رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران مشکل امروز صنعت، عدم‌شفافیت است نه سرمایه در گردش مهدی‌پورقاضی، گفت: در دنیا شفافیت باعث کارایی بنگاه‌ها شده است و اقتصاد آنها قابل پیش‌بینی است، برای همین نسبت به مشکلات خود راحت‌تر می‌تواند نسخه و راه‌حل ارایه دهند؛ ولی پیش‌بینی‌های ما در تاریکی اتفاق می‌افتد. رییس کمیسیون صنعت […]
رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران
مشکل امروز صنعت، عدم‌شفافیت است نه سرمایه در گردش
مهدی‌پورقاضی، گفت: در دنیا شفافیت باعث کارایی بنگاه‌ها شده است و اقتصاد آنها قابل پیش‌بینی است، برای همین نسبت به مشکلات خود راحت‌تر می‌تواند نسخه و راه‌حل ارایه دهند؛ ولی پیش‌بینی‌های ما در تاریکی اتفاق می‌افتد.
رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران، در گفت‌وگو با پایگاه خبری اتاق ایران اظهار کرد: «کمبود نقدینگی» یا «کمبود سرمایه در گردش» از معضلات اصلی بنگاه‌های صنعتی در کشور است. صنعت در ۵ سال گذشته، به دلیل افزایش ۳۰۰ درصدی نرخ ارز، دچار کمبود نقدینگی شده است؛ قیمت مواد اولیه و انرژی افزایش ۳۰۰ درصدی داشت، اما سرمایه در گردش هیچ تغییری نکرد؛ در این شرایط صنعت درگیر بحران‌های کلان و خرد شد.
وی افزود: واحدهای صنعتی در سال ۱۳۹۱-۹۲ با جهش تورم و نرخ ارز مواجه شد؛ طبیعی است سرمایه در گردشی که در سال ۱۳۹۰ یک واحد صنعتی را به گردش درمی‌آورد در سال‌های بعد کفاف هزینه‌های آن واحد را ندهد. در اینجا نیاز به ۳ برابر سرمایه در گردش بود. سال ۱۳۹۲-۹۳ بنگاه‌ها نیاز به سرمایه در گردش از بابت تورم داشتند.
پورقاضی ادامه داد: از سال ۱۳۹۳ به بعد شرایط تغییر کرد، بنگاه‌ها خود را با این شرایط وفق دادند و توانستند بر بحران سرمایه غلبه کنند. دخل‌وخرج تناسب پیدا کرد؛ ولی همچنان مشکل پابرجاست؛ به خصوص در واحدهای کوچک و متوسط مشکل اصلی سرمایه در گردش است.
وی معتقد است: خیلی از اظهارات مدیران واحدهای صنعتی با واقعیت تطابق ندارد.
عضو هیأت نمایندگان اتاق ایران گفت: همزمان بنگاه‌های از دو مشکل یاد می‌کنند؛ هم به محصولات جمع شده در انبار‌ها اشاره می‌کنند و هم از کمبود سرمایه می‌گویند.
وی تصریح کرد: من معتقدم جمع شدن بخشی از سرمایه به‌صورت کالای انباشته‌شده در انبار‌ها امتیاز منفی برای بنگاه‌ها است. چرا واحد تولیدی همزمان هم نیاز به سرمایه دارد و هم به انباشت کالا در انبار اشاره می‌کند. چرا واحدهای اقتصادی نتوانسته است محصول تولیدی خود را در بازار به فروش برساند؟ این کمبود سرمایه به این برمی‌گردد که محصولات به لحاظ قیمت و کیفیت رقابت‌پذیر نیست.
بنگاه‌ها با نصف ظرفیت کار می‌کنند
پورقاضی معتقد است: اگرچه یکی از دلایل پیش آمدن این وضعیت کمبود سرمایه در گردش است؛ اما نباید فراموش کنیم که در چنین وضعیتی نیاز بنگاه‌ها به سرمایه در گردش هم کم‌تر می‌شود.
وی مهم‌ترین مشکل واحدهای صنعتی را رقابت‌پذیر نبودن کالای تولیدشده به لحاظ قیمت و کیفیت عنوان کرد و افزود: مشکل اساسی واحدهای تولید در ایران علاوه بر سرمایه در گردش، عدم شفافیت و محاسبات اشتباه از بازار هدف و قیمت تمام‌شده است. این وضعیت به دلیل این اتفاق می‌افتد که ما هنوز به‌صورت تخصصی با علم و صنعت برخورد نمی‌کنیم؛ به شیوه سنتی، علم مدرن پیشرفت نمی‌کند.
پورقاضی اما درباره بانک‌ها معتقد است: بانک‌ها در سال‌های اخیر، رویه فساد آمیزی در پیش گرفتند؛ آنها به‌جای این‌که در خدمت تولید و صنعت باشند در خدمت پول‌سازی و سفته‌بازی قرار گرفتند، این وضعیت به صنعت و تولید ضربه زد؛ درست زمانی که بنگاه‌ها به دلیل تحریم‌های بین‌المللی با مشکلات جدی مواجه بود، آنها دست از حمایت واحدهای کوچک و متوسط برداشتند؛ البته هنوز هم بانک‌ها همان سیاست قبل را در پیش‌گرفته‌اند و به مشتری بزرگ دولتی و شبه‌دولتی منابع می‌دهند و خود را در ریسک بنگاه‌های کوچک و متوسط قرار نمی‌دهند؛ اگرچه معوقات بانک‌ها از واحدهای بزرگ است. بانک هنوز هم این مسیر غلط را ادامه می‌دهد.
به گفته وی، بازار سرمایه هم اصولاً علاقه‌ای به بنگاه کوچک و متوسط ندارند؛ آنها در خدمت بنگاه‌های بزرگ هستند که دولتی و شبه‌دولتی است.
رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق تهران گفت: نسخه کوچک و سریع برای درمان وجود ندارد؛ ساختار اقتصادی ما مشکل دارد؛ وقتی از مشکلات ساختاری صحبت می‌کنیم؛ یعنی راه‌حل‌‌ها بلندمدت و پله‌پله است. فساد گسترده در اقتصاد و نبود شفافیت باعث شده که بررسی‌ها را با تأخیر مواجه کند.
وی به تسهیلات ۱۶ هزارمیلیاردی اشاره کرد و افزود: همین ۱۶ هزار میلیارد تومانی که وزارت صنعت، معدن و تجارت در نظر گرفته بود، به چه کسانی پرداخت‌شده است؟ واقعاً به‌طور دقیق و مشخص نمی‌توان این واحد‌ها را مشخص کرد. آیا این بنگاه‌ها شایسته دریافت تسهیلات بودند؟ آیا با این تسهیلات، واحد‌ها بحران سرمایه در گردش خود را برطرف کردند یا بدتر در بحران فرورفتند؟» به گفته پورقاضی این بررسی‌ها انجام‌نشده است و نمی‌توان به‌راحتی درباره این مسأله قضاوت کرد. در دنیا شفافیت باعث کارایی بنگاه‌ها شده است و اقتصاد آنها قابل پیش‌بینی است، برای همین نسبت به مشکلات خود راحت‌تر می‌تواند نسخه و راه‌حل ارایه دهند؛ ولی پیش‌بینی‌های ما در تاریکی اتفاق می‌افتد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.