در زیر نور آفتاب کم‌جان اما مسرت‌بخش آخرین ماه زمستان ۹۴، آرام و با همان لبخند همیشگی‌اش در دفتر کارش می‌نشیند و مانع کشیدن پرده‌ها می‌شود. می‌گوید، از آن‌جایی که از تاریکی بدم می‌آید هیچ وقت پرده‌ها را نمی‌کشم و با آفتابی که روی صورتم افتاده هم مشکلی ندارم. در روزهای پایانی سال ۹۴، سالی […]
در زیر نور آفتاب کم‌جان اما مسرت‌بخش آخرین ماه زمستان ۹۴، آرام و با همان لبخند همیشگی‌اش در دفتر کارش می‌نشیند و مانع کشیدن پرده‌ها می‌شود. می‌گوید، از آن‌جایی که از تاریکی بدم می‌آید هیچ وقت پرده‌ها را نمی‌کشم و با آفتابی که روی صورتم افتاده هم مشکلی ندارم.
در روزهای پایانی سال ۹۴، سالی که در آن یکی از تاریخی‌‌ترین توافق‌های بین‌المللی محقق شد و به مناقشه هسته‌ای ۱۳ ساله پایان داد، فرصتی به دست آمد تا با مرد اول دیپلماسی کشور گفت‌وگویی کوتاه داشته باشیم.
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در گفت‌وگو با ایسنا درباره احتمال همکاری‌های ایران و آمریکا فراتر از بحث هسته‌ای و پس از برجام گفت: مذاکرات تمام شده است، اما اجرای برجام هنوز تمام نشده است. ایران قسمت اول تعهداتی که باید انجام می‌داد را اجرا کرده است. هم تعهدات ما مستمر است، هم تعهدات طرف مقابل و لازم است این تعهدات به شکلی اجرا شود که ایجاد اعتماد کند و برجام را معنی‌دار کند. قسمت مربوط به تعهدات ایران مشخص است و آژانس راستی‌آزمایی کرده و در حال انجام است. تعهدات طرف مقابل اما نیازمند به حضور همراه با اراده سیاسی آن‌هاست. یک وقت حضور و انجام تعهدات برای رفع تکلیف است و ایجاد اعتماد نمی‌کند. مثلاً باید برخی دستورات اجرایی را برای رفع تحریم‌ها صادر می‌کردند که این کار انجام شده است اما یک وقت است که باید نشان دهند واقعاً به اجرای توافق متعهد هستند.
او ادامه داد: با توجه به این‌که تحریم‌ها در یک مقطع زمانی طولانی اعمال شده، معتقدیم اکنون فضا شکسته شده است اما برای این‌که شرکت‌ها و بانک‌ها بتوانند در فضای پسابرجام ورود پیدا کنند، نیاز است که طرف آمریکایی با یک حرکت مؤثر فضای ایران‌هراسی که برخی گروه‌ها خارج از ایران تلاش دارند کماکان به آن دامن بزنند را بشکنند و این ملاک آزمایش ما خواهد بود که آیا واقعاً آمریکایی‌‌ها قصد دارند به تعهداتشان با حسن نیت عمل کنند یا این‌گونه عمل نخواهند کرد. تاکنون روی کاغذ به تعهدات عمل شده است و در اجرا هم اقدامات خوبی صورت گرفته است از جمله سوئیفت. اما هنوز در زمینه توقف تلاش‌ها برای حفظ تحریم روند کند است. آمریکایی‌‌ها باید برای حذف موانع روانی تحریم‌ها جدی‌تر وارد میدان شوند. ما کماکان منتظریم ببینم آمریکا در تعهدی که کرده جدی است یا فقط می‌خواهد رفع تکلیف کند.
وزیر خارجه کشورمان در پاسخ به این پرسش که برای رسیدن به این نتیجه که آمریکایی‌‌ها به تعهدات خود پایبند هستند، چقدر زمان نیاز است یا چه اقدام خاصی باید انجام دهند تا شما نسبت به پایبندی آن‌‌ها به تعهداتشان اطمینان حاصل کنید، گفت: منتظر اقدام خاصی نیستیم. آمریکا باید تعدادی تحریم را روی کاغذ لغو می‌کرد که انجام دادند اما این یک روند است و باید ببینم آن‌چه در روی کاغذ لغو کردند در عمل هم کمک می‌کند تحریم‌ها برداشته شود یا خیر. البته این روند مقداری کند بوده است.
رییس دستگاه دیپلماسی کشور ادامه داد: علت این‌که هنوز با آمریکایی‌‌ها مذاکره می‌کنیم از جمله در حاشیه اجلاس مونیخ یا لندن به همین دلیل است. ملاقات‌‌ها برای این است تا اقداماتی که باید در صحنه عمل انجام گیرد به نحوی درست صورت گیرد. این اقدامات در طول زمان انجام می‌گیرد از این رو باید با دقت پیگیری شود که درست انجام شود و شرکت و مؤسسه یا بانکی معطل تصمیم و اقدامی نماند. ما در وزارت خارجه این روند را رصد و پیگیری می‌کنیم.
ظریف در عین حال تصریح کرد: فکر می‌کنم روند اجرای برجام بد نبوده است اما آن‌قدر هم که ایجاد اعتماد کند، جدی نبوده است. شاید مقداری از این مسأله به خاطر مجموعه تار عنکبوتی تحریم‌ها است که آمریکایی‌‌ها دور خود تنیده‌اند و الان خودشان هم در این تار عنکبوت گیر کرده‌اند.
ظریف با تأکید بر این‌که تصمیم ما برای مذاکره صرفاً بر سر موضوع هسته‌ای به خاطر بی‌اعتمادی است که به آمریکا داشتیم و موضوعات دفاعی ما ارتباطی به بحث هسته‌ای ندارد و به همین دلیل اجازه ندادیم این موضوعات وارد برجام شود، افزود: آمریکایی‌‌ها خودشان بار‌ها گفته‌اند، موضوع موشکی نقض برجام نیست. این درحالی بود که در گذشته براساس قطعنامه ۱۹۲۹ ادعا می‌کردند که آزمایش‌های موشکی ما نقض این قطعنامه است.
وی با اشاره به قطعنامه ۲۲۳۱ و ادعاهای آمریکایی‌‌ها درباره موشک‌های ایرانی خاطرنشان کرد: در قطعنامه ۲۲۳۱ به موشک‌هایی که با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای طراحی شده‌اند اشاره شده است در حالی که هیچ یک از موشک‌های ما به این منظور طراحی نشده‌اند، بنابراین اشاره و ادعای آمریکایی‌‌ها قابل پذیرش نیست و خلاف است.
ظریف درباره خریدهای تسلیحاتی و مسایل دفاعی کشور با اشاره به این مطلب که در قطعنامه‌های قبلی هرگونه همکاری دفاعی با ایران ممنوع بود، افزود: در ضمیمه قطعنامه ۲۲۳۱ برخی همکاری‌ها نیازمند مجوز شورای امنیت است و این به‌طور ماهوی وضعیت را تغییر داده است. در عین حال اعلام کرده‌ایم برای توان دفاعی و موشکی‌مان از کسی اجازه نمی‌گیریم. سایر کشورهایی که بخواهند با ایران همکاری داشته باشند روند مذکور در شورای امنیت را آن‌‌ها باید طی کنند نه این‌که ما به آن روند متعهد باشیم. اتفاقا در برجام اطمینان حاصل کردیم که تأمین نیازمندی‌های دفاعی‌مان در اقلام و مواد دوگانه ارتباطی با برجام پیدا نکند. مذاکرات بسیار سختی در این زمینه داشتیم که شاید ماه‌ها طول کشید و از آخرین موضوعاتی بود که در مذاکرات حل و فصل شد. ما در این زمینه که تأمین اقلام دفاعی برجام را نقض نخواهد کرد، نگرانی نداریم. کمال دقت شده است که نه به برنامه موشکی و نه در زمینه تأمین قطعات دفاعی و موارد لازم برای بحث‌های دفاعی هیچ خدشه‌ای وارد نشود.
ظریف در ادامه این گفت‌وگو در پاسخ به این پرسش که سفر غیرمنتظره سعود الفیصل، وزیر خارجه وقت عربستان سعودی و دیدارش با جان کری، وزیر خارجه آمریکا در فرودگاه وین در حین مذاکرات هسته‌ای و در حالی که همگان انتظار به نتیجه رسیدن مذاکرات در کلیات را داشتند، دلیل تمدید مذاکرات بود؟ شما در آن مقطع گفتید که این سفر ربطی به مذاکرات نداشته است؟ امروز می‌توانید توضیح بیش‌تری درباره آن رویداد دهید، گفت: همان روز و الان هم طرف آمریکایی این‌گونه مطرح کرد و می‌کند که سعودالفیصل برای گفت‌وگو درباره مذاکرات هسته‌ای به وین نیامده و من هم اگر در این‌باره آن روز حرفی زدم، براساس ادعای طرف آمریکایی بود. اما واقعیتی که وجود دارد این است که آن روز تقریباً ما به توافق رسیده بودیم. همان تفاهمی که بعد‌ها در لوزان مطرح شد. قرار بود عصر همان روز اعلام کنیم که روی کلیات توافق کردیم؛ همان چیزی که تقریباً در لوزان صورت گرفت. ما حتی با یکی از وزیران خارجه ۱+۵ بعد از گفت‌وگویی که من و او با آقای کری داشتیم و تقریباً همزمان با عزیمت ایشان به فرودگاه برای دیدار با فیصل بود، درباره نحوه اعلام توافق صحبت می‌کردیم که به چه شکل اعلام شود؛ مکتوب باشد یا به‌طور کلی اعلام کنیم مبنی بر این‌که می‌توانیم الان وارد جزییات شویم یا توافق را روی کاغذ بنویسم و در این حد نزدیک شده بودیم. اما به چه دلیلی به هم خورد؛ برخی معتقدند تماس‌هایی در واشنگتن با کاخ سفید گرفته شد و برخی می‌گویند در ملاقات فیصل و کری صحبت‌هایی رد و بدل شد. من ادعایی درباره تحولات در آن مقطع ندارم و فقط دارم شرایط پیرامونی را تشریح می‌کنم. ممکن است الان هم آمریکا این صحبت‌‌ها را تکذیب کند.
ظریف در واکنش به این پرسش که شما فکر می‌کنید چقدر طول بکشد که کشورهایی مانند عربستان نیز به همان نتیجه‌ای برسند که شما رسیده‌اید، خاطرنشان کرد: معمولاً برخی از دیپلمات‌‌ها همه گزینه‌های غلط را اول انتخاب می‌کنند تا به گزینه درست برسند. معتقدم که برخی از کشورهای منطقه نیز به اشتباه و به دلیل محاسبات غلط سیاست‌هایی را انتخاب کردند که بیش از همه دامنگیر خود آن‌‌ها می‌شود. دولت عربستان با حمایت از گروه‌های افراطی، جنگ‌افروزی و کشتار مردم بی‌گناه یمن باعث شده که خود در انزوا قرار بگیرد و دیر یا زود مجبور به اصلاح سیاست‌های خود می‌شود. گرچه هر چه زودتر این سیاست‌ها را اصلاح کند به خود و منطقه کم‌تر آسیب می‌رساند.
رییس دستگاه دیپلماسی کشورمان تأکید کرد: عربستان احساس می‌کند که آرامش در منطقه مغایر با منافع حیاتی‌اش است و شما شاهد بودید که این کشور در کنار رژیم صهیونیستی شدید‌ترین تلاش‌ها را برای به شکست کشاندن برجام انجام داد ولی خوشبختانه شکست خوردند.
وی با بیان این‌که ما برای برخی از دوستان در وزارت خارجه مسؤولیت‌های جدیدی را در نظر گرفته‌ایم، ادامه داد: به‌طور معمول این مقطع از سال (نزدیک به پایان سال) زمان تغییر سفیران کم‌کم فرا می‌رسد و مباحثی در این ارتباط منتشر می‌شود. به‌طور معمول در ۳ ماه اول سال سفیران جدید اعزام می‌شوند و سفیران قبلی برمی‌گردند و در همین راستا بازار شایعات در ارتباط با جابه‌جایی‌‌ها در وزارت خارجه داغ می‌شود ولی من وارد بازار شایعات نمی‌شوم.
ظریف در ادامه در پاسخ به این پرسش که در سال‌های ۸۸ - ۸۷ در دانشگاه تهران دیگر کلاسی به شما اختصاص داده نشد و برخی اساتید شما را دیدند که با ناراحتی دانشگاه را ترک کردید. از آن سال‌ها و برخورد‌ها تا این روز‌ها که به عنوان وزیر خارجه فعالیت می‌کنید را چگونه می‌بینید، گفت: خوبی دنیا این است که می‌گذرد. هیچ چیز پایدار نمی‌ماند و اگر این‌گونه نگاه کنیم، هم دوران سخت می‌گذرد و هم دورانی که در پست و مقام هستید. خوشبخت کسی است که در نتیجه چرخش ایام امتحانش را خوب پس دهد. در مقاطعی در دانشگاه تهران و دانشکده وزارت خارجه افتخار تدریس داشتم. خب در مقطعی علاقه کم‌تری بود به این‌که بنده تدریس کنم. دانشگاه تهران هیچ وقت من را رد نکرد اما از یک ترمی به بعد دیگر کلاس درس برای من نگذاشتند. کسی نگفت نیا، اما کسی هم نگفت بیا. برای جلسه دفاع برخی دانشجویانم به برخی دانشگاه‌های می‌رفتم (البته نه دانشگاه تهران) و در آن‌جا به اساتید آن دانشگاه پیغام می‌دادند که به فلانی بگویید دیگر این‌جا پیدایش نشود. خب برخی دوستان این‌گونه نگاه می‌کردند. حالا یک جور دیگر و ممکن است فردا به همان شکل سابق نگاه کنند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.