آنالیز دو مصاحبه نگران کننده منصوریان قراردادهای هنرمندانه استقلال اتفاقی که در باشگاه استقلال رخ داده و هنوز کسی مسؤولیتش را برعهده نگرفته اوضاع را نگران‌کننده‌تر از قبل کرده است. به گزارش مهر، حرف‌های منصوریان را پس از پیروزی مقابل مس کرمان مطالعه می‌کنیم، کلمه به کلمه، حرف‌های منصوریان و کارهایی که او در این […]
آنالیز دو مصاحبه نگران کننده منصوریان
قراردادهای هنرمندانه استقلال
اتفاقی که در باشگاه استقلال رخ داده و هنوز کسی مسؤولیتش را برعهده نگرفته اوضاع را نگران‌کننده‌تر از قبل کرده است.
به گزارش مهر، حرف‌های منصوریان را پس از پیروزی مقابل مس کرمان مطالعه می‌کنیم، کلمه به کلمه، حرف‌های منصوریان و کارهایی که او در این چند روز انجام داده را که کنار هم می‌چینیم رازهای استقلال تا حدودی فاش می‌شود به ویژه این بخش از حرف‌ها: «بندی که در قرارداد کاوه هست در قرارداد ۹ بازیکن دیگر استقلال هم هست و اگر پول آن‌ها پرداخت نشود، می‌توانند بروند».
این بند که در ۹ ضرب شده، بسیار عجیب است. به نظر می‌رسد تاکنون سابقه نداشته که باشگاهی تا این حد در قرارداد‌ها سهل‌انگاری کرده باشد. شاید یک بازیکن بزرگ یا دو بازیکن بزرگ در چند سال برای یک باشگاه چنین مواردی را در قراردادش بگنجاند، اما ۱۰ بازیکن در یک سال و برای یک باشگاه؟ آن هم در حالی که در استقلال بازیکنی که بتواند چنین شرایطی را امسال به باشگاه تحمیل کند، نمی‌بینیم. بدتر از آن این است که به ۱۰ بازیکن استقلال بندهایی خاص ارفاق شده و با این وجود استقلال گران‌‌ترین تیم نقل و انتقالات هم شده تا جایی‌که وزیر ورزش پیشین دستور ترمز نقل و انتقالات این باشگاه را صادر کرد.
در واقع استقلال هم گران بسته شده و هم در قرارداد‌ها به سود بازیکن عمل کرده آن هم نه برای یک بازیکن که برای ۱۰ بازیکن.
شاید اگر استقلال فقط گران بسته شده بود، موضوع کمی فرق می‌کرد ولی هنرمندی می‌خواست که هم گران‌‌ترین تیم لیگ بسته شود، هم قرارداد‌ها مملو از بندهایی به سود بازیکن باشد. این یعنی از دو جهت به سود بازیکن!
شاید فرهادمجیدی در سال‌های گذشته می‌توانست چنین قراردادهایی داشته باشد اما حتی آن روز‌ها هم تیموریان از بولتون، نکونام از اوساسونا و… چنین شرایطی برای قراردادهایشان با باشگاه استقلال نداشتند. دو روز به عقب بروید و منصوریانی را ببینید که به جلسه با افتخاری می‌رود و وقتی بیرون می‌آید با سایت باشگاه مصاحبه می‌کند و می‌گوید «افتخاری قول داد ظرف چند روز آینده دستمزد بازیکنان را بدهد»
این کار به آن معنی بود که قرارداد‌ها پرداخت نشده و منصوریان درمورد این موضوع از افتخاری قول گرفته و خودش هم آن را اعلام می‌کند تا افتخاری را در عمل انجام شده قرار دهد. چند روز قبل‌تر که بروید می‌رسید به یعقوب‌کریمی که مدعی بود ۱۳۰ در صد از پولش را از سال قبل و امسال نگرفته است!
بدهکاری‌های استقلال به صادقی‌ها و قلعه‌نویی‌ها، بازیکنان خارجی دو-۳ سال گذشته را به یاد بیاورید و از یاد نبرید کرار و تیموریان را که به دلیل عدم پرداخت مطالباتشان از استقلال جدا شدند و قهرمانی را از استقلال گرفتند. حالا نه کرار و تیموریان بلکه ۱۰ بازیکن به گفته منصوریان این بند را دارند که می‌توانند فسخ کنند و بروند کما این‌که کاوه‌رضایی هم احتمالاً به همین دلیل و با استناد به همین بند بحث جدایی را مطرح کرده وگرنه پیشنهاد چین نمی‌تواند برای رضایی رسیدن به تیم ملی را تضمین کند.
هرچه هست باید تأکید کرد استقلال در حال بند بازی است و هر کجای این فصل که نتواند دستمزد‌ها و قرارداد‌ها را پرداخت کند، ۱۰ بازیکن دارد که حق جدایی دارند. این در واقع به‌سان تهدید بزرگ و زلزله‌ای عن‌قریب است که امیدواریم با پرداخت به موقع قرارداد‌ها هرگز بالفعل نشود اما بزرگ‌ترین خطر بالقوه طی همه ۳ دهه اخیر است.
شاید امروز باید مسؤولان نقل و انتقالات و البته خود بهرام‌افشارزاده هم باید به این دغدغه بزرگ منصوریان پاسخ بدهند که چرا ۱۰ بازیکن وجود دارند که می‌توانند مثل کاوه‌رضایی هر لحظه که اراده کنند، حق باشگاه را بدهند و بروند؟ آیا این یک اشتباه بزرگ نبوده است؟
اگر بازیکنان با مربی تیم به مشکلاتی برخورد کنند و همه باهم بخواهند از استقلال بروند، تکلیف این باشگاه مردمی چیست؟ آیا باید قانوناً همه آن‌ها بتوانند بروند؟
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.