دولت تولید را در برابر تنش‌های داخلی و بین‌المللی ضمانت کند

یک اقتصاددان دولت تولید را در برابر تنش‌های داخلی و بین‌المللی ضمانت کند یوسفی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: اگر تولید با رقابت ناسالم وارداتی مواجه است؛ دولت‌‌‌ها هم استراتژی مناسبی برای حمایت از تولید ندارند. دولت باید از تولید حفاظت کند و اگر زمانی رانتی در اقتصاد باشد این رانت به تولید داده […]

یک اقتصاددان

دولت تولید را در برابر تنش‌های داخلی و بین‌المللی ضمانت کند

یوسفی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: اگر تولید با رقابت ناسالم وارداتی مواجه است؛ دولت‌‌‌ها هم استراتژی مناسبی برای حمایت از تولید ندارند. دولت باید از تولید حفاظت کند و اگر زمانی رانتی در اقتصاد باشد این رانت به تولید داده شود.

محمدقلی‌یوسفی، در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران درباره این‌که وضعیت امروز تولید چگونه است، اظهار کرد: متأسفانه شرایط اقتصادی ایران به‌گونه‌ای است که بازدهی بخش مولد در آن بسیار پایین ‌و هزینه تولید بالاست؛ تولید با یک رقابت نامناسب وارداتی مواجه است. هزینه ناخواست‌های بر آن‌‌‌ها تحمیل‌شده است. تورم، تغییر سیاست پولی و بانکی، تحریم بین‌المللی، واردات بی‌رویه و بی‌توجهی به مشکلات تولید باعث می‌شود فعالان تولیدی و کسانی که در بخش مولد هستند، از بین روند.

وی افزود: این بنگاه‌ها وقتی می‌بینند که سرمایه‌های خود را به‌جای صنعت و کشاورزی، به تجارت و سیستم پولی وارد کنند بازدهی سود بیش‌تری به دست می‌آورند، از انگیزه آن‌‌‌ها کاسته می‌شود و دلسرد می‌شوند.

این اقتصاددان یادآور شد: هیچ نوع دلگرمی و حمایتی از طرف مسؤولان صورت نمی‌گیرد، ضمن این‌که این‌‌‌ها در تیررس سازمان امور مالیاتی، مشکلات قوانین کارگری، مشکلات تولید و نهادهای مختلف دولتی هستند که مدام برای این‌‌‌ها دردسرساز درست می‌کند.

یوسفی گفت: ‌یکی از مشکلات ما این است که هر بخشی از اقتصاد ایران به فکر رفع مشکلات خود است. دولت به فکر خود است و سیستم بانکی به فکر حل مشکلات خود است و کاری با رکود ندارد و بخش‌های دیگر هم می‌بینند که کمک‌کننده‌ای ندارند که بخواهند به آن امید ببندند و بخشی از مشکلات خود را با کمک آن‌‌‌ها برطرف کنند؛ راه دیگری در پیش می‌گیرند.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه‌طباطبایی در ادامه تأکید کرد: دولت از نظر اقتصادی سیاست ناامیدکننده‌ای دنبال کرده و ضربه آخر را به بخش مولد زده است.‌

این اقتصاددان در خصوص نقش بانک و بنگاه‌ها در بحران پیش‌آمده چگونه است، اظهار کرد: باید دست کسانی را که در حوزه صنعت و کشاورزی مشغول به‌کار هستند را باید بوسید ولو این‌که این‌‌‌ها از امتیازاتی هم برخوردار باشند. من معتقد هستم که کشور پیشرفت پیدا نمی‌کند مگر با توسعه صنعت و کشاورزی.

یوسفی ادامه ‌داد: مهم‌ترین شاخص توجه به منافع ملی و پیشرفت کشور در گروه توسعه صنعتی و کشاورزی است؛ اگر این دو حوزه متزلزل باشد، پیشرفت بی‌معناست. ممکن است تجارت و واردات رشد داشته باشد اما رشد اقتصادی یک متغیر سیاسی است. صنعت و کشاورزی برای آینده کشور سرمایه‌گذاری می‌کنند و باید با احترام با آن‌‌‌ها برخورد شود.

وی تأکیدکرد: اگر رانتی هم در کشور باشد، باید به سمت تولید برود نه بخش غیرمولد. رانت را از واردات، تجارت پول و واسطه‌گری به تولید دهند.

 استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه همچنین در خصوص این‌که بنگاه‌ها برای غلبه به مشکلات چه رویه‌ای باید در پیش گیرند، گفت: اولاً این‌که هر بنگاهی بهتر از دیگران می‌دانند که چه سیاستی در پیش گیرد. بحث ما این نیست که بگوییم که بنگاه‌ها ضرر کنند و دولت این ضرر را بپردازد، یا این‌که آن‌‌‌ها خطا نمی‌کنند. بنگاه‌ها محصولی که تولید می‌کنند مورد توجه نیست و بازار نمی‌خواهد؛ بازار و نیاز آن را نمی‌شناسند. البته نگاه من به بخش تولید است. باید به بخش تولید کمک کنیم تا هزینه جامعه، سیاست خارجی و بین‌المللی که به آن‌‌‌ها تحمیل می‌شود، کاهش یابد.

یوسفی ادامه ‌داد: استراتژی حمایت از تولید شرط اساسی توسعه است؛ هر دولتی که به مردم و پیشرفت کشور فکر می‌کند باید خط و مشی اساسی داشته باشد؛ کسانی که سواد لازم را ندارد آدرس غلط می‌دهند که درنهایت این روش‌ها به ضرر بخش مولد تمام می‌شود. وی با بیان این‌که واقعاً دولت باسیاست غلط خود بخش‌های مولد را نابود کرده است، گفت: اگرچه در این دوره بخش‌های مولد جان گرفته است، اما خراب کردن آسان است و درست کردن سخت؛ اما صحبت‌های مسؤولان افزایش تقاضا، رشد اقتصادی و تورم است. این اقتصاددان یادآور شد: این‌‌‌ها متغیرهای صوری برای دولتمردان است. رشد اقتصادی ملموس در تولید است. مهم‌ترین مسأله ما کاری است که بازدهی بخش تولیدی را بالا ببرند.

 

یوسفی در پایان گفت: اما درنهایت بازدهی بخش تجاری، واردات، ساختمان‌سازی و تجارت پول را بالابرده‌اند. دولت هم این‌‌‌ها را راهنمای می‌کند که پول را در بانک بگذارند و از رانت پولی استفاده کنند، پول به چرخش در نمی‌آید.