فرودگاه‌ها صرفه اقتصادی ندارند

کارشناس حمل و نقل هوایی

فرودگاه‌ها صرفه اقتصادی ندارند

یک کارشناس حمل و نقل هوایی دلایل به صرفه نبودن فعالیت برخی فرودگاه‌ها را در بی‌توجهی به انواع خدمات هوایی و تفکیک آنها، عدم نیاز سنجی مسافران و نبود بخش هوانوردی عمومی دانست.

 به گزارش مهر آرمان بیات کارشناس حمل و نقل هوایی گفت: اولین دلیل فعال نبودن و یا نیمه‌فعال بودن برخی فرودگاه‌های کشور به بی‌توجهی به مقوله انواع خدمات ارایه شده در صنعت حمل و نقل هوایی باز می‌گردد.

وی اظهارکرد: در صنعت هوانوردی به ویژه حمل و نقل هوایی، خدمات مختلفی ارایه می‌شود که از آن جمله می‌توان به نوعی از خدمات رایج که خدمات کامل هوایی یا اصطلاحاً Legacy است، اشاره کرد.

به گفته بیات، شرکت‌هایی نظیر هواپیمایی جمهوری اسلامی(ایران ایر)، هواپیمایی ماهان و سایر خطوط هوایی خدمات کامل هوایی ارایه می‌دهند.

این کارشناس صنعت هوایی ادامه‌داد: نوع دیگر از خدمات، شرکت‌های هواپیمای منطقه‌ای، شرکت هواپیمایی چارتری، شرکت‌های خدمات هوایی، شرکت‌های هواپیمایی باری و ایر تاکسی‌ها (تاکسی هوایی) هستند که هر کدام در نوع ناوگان و خدمات مورد ارایه و راهبرد اجرایی، تفاوت‌هایی دارند.

 وی به فقدان اقدامات تفکیکی نوع خدمات یا نوع بهره‌برداری حمل و نقل هوایی در ایران اشاره کرد و گفت: از آن‌جایی که در دستورالعمل‌های مربوطه سازمان هواپیمایی کشوری، انواع تصدی تفکیک و تعریف شده است، اما عملاً این نوع خدمات حمل و نقل هوایی در ایران تفکیک نشده و فرودگاه‌های کشور نیز متناسب با درخواست‌ها، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند که غالباً این تقاضا از طرف شرکت‌هایی است که نوع اول خدمات (خدمات کامل) را ارایه می‌کنند.

بیات تصریح‌کرد: آنچه بیش از هر چیز نیاز بنیادی توسعه حمل و نقل هوایی داخل کشور است، توجه به هواپیماهای منطقه‌ای با رویکرد پروازهای کوتاه برد حداکثر تا ۵۰۰ ناتیکال مایل یا یک ساعت تا یک ساعت و نیم پرواز است.

این کارشناس صنعت هوایی به عمده‌‌ترین دلیل فعال نبودن یا نیمه فعال بودن مناطق پرتراکم فرودگاه‌های کشور اشاره کرد وگفت: هواپیماهای باریک پیکر برد متوسط بیش از ۱۵۰ صندلی و پهن پیکر بیش از ۲۰۰ صندلی، بیش از ۸۰ درصد ناوگان موجود هواپیماهایی کشور را به خود اختصاص داده‌اند که استفاده از این هواپیما‌ها در مسیرهایی زیر یک ساعت پرواز، ضریب اشغال صندلی را به شدت کاهش داده و برای تصدی‌گر خدمات، توجیه‌پذیر نیست.

به گفته این کارشناس صنعت هوایی باید هواپیماهای برد کوتاه ۵۰ تا ۱۰۰ صندلی را به صورت برنامه‌ای وارد این فرودگاه‌ها کنیم.

وی بیان‌کرد: دلیل دیگری که فرودگاه‌های کشور صرفه اقتصادی ندارند مربوط به فقدان بخش هوانوردی عمومی است که اگر به این حوزه به صورت جدی پرداخته شود، هواپیماهای زیر وزن حداکثر برخاست ۱۱ هزار و ۴۰۰ کیلو گرم با تعداد صندلی ۴ نفره، ۶ نفره، ۱۵ نفره و … با انواع خدمات مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند که از این طریق ترافیک هوایی و فرودگاهی را به شدت تقویت خواهد نمود که خود منتهی به رشد اقتصادی است.

به گفته بیات، درصورتی که هوانوردی عمومی گسترش یابد و صرفاً به حمل و نقل هوایی با برنامه محدود نشویم، انواع خدمات و طبقاتی از انواع مدل‌های بهره‌برداری قابل تعریف است که خود تأثیرات انعکاسی بر سایر صنایع کشور خواهد گذاشت و زمینه‌ای برای پویایی در فرصت‌های شغلی فراهم می‌کند.

این کارشناس هوایی ادامه‌داد: باوجود آن‌که زیرساخت‌های بهره‌برداری(فرودگاه ها) را احداث کرده‌ایم اما مؤلفه‌های بهره‌برداری را تعریف نکرده‌ایم که این موضوع باید در قالب شرکت‌های هواپیمایی کوچک، استفاده از هواپیماهای منطقه‌ای و کوچک، ایرتاکسی‌ها تعریف شود.

بیات عنوان‌کرد: فرودگاه‌های کشور عمدتاً تحت یک مدیریت واحد یعنی شرکت فرودگاه‌ها قراردارند و از سوی یک سازمان اداره می‌شوند درحالی که باید به سمتی پیش بروند که استقلال حقوقی پیدا کنند.

 

این فعال حوزه صنعت هوایی اظهارکرد: فرودگاه‌ها برای تأمین مالی باید وارد فعالیت‌های اقتصادی و بازاریابی شوند درحالی که هم‌اکنون مدیر فرودگاه در انتظار تعیین بودجه سالانه است اگرچه استقلال مدیریتی، حقوقی و ساختاری فرودگاه، باعث ایجاد رقابت و پیشرفت خواهد شد.