صنعت زغالسنگ در ایران حوزهای است که تقریباً دستنخورده و بکر به حساب میآید و با توجه به اینکه این ماده معدنی منبع حرارتی و انرژی در کشور محسوب نمیشود، برای ۵۰۰ سال آینده نیز ذخیره اکتشافی وجود دارد. به گزارش مناقصهمزایده، زغالسنگ یکی از مهمترین منابع تأمین انرژی دنیا بوده و حدود ۹۵ درصد […]
صنعت زغالسنگ در ایران حوزهای است که تقریباً دستنخورده و بکر به حساب میآید و با توجه به اینکه این ماده معدنی منبع حرارتی و انرژی در کشور محسوب نمیشود، برای ۵۰۰ سال آینده نیز ذخیره اکتشافی وجود دارد. به گزارش مناقصهمزایده، زغالسنگ یکی از مهمترین منابع تأمین انرژی دنیا بوده و حدود ۹۵ درصد انرژی موردنیاز تولید سیمان، ۶۰ درصد برق و ۹۰ درصد فولاد دنیا بهواسطه زغالسنگ تأمین میشود که با توجه به شرایط موجود و مسائل زیستمحیطی پیشبینی میشود که مصرف زغالسنگ تا سال ۲۰۵۰ افزایشی خواهد بود که ناشی از قیمت ارزان، فراوانی مناسب و رقابت اقتصادی قدرتهای نوظهور است. چین با تولید سالانه ۳٫۹ میلیارد تن زغالسنگ با اختلاف زیاد بزرگترین تولیدکننده و مصرفکننده دنیا بهحساب میآید و سه کشور هند، اندونزی و آمریکا با تولید ۷۵۷، ۵۶۳ و ۴۸۵ میلیون تن در ردههای بعدی قرار گرفتهاند. در حالحاضر بسیاری از معادن زغالسنگ ایران با بحران اقتصادی قیمت تمامشده مواجه هستند و نتیجه آن موجب تعطیلی یکسری از معادن شده و آمادهسازی معادن عملاً صورت نمیگیرد و این نوع عملکرد طی یکی، دو سال آینده تأثیر خود را به صورت محسوس روی تولید خواهد گذاشت. کارشناسان معتقدند در صورت ورود سرمایهگذار و بخشخصوصی میتوان برای توسعه معادن برنامهریزی کرد. واقعیشدن قیمت زغالسنگ با توجه به قیمتهای جهانی پیشنیاز هرگونه افزایش تولید و هر برنامه دیگری در صنعت زغالسنگ است و این موضوع نیاز به بازنگری دولت در رابطه با قیمتگذاری دارد. از منظر ناظران با توجه به افزایش هزینهها در سالجاری که بخشی از آن ناشی از تورم و بخشی دیگر حاصل افزایش حقوق و دیگر مسائل است، اما با فرمول قیمتگذاری در بخش زغالسنگ، متأسفانه قیمت زغالسنگ نسبت به سال گذشته تغییر نکرده است. سعید صمدی؛ دبیر انجمن زغالسنگ ایران در این باره، میگوید: دولت اگر بخواهد در حوزه افزایش تولید زغالسنگ برنامهریزی انجام دهد مستلزم آن است که برای معادن زغالسنگ جذابیت ایجاد کند تا بخشخصوصی جهت سرمایهگذاری در این حوزه وارد شود. دبیر انجمن زغالسنگ ایران، با اشاره به اینکه در حالحاضر تولیدکننده دولتی در حوزه زغالسنگ وجود ندارد و بخشخصوصی و تولیدکنندههای شبهدولتی در این عرصه فعال هستند، تصریح کرد: برای اینکه جذابیت ایجاد شود و بخشخصوصی حاضر به سرمایهگذاری در این صنعت شود باید قیمتگذاری منطقی باشد، اگر قیمت زغالسنگ با توجه به قیمتهای جهانی تعدیل شود قطعاً سرمایهگذار و بخشخصوصی وارد کار میشوند و در آنصورت میتوان برای توسعه معادن برنامهریزی کرد. صمدی قیمتگذاری را بزرگترین معضل صنعت زغالسنگ دانست و گفت: مهمترین چالشی که معادن زغالسنگ با آن دستوپنجه نرم میکنند و موجب افت تولید و تعطیلی معادن شده، موضوع قیمتگذاری است. در حالحاضر قیمت فولاد با فرمول قیمتگذاری جهانی تعیین میشود که قیمت داخلی آن بیشتر از قیمت صادراتی است؛ یا خودرو قیمت داخلی آن سه یا چهار برابر قیمتهای خارجی است اما در بخش زغالسنگ موضوع کاملا برعکس است. تمام تلاش ما این است که دولت، حاکمیت، مجلس و وزارتخانه بهعنوان تصمیمگیرندههای کشور را قانع کنیم پای میز بیایند تا وضعیت این قیمتگذاری تکلیفی را روشن کنیم و یکبار برای همیشه قیمت زغالسنگ واقعی شود.
دیدگاه بسته شده است.