بعد از رفتن ولاسکو از تیم ملی ایران، به نظر می‌رسد فدراسیون والیبال انتخاب‌های درستی برای نشستن مربیان روی نیمکت ایران نداشته است. به گزارش ایسنا، فدراسیون والیبال ایران نام ۳ گزینه را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران اعلام کرد و باز هم به مانند دفعات پیش نامی تکراری دراین میان دیده می‌شود. […]
بعد از رفتن ولاسکو از تیم ملی ایران، به نظر می‌رسد فدراسیون والیبال انتخاب‌های درستی برای نشستن مربیان روی نیمکت ایران نداشته است.
به گزارش ایسنا، فدراسیون والیبال ایران نام ۳ گزینه را برای نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران اعلام کرد و باز هم به مانند دفعات پیش نامی تکراری دراین میان دیده می‌شود. آندره آناستازی، مرد همیشه کاندیدا برای ایران.
حدود یک سال پیش بود که فدراسیون والیبال ایران برای جانشینی اسلوبودان کواچ، ۴ گزینه را معرفی کرد. لوزانو، وبر، کلاکویچ و البته آناستازی. لوزانو و آناستازی بعد از رفتن ولاسکو هم گزینه بودند اما انتخاب نشدند.
در آن زمان اعلام شد که برنامه‌های لوزانو و آناستازی بسیار به هم شبیه است و خوش‌خبر سرپرست تیم ملی ایران همین موضوع را باعث سخت‌تر شدن کار برای انتخاب تیم ملی عنوان کرد.
سرپرست تیم ملی والیبال ایران سال گذشته پس از جلسه با مدیر برنامه‌های آناستازی گفت: جلسه خیلی خوبی داشتیم، شرایط و برنامه‌های آناستازی و لوزانو برای تیم ملی تقریباً یکسان است و این انتخاب را سخت می‌کند.
خوش‌خبر ۱۹ آبان سال ۹۴ اعلام کرد که شرایط آناستازی نسبت به چند سال پیش خیلی فرق کرده و خیلی بهتر و مناسب‌تر شده است. حتی در خصوص دستیارهایش فقط یک مربی و یک بدنساز می‌خواهد. دقیقاً مثل لوزانو که یک مربی که سیچلو باشد و یک بدنساز را اعلام کرده است. واقعاً هر دو گزینه‌های خوبی هستند و شرایط خوبی دارند. امیدوارم فدراسیون بهترین تصمیم را برای تیم ملی والیبال ایران بگیرد.
با این صحبت‌های سرپرست تیم ملی مشخص شد که آناستازی نسبت به گذشته خواسته‌های معقول تری دارد و به عبارت دیگر تصمیم دارد با فدراسیون والیبال ایران راه بیاید اما اینگونه نشد.
محمدرضاداورزنی تنها ۶ روز بعد از صحبت‌های خوش‌خبر و زمانی که حضور لوزانو در تیم ملی ایران قطعی شد اعلام کرد که خواسته‌های نامعقول آناستازی را نپذیرفته است و بدین ترتیب آناستازی بازهم سرمربی تیم ملی ایران نشد.
در این مدت که آناستازی دائم به عنوان گزینه سرمربیگری تیم ملی معرفی می‌شود فدراسیون والیبال متوجه شده است که او علاوه بر این‌که مربی گران‌قیمتی است، خواسته‌هایش با دیگر مربیان یکسان نیست و شاید با توجه به شرایط ایران مهیا کردن آن‌‌‌ها سخت باشد.
با این حال فدراسیون والیبال اصرار دارد به خاطر نام بزرگ این مربی او همیشه کاندیدای نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران باشد.
در هرصورت در آن زمان لوزانو سرمربی تیم ملی شد و رییس فدراسیون اعلام کرد که با لوزانو به رویای مشترکمان می‌رسیم و لوزانو هم در دیدار با داورزنی گفت: باهم رویایمان را می‌سازیم.
اتفاقا ایران با لوزانو به رویای خود رسید و راهی المپیک شد اما هنوز مشخص نشده که فدراسیون به غیر از صعود به المپیک و صعود به دور دوم این بازی‌‌ها چه چیزی از مربی آرژانتینی می‌خواست.
شاید همان ویژگی‌هایی که داورزنی دلیل انتخاب لوزانو اعلام کرده بود باعث شد او خیلی زود نیمکت ایران را ترک کند. توانمندی‌های فنی لوزانو، روانشناس بودن، داشتن مدیریت قوی و همچنین نظم و انضباط و وقت گذاشتن برای ایران دلایل انتخاب لوزانو بود که از سوی رییس فدراسیون ایران اعلام شد اما بعد از المپیک برخی از ویژگی‌های لوزانو که با اخلاق‌های اولیه گفته شده او تفاوت داشت انتقادات به او را زیاد کرد.
انعطاف‌پذیری بیش از اندازه لوزانو فارغ از اشتباهات فنی او، باعث شد انتقاداتی به او وارد شود. انعطاف‌پذیری که شاید با مدیریت قوی که ابتدا گفته شد، متفاوت بود. همین اخلاق و اشتباهات فنی باعث شد بازیکنان خیلی به او اعتقاد نداشته باشند.
در لیست اسامی اعزامی به المپیک هم شایعاتی مبنی براین‌که این ۱۲ نفر ترکیب مورد نظر لوزانو نیستند و سیچلو در آن نقش بیش‌تری داشته است مطرح شد.
از همان ابتدا و قرارداد کوتاه مدت ایران با لوزانو مشخص بود که این مربی ماندنی نیست.
زمانی که لوزانو انتخاب شد یک مشکل بزرگ وجود داشت و آن قرارداد این مربی با تیم باشگاهش بود و همین باعث شد اودیر به ایران بیاید.
مشکلی که هر سه گزینه جدید تیم ملی ایران یعنی آناستازی، استویچف و مندس هم دارند. البته شاید استویچف از گزینه‌های تیم ملی ایران خارج شود چرا که رسانه‌های ایتالیایی اعلام کردند که او به زودی به عنوان سرمربی تیم ملی لهستان معرفی می‌شود.
با وجود این‌که رزنده، سرمربی موفق برزیل در این لیست سه نفره وجود ندارد اما فدراسیون والیبال ایران از آنجایی که علاقه زیادی به بردن اسامی بزرگ دارد به این مربی هم فکر می‌کند و حتی رییس فدراسیون هم اعلام کرد که این مربی را مدنظر دارد.
با توجه به این‌که تیم ملی ایران تا لیگ جهانی سال آینده مسابقه مهمی را پیش رو ندارد این امکان وجود دارد که انتخاب سرمربی تیم ملی کمی طولانی شود.
فدراسیون والیبال هر گزینه‌ای را که انتخاب می‌کند باید بداند که هزینه مربیان خارجی بسیار بالاست و اگر می‌خواهد در کوتاه مدت مربی انتخاب کند و به نتیجه‌ای هم نرسد والیبال علاوه بر این‌که منابع ملی را هدر می‌دهد، ایران جایگاه فعلی خودش را هم در جهان از دست خواهد داد.
مربی آینده تیم ملی تا سال ۲۰۲۰ ماندنی است و قطعاً فدراسیون تعهداتی را نسبت به او دارد و نمی‌تواند با تکرار اشتباهی که در انتخاب کواچ و شاید لوزانو داشت سرنوشت والیبال ایران را تغییر بدهد.
کواچ و لوزانو مربیانی بودند که شاید به عقیده برخی اشتباه روی نیمکت ایران نشستند و بزرگ نبودند. در واقع فدراسیون بعد از رفتن ولاسکوی بزرگ مربیان ضعیف‌تری را در مقایسه با او انتخاب کرد. مربیانی که ضعف آن‌‌‌ها تنها بعد از رفتنشان از سوی فدراسیون عنوان شد.
دور باطل روی نیمکت سرمربیگری تیم ملی ایران بعد از رفتن ولاسکو به وجود آمده است و اگر این دور باطل بازهم ادامه یابد باید با روزهای خوب والیبال برای ایران خداحافظی کرد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.