سیستم‌های فرآوری سیار معدنی کلید فعال‌سازی معادن کوچک

گروه زمین‌ومعدن -بسیاری از معادن کوچک آنقدر ذخیره معدنی ندارند که سرمایه‌گذاری زیادی صرف ساخت کارخانه فرآوری دائمی کنند. این در حالی است که بسیاری از معادن کوچک‌مقیاس به دلیل برخوردار نبودن از واحد فرآوری و افزایش هزینه‌های انتقال کانی معدنی، هرگز به فعالیت نرسیدند یا تعطیل شدند. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای افزایش ارزش‌افزوده […]

گروه زمین‌ومعدن -بسیاری از معادن کوچک آنقدر ذخیره معدنی ندارند که سرمایه‌گذاری زیادی صرف ساخت کارخانه فرآوری دائمی کنند. این در حالی است که بسیاری از معادن کوچک‌مقیاس به دلیل برخوردار نبودن از واحد فرآوری و افزایش هزینه‌های انتقال کانی معدنی، هرگز به فعالیت نرسیدند یا تعطیل شدند. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای افزایش ارزش‌افزوده و توجیه‌پذیر شدن تولید مواد معدنی در این دست معادن کوچک و متوسط، انجام خردایش و فرآوری مواد معدنی در محل معدن به کمک واحدهای فرآوری موبایل(سیار) است تا عیار ماده معدنی با استفاده از تکنیک‌های جدید مانند جداسازی بر مبنای رنگ یا فرمول ماده معدنی و همچنین ایجاد واحدهای فرآوری مشترک در نزدیکی معدن یا مرکز ثقل مکانی مجموعه معادن مجاور یکدیگر نسبت به روش‌های سنتی مانند سنگجوری دستی افزایش نسبی داشته باشد. به گزارش مناقصه‌مزایده، علی‌اکبر لبافی؛ مسؤول دبیرخانه شورای گفت‌وگوی دولت و بخش‌خصوصی خراسان‌رضوی، در نشست شورای گفت‌وگوی دولت و بخش‌خصوصی، گفت: فعال شدن معدنکاری کوچک‌مقیاس در ایران نیازمند تأمین سیستم‌های فرآوری سیار است. لبافی؛ اظهار داشت: کمیسیون معدن و صنایع‌معدنی اتاق بازرگانی استان، مشکلات و موانع فعال‌سازی معادن غیرفعال با عیار پایین، به دلیل حجم کم ذخیره مواد معدنی و ملاحظات زیست‌محیطی را عنوان کرده و احداث یک کارخانه فرآوری سیار برای معادن کوچک‌مقیاس با این ملاحظات زیست‌محیطی را فاقد صرفه اقتصادی می‌داند. لبافی؛ افزود: این در حالی است که پیشنهاد راه‌اندازی واحدهای فرآوری سیار معدنی، می‌تواند مجموعه معادن غیرفعال کوچک‌مقیاس استان را فعال کرده و به طرز چشمگیری هزینه حمل‌ونقل و سرمایه‌گذاری اولیه جهت احداث این واحد‌ها را کاهش دهد. وی اظهار داشت: با توجه به حجم کم ذخایر معدنی و سرمایه‌گذاری‌های عظیم برای کارخانجات ثابت فرآوری و عدم توان معدنکاران خرد، فعال شدن معدنکاری کوچک‌مقیاس در ایران نیازمند تأمین سیستم‌های فرآوری سیار است، از طرفی یکی از مشکلات و موانع فعالیت واحدهای معدنی غیرفعال استان که از سوی صاحبان این معادن مطرح شده، مسائل مربوط به عیار پایین برخی از معادن است چرا که در برخی موارد با توجه به ملاحظات زیست‌محیطی یا عموماً به دلیل حجم کم ذخیره، احداث یک کارخانه فرآوری فاقد صرفه اقتصادی است. مسؤول دبیرخانه شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خراسان‌رضوی، ادامه داد: با ایجاد واحدهای فرآوری سیار می‌توان مجموعه معادن مشابه در یک محدوده را به‌نحوی فعال کرد که علاوه بر ایجاد ارزش‌افزوده، به طرز چشمگیری هزینه حمل‌ونقل مواد معدنی کاهش پیدا کند. وی بیان کرد: ضمن اینکه قید «سیار» برای کارخانه فرآوری معادن با توجه به اینکه امکان دسترسی و نظارت سازمان محیط‌زیست را محدود نمی‌کند، نه تنها مانعی برای اخذ مجوز زیست‌محیطی برای آن واحد قلمداد نمی‌شود، بلکه صدور مجوز برای آن‌ها از حیث قابلیت انتقال از منطقه، مدیریت منابع آب و انرژی و کاهش حمل‌ونقل در مقایسه با کارخانه‌های ثابت، با آسانی بیشتری انجام می‌گیرد. لبافی؛ گفت: اداره کل حفاظت محیط‌زیست می‌تواند در یک معدن دو پروانه زیست‌محیطی یکی برای معدن و دیگری برای کارخانه فرآوری صادر کند، بدون اینکه ضرورت داشته باشد که کارخانه فرآوری در مالکیت معدنکار یا به صورت پیمانکاری دارای قرارداد با معدن باشد، ضمن اینکه فعالیت واحدهای فرآوری سیار معدنی در کشور سابقه‌دار هستند و برای نمونه می‌توان به واحد فرآوری سیار معدن هندوآباد اردستان اشاره کرد.