نابرابری آرای ایالت‌های آمریکا در انتخاب نهایی رییس‌جمهور

    انتخابات در آمریکا با رأی غیرمستقیم مردم انجام می‌گیرد. این بدان معناست که مردم هر ایالت به نامزدهای مورد نظر خود رأی می‌دهند. هر نامزدی که برنده اکثریت آراء در آن ایالت شود، مجموع آرای هیأت انتخاب‌کنندگان (الکترال کالج) آن ایالت را از آنِ خود می‌کند و نامزدی که تا ۲۷۰ رأی هیأت […]

    انتخابات در آمریکا با رأی غیرمستقیم مردم انجام می‌گیرد. این بدان معناست که مردم هر ایالت به نامزدهای مورد نظر خود رأی می‌دهند. هر نامزدی که برنده اکثریت آراء در آن ایالت شود، مجموع آرای هیأت انتخاب‌کنندگان (الکترال کالج) آن ایالت را از آنِ خود می‌کند و نامزدی که تا ۲۷۰ رأی هیأت انتخاب‌کنندگان را به دست آورد، رییس‌جمهور آمریکا خواهد شد.به گزارش مهر، نکاتی در رابطه با این نظام انتخاباتی وجود دارد. اول آنکه نتیجه کمی انتخابات در هر ایالت اهمیتی ندارد! فقط برنده و بازنده مهم است. به عنوان مثال اگر ترامپ در یک ایالت با نتیجه ۹۰ بر ۱۰ پیروز شود، تمام آرای هیأت انتخاب‌کنندگان یا آرای الکترال کالج آن ایالت متعلق به اوست؛ حال اگر هیلاری کلینتون در ایالتی دیگر با نسبت ۵۵ به ۴۵ پیروز شود، مانند مثال پیشین تمام آرای الکترال کالج آن ایالت به وی تعلق می‌گیرد.

به عبارت دیگر، نتیجه انتخابات آمریکا از تجمیع آرای مردمی مشخص نمی‌شود. مهم‌ترین عامل در پیروزی و یا شکست نامزد‌ها مجموع آرای مردمی آنان نیست؛ بلکه تعداد آرای هیأت‌های انتخاب‌کنندگان ایالتی سرنوشت نهایی انتخابات را رقم می‌زند. هر نامزد برای پیروزی درانتخابات ریاست جمهوری و راهیابی به کاخ سفید، از مجموع ۵۳۸ رأی به حداقل ۲۷۰ رأی هیأت‌های انتخاب‌کنندگان نیاز دارد. به همین دلیل ممکن است فردی با آرای الکترال کالج بیشتر و آرای مردمی کم‌تر به پیروزی دست یابد، در حالی که رقیب وی آرای مردمی بیشتری کسب کرده باشد. تاکنون چندین بار رؤسای جمهور منتخب آمریکا بدون آنکه ۵۰ درصد آرای مردمی را به‌دست آورده باشند، تنها با اتکاء به کسب حداقل ۲۷۰ رأی هیأت‌های انتخاب‌کنندگان وارد کاخ سفید شده‌اند. این دسته از رؤسای جمهور آمریکا را اصطلاحاً «رؤسای جمهور اقلیت» می‌نامند.

با توجه به این نظام انتخاباتی، نتیجه انتخابات در بعضی ایالت‌‌ها در دوران‌های مختلف تغییری نیافته است؛ به‌طوری که همواره در بعضی ایالات نامزد دموکرات و در برخی دیگر نامزد جمهوریخواه پیروز رقابت‌ها بوده‌اند و همین امر سبب می‌شود که افراد زیادی از رفتن به پای صندوقهای رأی خودداری کنند زیرا این تصور وجود دارد که با توجه به برتری قطعی آرای یک حزب بر حزب دیگر، تفاوتی در نتیجه انتخابات حاصل نخواهد شد.

در واقع، نتیجه نهایی انتخابات در ایالت‌هایی تعیین می‌شود که در آن‌ها هیچ‌کدام از دو حزب اصلی و نامزدهای آنان از پشتیبانی قاطعی برخوردار نیستند و از اینرو احزاب رقیب نمی‌توانند به آرای الکترال کالج این ایالت‌ها اتکا نمایند. به این ایالت‌ها که در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به شدت مورد توجه کمپین‌های انتخاباتی هستند، در اصطلاح «ایالتهای چرخشی» (Swing ْStates) گفته می‌شود. ایالتهای اوهایو، فلوریدا، کارولینای شمالی، کلرادو و نوادا از جمله این ایالت‌ها هستند.

با این حال، در انتخابات عمومی ماه نوامبر پس از مشخص شدن میزان آرای مردمی هر نامزد در هر ایالت و شمارش تعداد آرای هیأت‌های انتخاب‌کنندگان، می‌توان نامزد پیروز در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را شناسایی کرد. نتایج انتخابات در جلسه مشترک مجلس نمایندگان و سنا در ماه دسامبر به‌طور رسمی اعلام می‌شود که طی آن، معاون رییس‌جمهور به عنوان رییس سنا، نتایج آرای هیأت‌های انتخاب‌کنندگان را می‌خواند و بدین‌ترتیب، رییس‌جمهور بعدی آمریکا به‌طور رسمی اعلام می‌شود.

موضوع دیگر نحوه تقسیم ۵۳۸ رأی الکترال‌ بین ایالت‌های مختلف است. با آنکه یکی از شاخص‌های اصلی تعداد آرای الکترال هر ایالت، میزان جمعیت آن ایالت است؛ اما لزوماً آرای هر ایالت دارای اثر و قدرت یکسانی نیست. یعنی آرای برخی از ایالت‌‌ها به‌طور میانگین بیش از یک رأی قدرت دارند و آرای برخی ایالت‌‌ها کم‌تر از یک رأی. به عبارت دیگر اگر جمعیت واجد شرایط ایالت‌‌ها را تقسیم بر تعداد الکترال هر ایالت کنیم، با نتایج یکسانی مواجه نخواهیم شد.

به عنوان مثال هر رأی الکترال در ایالت وایومینگ نماینده حدود ۱۴۳ هزار نفر است؛ اما در ایالت نیویورک نماینده ۵۲۰ هزار نفر است. در نتیجه هر ۴ رأی در نیویورک برابر با یک رأی در ایالت وایومینگ است.

 

اتفاق عجیب دیگری که در این سیستم انتخاباتی دو مرحله‌ای ممکن است رخ دهد، آن است که الکترال یا همان نماینده آرای ایالت ممکن است در زمان اعلام آرای مردمی ایالتی که نمایندگی آن را بر عهده دارد، نظر مخالف رأی مردم را اعلام کند! هیچ قانونی هم وجود ندارد که از این مسأله جلوگیری کند. تاکنون ۸ بار (در سال‌های ۱۹۴۸، ۱۹۵۸، ۱۹۶۰، ۱۹۶۸، ۱۹۷۲، ۱۹۷۶، ۱۹۸۸ و ۲۰۰۰ و سه بار در قرن نوزدهم) این اتفاق افتاده است.