تیغ دولبه افزایش مجوز معدن در توسعه مناطق کم‌برخوردار

گروه زمین‌ومعدن – ذخایر معدنی از جمله پتانسیل‌های موجود در ایران می‌باشد که با تنوع بالا در عرصه‌های گوناگون جغرافیایی کشور گسترده شده‌اند. با توجه به سهم معادن در اشتغال کشور توسعه معدنی و صنایع وابسته در مناطق کم‌برخوردار، می‌تواند به کاهش مهاجرت و بهبود شرایط اقتصادی این مناطق کمک کند. براساس آمار متوسط ضریب […]

گروه زمین‌ومعدن – ذخایر معدنی از جمله پتانسیل‌های موجود در ایران می‌باشد که با تنوع بالا در عرصه‌های گوناگون جغرافیایی کشور گسترده شده‌اند. با توجه به سهم معادن در اشتغال کشور توسعه معدنی و صنایع وابسته در مناطق کم‌برخوردار، می‌تواند به کاهش مهاجرت و بهبود شرایط اقتصادی این مناطق کمک کند. براساس آمار متوسط ضریب اشتغال غیرمستقیم بخش معدن در جهان‌ هفت نفر است. هر شغل در معادن فلزی سبب ایجاد۲٫۸ شغل اضافی در سایر نقاط اقتصاد و در معادن غیر‌فلزی سبب ایجاد ۲٫۵ شغل اضافی می‌‌‌‌‌‌‌‌شود. بنابراین سرمایه‌گذاری در طرح‌های معدن و صنایع‌معدنی، علاوه بر ایجاد اشتغال، از یک‌سو توسعه مناطق کم‌برخوردار، تقویت زیرساخت‌های کشور و همچنین کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی را در پی داشته و از دیگر سو، با اجرای برنامه‌های آموزشی و همکاری با دانشگاه‌ها و مراکز علمی، سبب توانمند شدن بخش‌خصوصی می‌شود. علی‌خان ‌نصراصفهانی؛ دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، با تأکید بر اینکه توسعه مناطق کم‌برخوردار با افزایش مجوز معدن تیغ دولبه است و بستگی به عوامل زیادی دارد، گفت: صنایع‌معدنی اهرم حرکت و توسعه است. زمانی که در مناطق کم‌برخوردار به فعالیت می‌پردازیم و معدنکاری را آغاز می‌کنیم مباحث مختلفی مطرح می‌شود. توسعه معدن در مناطق کم‌برخوردار قاعدتاً می‌تواند ظرفیت بالایی را در به‌کارگیری نیروی انسانی ایجاد کند. وی می‌افزاید: برای موفقیت در معدنکاری ایجاد زیرساخت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زمانی که معدنکاری در مکانی توسعه یابد باعث تنوع گسترده محصولات و ایجاد یک دامنه وسیع از کاربردهای مختلف می‌شود؛ در نتیجه می‌تواند طیف وسیعی از صنایع را در مناطق کم‌برخوردار توسعه دهد. این دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، با تأکید بر اینکه توسعه صنایع در مناطق کم‌برخوردار امکانات زیادی را به دنبال خود ایجاد خواهد کرد، خاطرنشان می‌کند: هر صنعت در صورتی که تحت قواعد نظام‌مند عمل نکند، می‌تواند اثر معکوس داشته باشد؛ اکثر تنش‌های اجتماعی که در کنار توسعه معادن ایجاد می‌شود، ناشی از همین موضوع است. در صورتی‌که کنترل‌های زیست‌محیطی به صورت قاعده‌مند پیگیری شود، معدنکاری می‌تواند اثر بسیار مهمی در توسعه هر منطقه‌ای داشته باشد. توسعه معدنکاری به معنای کاهش فقر در هر محدوده و حتی یک خطه کشور است. در کنار نام معدن عناوینی مانند فرصت‌های شغلی ایجاد خواهد شد که به‌طور معنادار به منصه‌ظهور خواهد رسید. وی با ابراز تأسف نسبت به عملکرد نامناسب دولت‌های پیشین در توسعه صنایع، می‌گوید: در دولت‌های پیشین صرفاً سیاست‌های تولیدی مدنظر قرار گرفته بود ولی در حال‌حاضر به بازارمحوری و توسعه کسب‌وکار نیز توجه ویژه‌ای می‌شود. تولیدات باید براساس نیاز بازارهای جهانی باشد که توجه کمتری به این موضوع شده است و گاهی محصولی تولید می‌شود که منطبق بر نیازهای جهانی نیست. نصراصفهانی؛ با تأکید بر اینکه در ایران مطالعات آن‌گونه که باید و شاید صورت نپذیرفته و یکی از علل فرسودگی و بازار نامناسب برای محصولات ایران ساخت مباحث کسب‌وکار است، می‌گوید: متأسفانه معدن به کسب‌وکاری تبدیل شده که افراد حاکم بر آن از لحاظ سواد آکادمیک آموزش دیده نیستند و صرفاً براساس تجربیات در حال توسعه کسب‌وکار خود هستند؛ همین شرایط باعث می‌شود که این افراد بدون توجه به شرایط جهانی بخش‌های معدنی را به هر سویی بکشند.