تأثیر ساختار طراحی شهری بر حفظ سلامت سالمندان مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران دانشگاه کانزاس در ایالات متحده به انجام رسیده نشان می‌دهد که ساختار محلات، پیچیدگی آن و نیز وجود بخش‌هایی برای قدم زدن می‌تواند تأثیر شگرفی بر سلامت جسم و ذهن سالمندان داشته باشد. به گزارش سینا‌پرس انسان‌ها معمولاً به دو دلیل اصلی یعنی […]
تأثیر ساختار طراحی شهری بر حفظ سلامت سالمندان
مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران دانشگاه کانزاس در ایالات متحده به انجام رسیده نشان می‌دهد که ساختار محلات، پیچیدگی آن و نیز وجود بخش‌هایی برای قدم زدن می‌تواند تأثیر شگرفی بر سلامت جسم و ذهن سالمندان داشته باشد.
به گزارش سینا‌پرس انسان‌ها معمولاً به دو دلیل اصلی یعنی رفتن به جایی دیگر و یا ورزش و تفریح، پیاده‌روی می‌کنند. بسته به نوع پیاده‌روی که انجام می‌دهیم، ساختار طراحی محله می‌تواند تأثیرات مختلفی داشته باشد. برخی محلات، مکان مناسب تری برای پیاده‌روی به منظور رسیدن به محل مورد نظر هستند. در این محلات، فروشگاه‌ها، پارک و سایر مکان‌های مختلف مورد نظر فرد در محله قرار دارند. اما برخی محلات نیز به گونه‌ای هستند که افراد در آن به پیاده‌روی تفریحی تشویق می‌شوند. در این محلات، مسیرهایی برای پیاده‌روی (نظیر پیاده‌رو یا پارک) وجود دارد که به افراد احساس امنیت و البته شادمانی می‌دهد.
اما در موضوع پیاده‌روی برای سالمندان باید به چند نکته مهم توجه کنیم. مهم‌ترین نکته در این میان، به مبحث «ایمنی» مربوط می‌شود. برای نمونه چراغ‌های راهنمایی باید طوری طراحی شود که سالمند زمان لازم را برای عبور از خیابان داشته باشد. همچنین در خیابان‌ها و پیاده‌روها، بهتر است نیمکت‌هایی برای نشستن آن‌ها موجود باشد.
پژوهشگران در این مطالعه جدید به منظور ارزیابی «قابلیت پیاده‌روی» (walkability) یک محله، از سامانه‌های اطلاعات جغرافیایی و به ویژه نقشه استفاده کردند و سپس به تحلیل داده‌های فضایی به دست آماده پرداختند. اطلاعات جی.پی.اس داده‌هایی نظیر موقعیت مسیرها، پیاده‌روها، فاصله بین مکان‌های مهم و نیز مواردی دیگر را می‌دهد. برای تحلیل این داده‌ها از فرایندی به نام Space Syntax استفاده شد. این فرایند تحلیلی به بررسی این داده‌ها و ارزیابی قابلیت پیاده‌روی در آن‌ها می‌پردازد.
در این مطالعه، ۲۵ فرد دارای آلزایمر خفیف و ۳۹ فرد دارای نقص شناختی مورد مطالعه قرار گرفتند. یکی از مواردی که در این مطالعه مورد توجه قرار گرفت، بررسی میزان پیچیدگی مسیرها در یک محله و تأثیر آن بر سلامت ذهنی و جسمی سالمندان بود. منظور از پیچیدگی، تعداد نقاطی که باید فرد تغییر مسیر می‌داد است. این مطالعه در مجموع نشان داد که محلاتی که راه رفتن در آن‌ها آسان است موجب افزایش سلامت جسمی (نظیر کاهش توده بدنی و نیز فشار خون) و همچنین بهبود سلامت ذهنی و شناختی (نظیر بهبود حافظه) می‌شد.
اما چرا پیچیده بودن مسیر حرکت موجب بهبود توانایی‌های ذهنی سالمندان می‌شد. این پژوهشگران بر این باورند که این پیچیدگی سبب فعالیت بیش‌تر مغزی برای تعیین بهترین مسیر و در نتیجه بهبود توانایی‌های ذهنی – شناختی می‌شود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.