مشکل اصلی حملونقل چیست؟ بشر با ورود به قرن بیستم و در سایه انقلاب به وجود آمده در صنعت حملونقل به این نکته پی برد که رابطه مستقیمی بین عدم تحرکپذیری با فقر وجود دارد. به گزارش تیننیوز، ارتباطات هرچه گستردهتر اقتصادی بین ملتها، توریسم و جهانگردی به حدی گسترش یافت که برای مردم چند […]
مشکل اصلی حملونقل چیست؟
بشر با ورود به قرن بیستم و در سایه انقلاب به وجود آمده در صنعت حملونقل به این نکته پی برد که رابطه مستقیمی بین عدم تحرکپذیری با فقر وجود دارد.
به گزارش تیننیوز، ارتباطات هرچه گستردهتر اقتصادی بین ملتها، توریسم و جهانگردی به حدی گسترش یافت که برای مردم چند دهه قبل از آن قابلتصور نبود. حملونقل ضعیف عامل عمده گرسنگی در جهان است.
هزینه بالای حمل تولیدات کشاورزی، تأخیرهای طولانی و زیانها و صدمات وارده به محصولات فسادپذیر، از جمله موانع مشهود و ملموس در راه افزایش غذا در جهان هستند.
به خاطر این وضعیت بسیاری از منابع کره زمین دستنخورده باقیمانده است و ثروتهای عظیمی از منابع جنگلها و معادن که میتوانند در راه مبارزه با فقر مؤثر واقع شوند، بدون استفاده باقیماندهاند، زیرا در بسیاری از موارد امکان دسترسی یا حمل آنها فراهم نبوده است. علاوه بر کشاورزی، بخش صنعت نیز بهسختی از کمبود امکانات حملونقل صدمه میبیند. کارخانهها نیاز به تأمین منظم سوخت، مواد اولیه، قطعات یدکی و سیستم قابلاعتماد برای حمل محصولات تولیدشده خود دارند.
ضعف امکانات حملونقل داخلی حتی به موقعیتهای جهانی بازار محصولات یک کشور صدمه وارد میکند. طی یکراه زمینی چند صد کیلومتری تا یک کشور همسایه خیلی راحتتر و اقتصادیتر از طی یکراه دریایی چند هزار مایلی تا آنسوی دنیاست.
اما فقدان همین راه زمینی کوتاه تا کشور همسایه میتواند امکان چنین بازاریابی را فلج کند. فقدان امکانات حملونقلی تنها عامل مشکلزا نیست، بلکه قابلاعتماد نبودن، هزینه بالا، کارایی پایین و صدمات وارده به بهرهبرداران نیز به همان اندازه مشکلآفرین است. مشکلات حملونقل علاوه بر آثار اقتصادی، آثار سیاسی و اجتماعی خاص خود را نیز دارد. حملونقل و ارتباطات ضعیف، حفظ ملیت واحد را بهطور جدی دچار مشکل میکند و از مانع عمدهای نیز در راه حفظ امنیت ملی به شمار میرود.
جایگاه صنعت حملونقل و تأثیرات آن بر اقتصاد جوامع تا حدی است که اگر در کشوری حملونقل با مشکل مواجه شود ستونهای آن کشور به لرزه درخواهد آمد، لذا پی بردن به نقاط اصلی و بحث پیرامون چالشهای این بخش بسیار مهم و ضروری است، در همین خصوص پایگاه خبری تیننیوز، هرماه با برگزاری جلساتی با کارشناسان و مسؤولین امر این وظیفه مهم را برعهده گرفته است، مهمان میزگرد این ماه تیننیوز، محمدرضاکامیاب، کارشناس حملونقل و استاد دانشگاه بود که با ارایه مطالبی به بخشی از مشکلات این صنعت اشاره کرد، جزییات این مطالب به شرح زیر است:
محمدرضا کامیاب سخنان خود را اینگونه آغاز کرد: ببینید ما در جادهها و خیابانها نقاط حادثهخیز داریم، خوشبختانه یکی از اطلاعاتی که در همه تصادفات ثبت میشود موقعیت دقیق جغرافیایی تصادف است، با توجه به این اطلاعات میشود اقدامات پیشگیرانه بسیار مثبتی انجام داد، به این معنی که وقتی در یک نقطه ۵۰ تصادف در طول یک ماه اتفاق میفتد مشخص است که این نقطه ارزش سرمایهگذاری دارد، چراکه مدام این اتفاق رخ خواهد داد و از سوی دیگر با افزایش جمعیت و افزایش خودروها این آمار روند افزایشی خواهد داشت.
او ادامه داد: زمانی که شما با چنین نقطهای روبهرو هستید بدون شک باید در این منطقه سرمایهگذاری کنید، البته این سرمایهگذاریها نیز باید از سازوکار دقیقی بهرهمند باشد.
این استاد دانشگاه گفت: یک مشکلی که در جامعه ما وجود دارد این است که مردم و مسؤولین تصور میکنند ما با مشکل کمبود جاده مواجهیم و باید طول و عرض جادهها را افزایش بدهیم اما بنده باید به شما عرض بکنم که ما به نسبت بسیاری از کشورها که تلفات جادهای کمتری دارند، بیشتر جاده داریم، مسأله اصلی ما عدم وجود تفکر و برنامه درست است، مشکل ما نرمافزاری است نه سختافزاری؛ بهعنوانمثال شوروی سابق را در نظر بگیرید، شوروی تا پیش از فروپاشی یکی از ابرقدرتهای بزرگ جهان بود، اما پس از دهها سال از فروپاشی هیچکدام از جادههای این کشورها بهپای جادههای درجه ۳ ما هم نمیرسد، درواقع جادههای کشور ما از بسیاری از کشورها بهتر است.
کامیاب افزود: مسأله ما این است که هرگز نتوانستیم فرهنگ حملونقل را در جامعه پیاده کنیم، در اینجا سؤالی که به وجود میآید این است که چرا نتوانستیم؟ ببینید بنده سالها قبل در مقالهای نوشتم حملونقل مغز متفکر ندارد، این حرف را ۵ سال متوالی تکرار کردم و هیچکس هیچ پاسخی به این مسأله نداد، چراکه مغز متفکری در این حوزه وجود ندارد.
او گفت: وقتی مغز متفکری در حوزه حملونقل وجود نداشته باشد، پیامدهای عجیبی دامنگیر این بخش میشود بهعنوانمثال در بخش شهری خیابانهایی را که ظرف پنج سال اخیر ساختهشدهاند را در نظر بگیرید، ما به گذشته کاری نداریم، میخواهیم این پنج تا ۱۵ سال گذشته را بررسی کنیم، در هر نقطه از کشور که شما ایستگاهی ببینید که باعث کندی عبور و مرور شده مربوط به این مدت است و حکایت از این است که طراح هیچگونه تفکری به خرج نداده است.
کامیاب ادامه داد: زمانی که میخواهیم ایستگاهی طراحی کنیم، در مرحله اول باید بررسی بکنیم که آیا این خیابان کشش توقف اتوبوس و پیاده و سوارشدن مسافر را دارد یا خیر؟ اما در کشور ما طراحها یک لاین خیابان را از بین میبرند، لذا اگر فرهنگ ترافیک در کشور رشد پیدا نمیکند به این خاطر است که مردم در چنین وضعیتی که بینظمی در کشور موج میزند به نظمی عادت میکنند.
این کارشناس حملونقل گفت: در بخش بار نیز وضعیت بهتری انتظار ما را نمیکشد، براساس آخرین آمار در حدود ۴۵ درصد از رانندگان باری ما شاغل هستند و ۵۵ درصد از این افراد بیکار هستند، در جادهها نسبت تریلیهایی که باردارند به آنها که ندارند، دو به یک است؛ یعنی نیمی از تریلیها و کامیونهای درون جادهها بار ندارند، اما امکان ندارد چنین وضعیتی را در کشورهای اروپایی ببینید، چون در چنین کشورهایی قبل از اقدام فکر میشود، مغز متفکر وجود دارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.