نقش مهم تأمین مالی در احداث ۱۲۲۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی

عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر، گفت: احداث۱۲۲۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی نیازمند۷۵۰میلیون دلار سرمایه‌گذاری در کشور است که نقش مهم تأمین مالی در پیشبرد و اجرایی شدن این پروژه‌ها را نشان می‌دهد. به گزارش مناقصه‌مزایده، علیرضا افسر؛ اظهار داشت: به دنبال مناقصات صورت گرفته قبلی برای احداث چهار هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی در چارچوب ماده ۱۲ قانون […]

عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر، گفت: احداث۱۲۲۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی نیازمند۷۵۰میلیون دلار سرمایه‌گذاری در کشور است که نقش مهم تأمین مالی در پیشبرد و اجرایی شدن این پروژه‌ها را نشان می‌دهد. به گزارش مناقصه‌مزایده، علیرضا افسر؛ اظهار داشت: به دنبال مناقصات صورت گرفته قبلی برای احداث چهار هزار مگاوات نیروگاه خورشیدی در چارچوب ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید، شهریورماه امسال مراسم امضای ۱۵۰۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی در محل ساتبا برگزار شد که ۱۲۲۰ مگاوات آن مربوط به اعضای انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران است. وی درخصوص تحقق این قرارداد، گفت: مسائل مختلف از جمله کمبود منابع مالی در کشور، محدودیت‌های بانک‌ها در زمینه اعطای تسهیلات، نیاز به ارائه وثایق سنگین خارج از طرح برای دریافت وام، تأخیرات به وجود آمده در پرداخت‌های وزارت نیرو در پروژه‌های مشابه قبلی، ارز بری پروژه‌ها و مشکلات مربوط به فرآیند تخصیص و تأمین ارز، تأمین منابع مالی پروژه را با دشواری‌هایی مواجه ساخته است، لذا اجرای این پروژه‌ها علاوه بر روش‌های قبلی مانند استفاده از منابع صندوق توسعه ملی، نیاز به رویکرد‌ها و روش‌های جدیدی دارد. به گفته وی، صدور ضمانت‌نامه پرداخت (شناسه یکتا) برای پروژه‌ها براساس مصوبه هیئت وزیران به منظور اطمینان دادن به سرمایه‌گذاران و تأمین‌کنندگان مالی جهت پرداخت به موقع تعهدات قراردادی دولت، پذیرش طرح و قرارداد خرید تضمینی به‌عنوان وثایق قابل قبول، اختصاص بخشی از منابع ارزی نزد بانک‌مرکزی برای تأمین ارز مورد نیاز این پروژه‌ها، صدور ضمانت‌نامه‌های دولتی به منظور تأمین مالی خارجی و پیش فروش سوخت صرفه‌جویی شده پروژه‌ها در قالب اوراق آتی از جمله مهم‌‌ترین راهکار‌ها برای اجرایی شدن این پروژه‌هاست. همچنین کمیل محمدی؛ عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران، با تأکید بر مشکلات تأمین مالی پروژه‌ها متذکر شد: به دلیل کمبود نقدینگی دولت، پرداخت صورت وضعیت‌های سرمایه‌گذاران معمولاً با تأخیر مواجه می‌شود و لذا باید از مدل‌های تهاتری استفاده شود. به گفته وی، از جمله این روش‌ها، تخصیص گاز صرفه‌جویی شده در این پروژه‌ها به سرمایه‌گذاران با مجوز فروش به صنایع انرژی‌بر است. محمدی؛ مشکل دیگر از دیدگاه خود را کمبود زیرساخت‌‌ها و موارد لجستیکی برای اجرای چهار هزار مگاوات پروژه در کشور دانست و بیان کرد: میزان تولید تجهیزات مورد نیاز در این پروژه‌ها و نیز تعداد پیمانکاران و نیروی متخصص برای اجرای این میزان پروژه ظرف دو سال وجود ندارد که نیاز است در این زمینه تمهیداتی اندیشیده شود. وی در ادامه، تأکید کرد: تعریف فرمول‌های مالی مناسب و تأمین نقدینگی پروژه‌ها از طریق فاینانس و خط اعتباری ایران و چین امری بسیار حیاتی است؛ در غیر این صورت منابع مالی محدود موجود در کشور تکافوی منابع مورد نیاز این پروژه‌ها را نمی‌دهد. حتی در صورت تأمین منابع ریالی این پروژه‌ها، تخصیص و تأمین ارز تبدیل به نقطه بحرانی پروژه‌ها می‌شود. در پایان، بهزاد آسایی؛ عضو انجمن انرژی‌های تجدیدپذیر ایران، با اشاره به مشکل تأمین ارز، عنوان کرد: پروسه دریافت تخصیص ارز از بانک‌مرکزی و تأمین آن بسیار سخت و پیچیده است. به‌عنوان مثال سرمایه‌گذار باید همزمان با درخواست تخصیص از بانک‌مرکزی، پنج درصد از مبلغ مورد درخواست را بلوکه کند. به گفته وی، پس از دریافت این تخصیص، اگر به هر دلیل سرمایه‌گذار طی یک ماه نتواند ارز خود را در بازار تأمین کند، فرآیند تخصیص باید دوباره طی شود و میزان بلوکه نیز از پنج به ۱۰ درصد افزایش می‌یابد!  آسایی؛ مشکل دیگر در مسیر این پروژه را زمان بر بودن پروسه تحویل زمین به سرمایه‌گذاران اعلام و خاطرنشان کرد: برای دریافت زمین نیاز به اخذ مجوزهای مختلف از دولت است و دریافت این مجوزات برخی مواقع چهار تا پنج ماه به طول می‌انجامد که این زمان‌بندی برای پروژه‌ای که قرار است طی شش تا ۱۲ ماه وارد مدار شود، به هیچ عنوان پذیرفته شده نیست.