلزات برای صنایع مفید هستند.

وی افزود: در هر تن مادربورد رایانه ۲۰۰ کیلو گرم مس به‌کار رفته است که با شیوه‌های تخصصی می‌تواند بازیافت شود.

مرشد در بخش دیگری از صحبت‌ها در خصوص نحوه جمع‌آوری زباله‌های الکترونیک گفت: این زباله‌ها نباید بین زباله‌های تر و خشک باشد، آن‌ها را باید جداگانه به غرفه بازیافت شهرداری تحویل داد تا از آن‌جا به دست ما برسد و بتوانیم آن‌ها را تفکیک و بازیافت کنیم.

براساس اطلاعات برنامه تلویزیونی رادیکال هفت که با محوریت ارتباط فن‌آوری اطلاعات و کسب و کار، محیط زیست و خدمات مخابراتی پخش می‌شود، روش‌های سنتی بازیافت زباله‌های الکترونیک زیانبار است چراکه در آن‌ها با سوزاندن کل قطعاتی مثل کابل مس آن‌ها جداسازی می‌شود اما زیان آلاینده‌ای که در آن سوزانده شدن ایجاد می‌شود، بسیار بیش‌تر از ر‌ها‌سازی آن‌ها در محیط‌زیست است.