شرایط زمانی و توان شرکت‌ها؛ ماهیت مناقصات نفتی را تعیین می‌کند

مدیرعامل شرکت POGC در گفت‌و‌گو با مناقصه‌مزایده

شرایط زمانی و توان شرکت‌ها؛ ماهیت مناقصات نفتی را تعیین می‌کند

مهره‌های آهنی پارس درحال کیش و مات قطر

سمیه مهدوی- باز هم یک پروژه ملی دیگر در تاریخ ایران به ثبت رسید. سکوهای پارس‌جنوبی در بازی شطرنج با قطر، درحال کیش و مات کردن شاه شیخ‌نشینان قطری هستند. سکوی سنگین وزن ۲۶۰۰ تنی با همت و تلاش پیمانکاران داخلی به آب انداخته شد و یک قدم دیگر ایران را به هدف طلایی خود یعنی همان سبقت گازی از رقیب نزدیک‌تر کرد.

 طبق رسم معهود کارناوال خبری برای ثبت و ضبط این لحظات غرورآفرین و خاطره‌ساز راهی یارد خرمشهر شد. در گرمای طاقت‌فرسایی که شیرینی موفقیت پروژه ایرانی آن را تبدیل به گرمای دلچسبی کرده بود، عملیات به آب انداختن سکوی فاز ۲۰ انجام شد تا این غول آهنی با شکافتن امواج رود اروند به محل نصب خود راهی شود.

دراین دورهمی نفتی و رسانه‌ای حضور مدیران و مسؤولان فرصتی را برای اصحاب رسانه فراهم کرد تا گفت‌و‌گو‌‌‌ها و مذاکراتی بین این دو صنف صورت پذیرد. گفت‌و‌گویی که جنسش با سایر مصاحبه‌های رسانه‌ای متفاوت بود. همهمه خبرنگاران و عکاسان در کنار ساحل رود اروند در سرزمینی که خون شهدا خاکش را مقدس کرده است، خستگی را از تن به در می‌کرد و چشم‌‌‌ها را برای بهتر دیدن حریص تر.

در حاشیه این مراسم مجالی برای گفت‌و‌گویی کوتاه با مدیرعامل شرکت POGC و مجری طرح فاز ۲۰ و ۲۱ فراهم شد.

بحث برگزاری مناقصات در میادین مشترک از جمله مسایل حساس و مهمی است که همچنان مجریان و مسؤولان امر نتوانسته‌اند نقطه پایانی برآن بگذارند.

محمدمشکین‌فام؛ مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس؛ در پاسخ به پرسش خبرنگار اعزامی مناقصه‌مزایده  به خرمشهرمبنی بر این‌که آیا میادین مشترک نفتی و گازی ماهیت مناقصه را دارند یا این‌که باید از طریق مذاکره و ترک تشریفات آنها را واگذار کرد، می‌گوید: نمی‌توان مناقصات میادین را امری قطعی و لازم‌الاجرا دانست چرا که این جریان هم بستگی به شرایط و مختصات پروژه‌ها دارد و هم به وضعیت شرکت‌های کارفرما.

او ادامه می‌دهد: باتوجه به تعدد و فراوانی میادین نمی‌توان یک جواب کلی در خصوص برگزاری مناقصات داد. به‌عنوان مثال در فاز ۱۱ می‌توان گفت باید شرکتی پیدا کرد تا سابقه مدیریت سکوهای تقویت فشار را داشته باشد، مضاف بر سرمایه‌گذار بودن باید مخازن را بشناسد و با مباحث کمپرسور و تقویت فشار آشنا باشد.

به اعتقاد مشکین‌فام تمام شرکت‌های ایرانی می‌توانند در بخش ساخت تجهیزات حضور فعال داشته باشند، مانند شرکت تجهیزات دریایی که تاکنون بسیار خوب پیش روی کرده است. شرایط ارایه پروژه‌ها به این شکل است که یک پکیج نفتی را به پیمانکار جنرال داده می‌شود که به احتمال زیاد این شرکت، خارجی خواهد بود، اما در همین خلأ با جوینت شدن شرکت‌های ایرانی از ظرفیت و توان داخلی نیز استفاده خواهد شد.

بنابراین شرکت خارجی مدیریت کل پروژه را به عهده می‌گیرد و مطمئناً در کنار آن از مهره‌ها و پیمانکاران ایرانی نیز استفاده می‌شود.

وی با اشاره به پیمانکارانی که در حوزه دریایی کار می‌کنند می‌گوید: ایزوایکو، صدرا و ایدرو از جمله شرکت‌های فعالی هستند که با مجموعه شرکت نفت و گاز پارس‌جنوبی همکاری می‌کنند.

مشکین‌فام ادامه می‌دهد: پروژه‌ها باید باتوجه به دو فاکتور زمان و وضعیت شرکت‌های خواهان میادین واگذار شوند که این امر می‌تواند در قالب مناقصه یا مذاکره اجرایی شود. فاز ۱۱ پارس‌جنوبی نیز از جمله پروژه‌هایی است که هنوز تکلیفش مشخص نشده است.

بعد از این‌که توتال فاز ۱۱ را ترک کرد، ایران با شرکت CNPC چین و قراردادی به ارزش ۵ میلیارد دلار امضا کرد. پیمانکاران چینی نیز که در تأخیر اجرای پروژه‌ها و تعلل بیش از حد ید طولایی دارند طبق انتظار از سال ۸۸ تا ۹۱ فقط دور خود چرخیدند تا این‌که پس از سه سال خلع ید شدند. سرانجام توپ اجرای فاز ۱۱ در زمین پتروپارس افتاد، ولی چون پولی در اختیارشان نبود، در سال ۹۳ زنگنه رسما اعلام کرد که پتروپارس از این پروژه کنار گذاشته شدند.

زنگنه در همان زمان درباره این که طبق قرارداد شرکت پتروپارس مکلف به توسعه این فاز استقرار داد گفته بود بستن هنر نیست، قرارداد باید اجرایی شود.

خرید تجهیزات فقط براساس لیست پارس‌جنوبی صورت می‌گیرد

در ادامه سناریوی گفت‌و‌گو‌‌‌ها، مجری طرح فازهای ۲۰ و ۲۱ با ما همکلام شد.

حمیدرضامهدوی در خصوص توان بازار داخلی بیان می‌کند: ما در این پروژه بیش‌تر از ۵۰ درصد از تجهیزات داخلی استفاده کردیم.

او ادامه می‌دهد: برای اولین بار در تاریخ کشور سیستم کنترل یک پالایشگاه به این بزرگی را که در واقع مغز مجموعه محسوب می‌شود را از محصولات یک شرکت ایرانی استفاده کردیم. این سیستم در حال راه‌اندازی است و تا الان نیز عملکرد خوبی داشته؛ این اتفاقی است که فقط در فاز ۲۰ و ۲۱ افتاده است.

مهدوی می‌گوید: سایر تجهیزات مورد نیاز اعم از کابل‌ها و پمپ‌‌‌ها تا حد امکان از بازار داخلی تهیه شد. در قراردادهای پارس‌جنوبی لیستی در اختیار شرکت‌ها و پیمانکاران قرار می‌گیرد تا فروشندگان مورد تأیید شرکت خرید شود. بنابراین ما موظف هستیم براساس اسامی مندرج در این لیست خرید کنیم.

او در پایان اضافه می‌کند: به دلیل تحریم‌ها تمام پروژه‌ها در فازهای پارس‌جنوبی به سازندگان داخلی روی آوردند. بنابراین حجم عظیم سفارشاتی که کارخانه‌ها می‌گرفتند بیش از توان و ظرفیت داخلی بود، که این امر منجر به تأخیر در تحویل سازه‌ها به شرکت‌ها و مجریان پروژه‌ها می‌شد و کار‌‌‌ها را به تأخیر می‌انداخت.

به گفته مجری طرح تا پایان آبان یا اوایل آذر فاز ۲۰ راه‌اندازی خواهد شد.

گفتنی است، سکوی ۲۶۰۰ تنی SPD20 که با تکیه بر توان داخلی و با صرف ۶٫۳ میلیون نفر ساعت کار در یارد صنعتی خرمشهر ساخته شده، پنجمین سکویی است که در سال جاری برای نصب در میدان گاز پارس‌جنوبی حمل می‌شود.

پیش‌بینی می‌شود که سکوی فاز ۲۰ پارس‌جنوبی با ظرفیت تولید روزانه یک میلیارد فوت مکعب گاز، تا پایان دی ماه سال جاری به بهره‌برداری کامل برسد.

انجام صددرصدی عملیات ساخت و بارگیری سکوهای فاز ۲۰ و ۲۱ پارس‌جنوبی با تکیه بر نیروهای متخصص داخلی و همچنین اشتغالزایی مستقیم روزانه ۶۰۰ نفر در قالب پیمانکاران اجرایی و ناظرین طرح نشان از تحقق عملی اقتصاد مقاومتی در طرح‌های توسعه پارس‌جنوبی می‌باشد.

 

با افتتاح فازهای ٢٠ و ٢١ پارس‌جنوبی تولید روزانه ٥٠ میلیون متر مکعب گاز برای تزریق به شبکه سراسری، تولید و صادرات روزانه ٧٧ هزار بشکه میعانات گازی، سالانه یک میلیون تن گاز مایع و ٤٠٠ تن گوگرد و همچنین تولید سالانه یک میلیون تن اتان به منظور تأمین خوراک واحدهای پتروشیمی تحقق خواهد یافت.

اصلاحیه مصاحبه روزنامه مناقصه‌مزایده با مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس

روزنامه مناقصه‌مزایده، در شماره ۲۰۰۱ روز چهارشنبه ۱۲ آبان ماه خود گزارشی را با عنوان «مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس گفت: شرایط زمانی و توان شرکت‌ها ماهیت مناقصات نفتی را تعیین می‌کند»، منتشر کرد که بخشی از مطالب این گزارش پیرامون تعیین تکلیف فاز ۱۱ پارس‌جنوبی از گفته‌های مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس نبوده و صرفاً توضیحات نگارنده گزارش بوده است که متأسفانه به علت عدم درج نشانه‌های گیومه به‌صورت اشتباه به نقل از وی ذکر شده است. به دنبال انتشار این گزارش و با تذکر روابط عمومی شرکت نفت و گاز پارس، در راستای شفاف‌سازی و رفع اشتباه ایجاد شده در گزارش مذکور، اطلاعات ارایه شده از سوی نگارنده بوده است که در این شماره از روزنامه مجدداً منتشر می‌گردد؛

 «بعد از این‌که توتال فاز ۱۱ را ترک کرد، ایران با شرکت CNPC چین و قراردادی به ارزش ۵ میلیارد دلار امضا کرد. پیمانکاران چینی نیز که در تأخیر اجرای پروژه‌ها و تعلل بیش از حد ید طولایی دارند طبق انتظار از سال ۸۸ تا ۹۱ فقط دور خود چرخیدند تا این‌که پس از ۳ سال خلع‌ید شدند. سرانجام توپ اجرای فاز ۱۱ در زمین پتروپارس افتاد، ولی چون پولی در اختیارشان نبود، در سال ۹۳ زنگنه رسماً اعلام کرد که پتروپارس از این پروژه کنار گذاشته شدند.

زنگنه در همان زمان درباره این که طبق قرارداد شرکت پتروپارس مکلف به توسعه این فاز استقرار داد گفته بود بستن هنر نیست، قرارداد باید اجرایی شود.»