هوش‌مصنوعی می‌تواند طعم نمک و شکر را تشخیص دهد

محققان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، یک زبان الکترونیکی مجهز به هوش‌مصنوعی ابداع کرده‌اند که قادر است بین طعم‌های مختلف غذا تمایز ایجاد کند. به گزارش مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، «سوبیر گوش» یکی از مؤلفان این پژوهش می‌گوید: این دستگاه هنگام ردیابی نمک می‌تواند یون‌های سدیم را حس کند. این بدان معناست که ابزار قادر به چشیدن نمک است. اسپاتارشی داس؛ یکی دیگر از مؤلفان پژوهش می‌گوید: اگر فرد بتواند از بین تمام غذا‌ها یک گزینه را انتخاب کند، احتمالاً به سراغ غذاهای مورد پسندش می‌رود. فرد غذایی که خیلی تلخ باشد را نمی‌خورد، بلکه احتمالاً غذایی شیرین‌تر را انتخاب می‌کند. این محققان با الهام از شیوه چشیدن غذا در انسان‌ها، یک مدار چشایی ابداع کردند که رفتارهای غذا خوردن در انسان را تقلید می‌کند. آن‌ها برای تقلید چشایی انسان، یک نسخه ساده بیومتریک از این فرآیند را ابداع کردند که شامل یک زبان و یک غشای چشایی الکترونیک است که با مواد دوبعدی ساخته شده بودند. پرزهای چشایی نیز شامل حسگرهای الکترونیکی کوچک و گرافنی قادر به ردیابی گاز یا مولکول‌های شیمیایی هستند. ابزار مذکور با کمک آنچه گفته شد نمک یا شکر را ردیابی کرد. بخش دیگر مدار از نوعی ترانزیستورهایی استفاده می‌کند که سیگنال‌های پیشین را با کمک دی‌سولفید مولبیدیم به یاد دارد و «ممترانزیستور» (memtransistor) نام دارد. این روند به محققان اجازه می‌دهد تا یک غشای چشایی الکترونیک طراحی کنند که عصب‌های گرسنگی مبتنی بر فیزیولوژی را با اعصاب اشتها مبتنی بر روانشناسی و یک مدار تغذیه بهم متصل کند. در این تحقیق آمده است: فیزیولوژی و روانشناسی هر دو نقش‌های مهمی در رفتار انسانی، تصمیم گیری در مغز و فرآوری اطلاعات حسگر دارند. این امر نشان می‌دهد یک ارتباط فیزیکی بین فیزیولوژی و روانشناسی وجود دارد. عوامل انگیزش این فعالیت‌های عصبی در ذهن ما شکل فیزیکی یا فیزیولوژی دارند، حال آنکه وضعیت روانی فرد نقش تنظیم‌کننده را دارد. داس؛ در این باره می‌گوید: تمرکز اصلی فعالیت ما انتقال بخش احساسی هوشیاری به هوش‌مصنوعی بود. احساس حوزه‌ای وسیع برای محققان حوزه روانشناسی است. اما مدل‌های ریاضی و مجموعه‌های مختلف داده برای مهندسان رایانه برای مقاصد طراحی اهمیت دارند. رفتار انسان را به راحتی می‌توان رصد کرد اما اندازه‌گیری آن کاری مشکل است و به همین دلیل تقلید آن در یک ربات و هوشمندسازی آن از لحاظ احساسی کاری بسیار دشوار به حساب می‌آید. هیچ راه واقعی برای انجام این کار وجود ندارد. محققان امیدوارند کانسپت هوش هیجانی چشایی که آن‌ها سعی کردند در تحقیقات خود معرفی کنند به توسعه سیستم‌های هوش هیجانی دیداری، صوتی، لمسی و بویایی برای کمک به هوش‌مصنوعی آینده به کار روند.