پیغام از خوزستان استادیوم جای کیست؟ مسعود طاهری استادیوم‌های کشور و علاجی که بعد از وقوع حادثه باید کرد! این روز‌ها استادیوم‌های کشور خصوصاً خوزستان علاوه بر نقش فحاش‌محورشان، مزین به مزیت‌های دیگری نیز شده‌اند. از درگیری و نزاع دسته‌جمعی و انفرادی گرفته تا پرتاب سنگ و صندلی و … در برنامه ۹۰ این […]
پیغام از خوزستان
استادیوم جای کیست؟
مسعود طاهری
استادیوم‌های کشور و علاجی که بعد از وقوع حادثه باید کرد! این روز‌ها استادیوم‌های کشور خصوصاً خوزستان علاوه بر نقش فحاش‌محورشان، مزین به مزیت‌های دیگری نیز شده‌اند. از درگیری و نزاع دسته‌جمعی و انفرادی گرفته تا پرتاب سنگ و صندلی و …
در برنامه ۹۰ این هفته تصاویری از تلویزیون ملی ایران پخش شد که اگر کسی از اواسط برنامه و بخش بازی استقلال خوزستان و پرسپولیس به جمع بینندگانش اضافه می‌شد، تصور می‌کرد که تلویزیون برنامه‌ای از جنگ در سوریه را به روی آنتن برده است. اما این تصاویر دلخراش برای جنگ با داعش و تروریست‌ها نبود، بلکه جدال هموطن با هموطن بود! جدالی که تنها بر سر زدن یک گل رخ داده بود.
براساس گزارش‌ها، درگیری‌ها بعد از زدن گل تساوی پرسپولیس به استقلال خوزستان به وجود آمد و تا پایان بازی نیز ادامه یافت. دسته دسته طرفداران تیم استقلال خوزستان به سمت هواداران پرسپولیس حمله برده و آنان نیز مقابله به مثل انجام داده و جنگی به راه انداختند. نتیجه این جنگ نیز ده‌ها مجروح بود و تصاویری از کودکان که در آغوش پدر خون‌آلود خود گریه می‌کردند. درست مثل جنگ با داعش؛ درست مثل جنگ با طالبان و …
حتی کار به سکو‌ها نیز ختم نشد و آنچه روزهای بعد از طریق فضای مجازی به بیرون درز کرد، نشان می‌داد که حتی خودروهای پلاک تهران نیز از هجوم وحشیانه تماشاگرنما‌ها در امان نمانده بودند.
اما سؤال اینجاست که چرا مسؤولین از این وقایع عبرت نمی‌گیرند؟ مگر نه این بود که در سال گذشته نیز در دیدار تیم‌های استقلال اهواز با پرسپولیس مشابه چنین صحنه‌هایی را شاهد بودیم. در آن دیدار نیز طرفداران اهوازی با ابتکاری قابل تأمل پس از سنگ‌پرانی در استادیوم به بیرون از استادیوم رفتند و با جمع کردن سنگ مجدداً از بیرون استادیوم آن را به روی هواداران تیم مهمان پرتاب کردند؟!
اما تلخ‌‌ترین اتفاق ممکن این بود که پس از این واقعه وحشتناک، جایزه بهترین هیأت فوتبال را به هیأت فوتبال استانی دادند که تنها در این استان این اتفاقات رخ داده بود! در واقع اهدای جایزه بر‌ترین هیأت فوتبالی کشور به هیأت فوتبال خوزستان نمکی بود بر زخم‌های آسیب‌دیدگان آن حادثه و توهین به شعور مردم! در واقع جایزه به کسانی تعلق گرفت که نه تنها میزبانان خوبی نبودند، بلکه تنها حادثه خون و خونریزی نیز در آنجا اتفاق افتاده بود!
شاید جالب‌‌ترین اتفاق برنامه سال قبل معرفی برترین‌های فوتبال ایران، نیز به لحظه‌ای اختصاص داشت که در آن جایزه بر‌ترین هیأت فوتبال کشور به طالقانی، مسؤول هیأت فوتبال خوزستان رسید. صحنه معرفی طالقانی به جایگاه و نگاه‌های تعجب‌برانگیز عادل فردوسی‌پور از آن برنامه هنوز در یاد‌ها باقی است. اما دیری نپایید که باز هم خوزستان و مسؤولش حادثه‌ساز شد و باز هم از پشت خط برنامه ۹۰ همان داستان‌های همیشگی را تکرار کرد. از این‌که حدود اختیارات آن تنها به نظارت بر بیلبورد ورزشگاه و فروش بلیط و چمن مسابقه مربوط است و نه امنیت آن! در حالی که اولین وظیفه مسؤول هیأت فوتبال هر استانی مربوط به امنیت بازی است والا هر دو تیم بدون مسؤول هم می‌توانند بلیط‌فروشی کنند و بر چمن و بیلبورد ورزشگاه نیز نظارت کنند!
از سوی دیگر پیغامی که از این مسابقه و مسابقات فوتبالی که در خوزستان برگزار می‌شود این است که ورزشگاه جای طرفدار تیم‌ها نیست، جای کسانی است که برای تخلیه مشکلات روحی و روانی خود به استادیوم می‌روند و تا رنگ خون نبینند آرام نمی‌شوند!
با توجه به عوض شدن وزیر ورزش انتظار می‌رود که وی در اولین اقدام، نظارتی ویژه بر این‌گونه حرکات و مخصوصاً عملکرد مسؤولین فوتبال بیندازد تا بلکه ورزشگاه‌ها حداقل از خون و خونریزی در امان بمانند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.