سلامت قلب در گرو زمان غذا خوردن

سلامت قلب در گرو زمان غذا خوردن اگر به دنبال این هستید تا با تغییر رژیم غذایی سلامت قلب خود را بهبود ببخشید، باید بدانید که «زمان غذا خوردن» به اندازه نوع غذا مهم است. به گزارش سیناپرس در یک مطالعه، پژوهشگران دریافتند که با محدود کردن زمان غذا خوردن می‌توان از مشکلات قلبی ناشی […]

سلامت قلب در گرو زمان غذا خوردن

اگر به دنبال این هستید تا با تغییر رژیم غذایی سلامت قلب خود را بهبود ببخشید، باید بدانید که «زمان غذا خوردن» به اندازه نوع غذا مهم است.

به گزارش سیناپرس در یک مطالعه، پژوهشگران دریافتند که با محدود کردن زمان غذا خوردن می‌توان از مشکلات قلبی ناشی از سالخوردگی و رژیم غذایی جلوگیری کرد. آن‌ها همچنین توانستند ژن‌هایی را که در این فرایند نقش دارند و مسؤول تغییرات بدن در شبانه‌روز هستند کشف کنند، اما هنوز از چگونگی این ارتباط مطمئن نیستند.

تحقیقات قبلی نشان داده است افرادی که دیروقت یا هنگام شب غذا می‌خورند، نسبت به افرادی که در ساعات اولیه روز عادت به غذا خوردن دارند، بیش‌تر در معرض خطر بیماری‌های قلبی می‌باشند.

پژوهشگران برای فهمیدن این‌که آیا تغییر الگوهای غذا خوردن می‌تواند در سلامت قلب و پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی مؤثر باشد یا نه، آزمایشی روی مگس‌های ۱۴ روزه انجام دادند. در این آزمایش به یک گروه از مگس‌ها، رژیم غذایی آرد ذرت داده و به آن‌ها اجازه داده شد تا در تمام طول روز غذا بخورند و گروه دوم تنها ۱۲ ساعت در روز مجاز به خوردن بودند.

طی چند هفته، میزان غذایی که مگس‌ها خورده بودند و همچنین خواب، وزن و سلامتی قلب آن‌ها بررسی و ثبت شد. بعد از ۳ هفته مشخص شد، مگس‌هایی که محدود به ۱۲ ساعت تغذیه در روز بودند، خواب بهتری داشتند، وزن اضافه نکردند و قلب آن‌ها سالم‌تر از مگس‌های گروه دیگر بود. بعد از ۵ هفته نیز نتایج مشابهی به دست آمد. پژوهشگران چند بار این آزمایش را تکرار کردند تا در نهایت متقاعد شدند که این نتایج به جوان یا پیر بودن مگس‌ها ربطی ندارد و واقعاً به دلیل محدود شدن زمان تغذیه بوده است.

پس از این آزمایش، آزمایش دیگری صورت گرفت تا مشخص شود کدام ژن در نتیجه محدود شدن زمان تغذیه تغییر یافته است. در این آزمایش ۳ مسیر ژنتیکی شناسایی شد که به نظر می‌رسد در این فرایند نقشی داشته باشند: حلقه کاپرونین پیچیده (TCP-1)، زنجیره پیچیده الکترون‌های انتقال میتوکندری (mETC) و مجموعه‌ای از ژن‌های مسؤول تغییرات بدن در شبانه‌روز.

نتیجه آزمایش نشان داد که در مگس‌هایی که ژن mETC آن‌ها جهش یافت، محدود کردن زمان تغذیه سبب افزایش حفاظت بدن در برابر بیماری‌های قلبی ناشی از کهولت سن شد، در حالی که در مورد ژن‌های دیگر هیچ مزایایی مشاهده نشد. محدود کردن زمان تغذیه فواید دیگری در زمینه چاقی، بیماری‌های متابولیک و دیابت نوع ۲ در جوندگان دارد. همه این نتایج این ایده را تقویت می‌کند که نوع الگوی غذا خوردن در روز می‌تواند تأثیر عمیقی روی بدن و مغز داشته باشد.

البته برای تعمیم این مطالعه به انسان موانعی وجود دارد که باید روشن شود. انسان‌ها همیشه یک نوع غذا مصرف نمی‌کنند و سبک زندگی آن‌ها عامل تعیین کننده زمان غذا خوردن آنهاست. با این حال پژوهشگران خوشبین هستند که این نتایج روزی بتواند برای سلامتی انسان و مشکلات مربوط به چاقی و بیماری‌های قلبی عروقی فوایدی داشته باشد..

 

این پژوهش در نشریه Science به چاپ رسیده است.