علت ورود سازمان بازرسی به سرخابی‌ها چه بود؟

گروه اجتماعی- دهه‌ها از حضور دو غول فوتبال ایران و آسیا یعنی استقلال و پرسپولیس می‌گذرد. دو باشگاهی که میلیون‌ها طرفدار دارد و طرفدارانشان هم آرزویی جز قهرمانی این دو قطب فوتبال کشور در آسیا ندارند. اما این دو قطب فوتبال کشور به دلیل اینکه سال‌هاست دولتی هستند، حساب و کتاب شفافی ندارند. آخرین نمونه آن نیز ناپدید شدن ۱٫۸ میلیون دلاری بود که مهدی قائدی؛ بازیکن استقلال خبر داد! همچنین دهه‌هاست که کسی از مدیر برنامه‌های بازیکنان و پول‌هایی که بابت دلالی رد و بدل می‌شود، سراغی نمی‌گیرد. اما بعد از بورسی شدن سرخابی‌ها کمی شفافیت به بدنه سرخابی‌ها تزریق شد؛ قربانی؛ رئیس سازمان خصوصی‌سازی، تنها کمی بعد از بورسی شدن آن‌ها در یک برنامه فوتبالی حاضر شد و به مناظره با فتح‌ا…‌زاده؛ مدیرعامل باشگاه استقلال پرداخت. قربانی؛ در آن برنامه، از مفقود شدن پنج میلیارد تومان پول در باشگاه در زمان مدیریت فتح‌ا…‌زاده گفت؛ مبلغی که باعث ایجاد تنش‌های سنگین بعد از آن برنامه شد. در واقع در این دو باشگاه اینقدر تخلفات مالی وجود داشته که حد ندارد! مطالبه شفاف‌سازی در حوزه پول‌های بدون ضابطه‌ای که در دو دهه اخیر از بیت‌المال آن هم در شرایط سخت اقتصادی کشور به سوی فوتبال پمپاژ شده، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن عبور کرد. به‌خصوص، هر سال که می‌گذرد ابهامات و نحوه هزینه‌کرد باشگاه‌های دولتی فوتبال بیشتر می‌شود و مدیران آن پس از پایان دوره مدیریتی‌شان انبوهی از مسائل مالی و قراردادهای غیرشفاف که منجر به بدهی‌های کلان می‌شود را به جا می‌گذارند، بدون اینکه درباره عملکرد دوره مدیریتی‌شان به نهادی پاسخگو باشند یا از آن‌ها جوابی خواسته شود.

ورود سازمان بازرسی به سرخابی‌ها

در همین رابطه، ذبیح‌ا… خدائیان؛ سازمان بازرسی کل کشور، از تشکیل پرونده برای باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس به دلیل عقد قراردادهای نامتعارف خبر داد و در پاسخ به پرسشی درباره قراردادهای نامتعارف در ورزش به ویژه فوتبال و ورود سازمان بازرسی به این حوزه، گفت: چون شفافیت لازم در این امور وجود نداشت، موجب شد تا این موضوع را پیگیری کنیم. مطابق اسنادی که وجود دارد، حدود ۱۳ تیم برتر دولتی و شرکت‌ها هستند که به نوعی بودجه آن‌ها از سوی دولت و نهادهای دولتی تأمین می‌شود که در قراردادهای آن‌ها مأمور مالی وجود نداشت که موجب ورود سازمان بازرسی شد. به‌طور مثال، برخی از باشگاه‌ها بیش از اعتباری که داشتند، یعنی اعتبار مالی و سقف بودجه، قرارداد می‌بستند. مثلاً اگر باشگاهی ۵۰۰ میلیارد تومان اعتبار داشت، ۴۰۰ میلیارد تومان قرارداد می‌بست و آن را به سازمان لیگ ارسال می‌کرد و نتیجه آن محرومیت‌هایی بود که درباره برخی تیم‌‌ها در مراجع ورزشی حاصل شد. در برخی از قرارداد‌ها نکاتی نوشته شده که هیچ توجیهی ندارد. فرض کنید در قرارداد قید می‌شود که رضایت مدیرعامل باشگاه از بازیکنان چهار میلیون تومان پاداش دارد؛ شاید گفته شود رضایت مربی اشکالی نداشته باشد، اما آن هم نه در ابتدای امر، بلکه انتهای فصل است که در غیر این صورت آن منطقی نیست. برخی موارد به حامیان مالی تیم گفته می‌شد که مبلغ مستقیماً به حساب اشخاص واریز شود که این نوعی نبود شفافیت است و مشکلاتی را به همراه خواهد آورد. یک قراردادهایی برای کارکنان منعقد می‌شود که مبلغ آن غیرمتعارف است. فرض کنید که برای یک مسؤول امور مالی یک باشگاه، در سال ۸۵۰ میلیون تومان اختصاص داده می‌شد و غیر از پاداش‌هایی بود که اختصاص پیدا می‌کرد. برای برخی از تیم‌‌ها همچون تیم پرسپولیس و استقلال پرونده تشکیل دادیم. پرونده در مرحله توضیح است و اگر مسؤولین نکاتی را دارند، بیان کنند و رفع اتهام شود، پرونده بسته و در غیر این صورت به مرجع قضایی ارسال می‌شود.