مارین، نگینی در راه سلطنتی شوش به تخت جمشید در فاصله کم‌تر از۱۹۸کیلومتری جنوب غربی یاسوج و۳۶کیلومتری گچساران، روستایی تاریخی به نام مارین چون نگینی در میان کوه‌ها و درخت‌ها محصورشده و خانه‌های پلکانی‌‌اش ماسوله‌ای دیگر را تداعی می‌کند. به گزارش مهر این روستا با بافت زیبا و پیشینه تاریخی‌‌اش پای هر گردشگر و تاریخ […]
مارین، نگینی در راه سلطنتی شوش به تخت جمشید
در فاصله کم‌تر از۱۹۸کیلومتری جنوب غربی یاسوج و۳۶کیلومتری گچساران، روستایی تاریخی به نام مارین چون نگینی در میان کوه‌ها و درخت‌ها محصورشده و خانه‌های پلکانی‌‌اش ماسوله‌ای دیگر را تداعی می‌کند.
به گزارش مهر این روستا با بافت زیبا و پیشینه تاریخی‌‌اش پای هر گردشگر و تاریخ شناسی را به طبیعت زیبا و قلعه‌های متعدد باز می‌کند.
روستایی که از شرق و جنوب غرب و شمال به کوه‌های مختلف وصل می‌شود و این به معنای داشتن یک ویژگی بزرگ برای تبدیل شدن به نماد استقامت و قلعه‌ای برای دفاع است.
عبور راه سلطنتی شوش به تخت جمشید و بیشاپور تنها در فاصله‌ای کم‌تر از ۷ هزار متر از این روستا خود گویای سرگذشت عجین شده مارین با تاریخ است.
موقعیت استراتژیک مارین تاریخ این روستا را با ۳ دوره هخامنشی، اشکانی و ساسانی پیوند داده و قلعه‌های متعدد این روستا خود گواه این پیوند و اهمیت است.
آنچه بیش‌تر از هر چیز روستا را به روستایی با مختصاتی خاص تبدیل کرده ساخت خانه‌هایی پلکانی است که در آن حیاط هر خانه سقف خانه‌ای دیگر است .
آب و هوای مارین در فصول بهار و پاییز ملایم و مطبوع، در تابستان نسبتاً گرم و در زمستان نیز سرد و خشک است.
روستای مارین یکی از روستاهای تاریخی ایران با طبیعتی شگفت‌انگیز و زیبا است که رودخانه شاه بهرام که از شمال شرقی روستا عبور می‌کند، سرسبزی و طراوت را برای مردمان روستا و باغات و دشت‌‌ها و دامنه‌ها به همراه داشته است.
کوه خامی نیز به عنوان نماد استواری منطقه روستای مارین را در دل خود جای داده است.
در این روستا ساده‌زیستی و زندگی بر پایه طبیعت به چشم می‌خورد، زندگی ارگانیک را می‌توان در جای جای این روستا حس کرد، از بنه‌های مغز شده که سالیان درازیست به هنر مارینی‌‌ها مشهور است گرفته تا رب انارهایی که هر گردشگری را برای چشیدن طعم آن وسوسه می‌کند، همه و همه این را می‌رساند که زندگی در مارین با کوه ودشت و طبیعت جریان دارد.
چشمه‌زار‌های متعددی در دل مارین بر روی مردمان این دیار جاری می‌شوند، که مزه و کیفیت محصولات باغات مارین را دو چندان می‌کند.
در این روستا در کنار هر کوچه باغی بوی نم خاک و طراوت آب در تلألو تابناک خورشید که از لابلای درختان سرک می‌کشد، تو را با نسیم و آب و آفتاب پیوند می‌دهد.
باغات لیموشیرین، لیموترش، بادام و انگور که درختانشان هر کدام در کنجی از روستا جا خوش کرده، هر بیننده‌ای را مسحور می‌کند.
پوشش گیاهی این منطقه را اکثراً کتیرا، گل گاوزبان و گل بنفشه تشکیل می‌دهد و گونه‌های جانوری موجود در این منطقه نیز با فرارسیدن شب و شکستن سکوت آن به راحتی قابل تشخیص است.
گرگ، گراز، روباه، قوچ، میش و خرگوش در میان چهارپایان بیش‌ترین موجودیت در این منطقه را دارند.
و اما آسمان لاجوردی در طول روز جولان‌گاه پرندگانیست که بال گسترانیده تا زیبایی‌های خلقت را به رخ همگان بکشند.
شاهین و کبک در میان پرندگان این منطقه بسیار دیده می‌شود.
مارین از روستاهای زیبای کهگیلویه و بویراحمد است که گردشگران و زائران فراوانی را برای زیارت آستانه امامزاده بی‌بی حمیده خاتون(ع) که در ضلع شرقی روستا قرار دارد، راهی روستا می‌کند.
نسب شریف این امامزاده بنا به شجره‌نامه‌ای به تاریخ تحریر ۱۳۲۰ (هـ . ق)، به امام موسی کاظم(ع) منتهی می‌شود نسبت این امامزاده بدین‌گونه در این شجره نامه آمده است: بی‌بی حمیده خاتون بنت‌احمدبن‌الحق‌بن‌عقیل‌بن‌عبدا… بن‌حسن‌بن‌امام‌بحق‌موسی‌کاظم(ع).
بنای ساختمان بقعه‌ای قدیمی، شش ضلعی مدور با گنبدی استوانه‌ای است که به احتمال گنبدخانه آن مربوط به بناهای عصر صفویه بوده است.
این بنا در سال ۱۳۶۴(هـ . ش) توسط اولاد درویش رضا با مشارکت مردم روستا تخریب و ساختمانی با دو باب اطاق بزرگ در آن احداث شد.
بنای مرقد این امامزاده نیز در وسط و دو زائرسرا نیز در دو طرف آن قرارگرفته است.
همه ساله به‌خصوص در فصل بهار گردشگران زیادی با هدف زیارت بی‌بی حمیده خاتون قدم در مسیر این روستا می‌گذارند.
آداب و سنن قدیمی روستا هنوز هم در خانواده‌ها جریان دارد و یکی از مهم‌ترین مراسم ویژه این روستا، مراسم «کوسه گلین» است که در فصل زمستان و هنگام خشکسالی به منظور طلب باران برگزار می‌شود.
در این مراسم مردم روستا برای طلب باران و مغفرت دعا می‌کنند.
موسیقی محلی نیز در آداب و رسوم و جشن‌ها ومراسم مختلف این روستا جایگاهی ویژه دارد و در کنار صدای کوک شده و همیشه به راه طبیعت، سرنا، دهل و نقاره یک سمفونی تاریخ ساز را رقم می‌زند.
پوشش زنان ومردان روستا نیز همچون بیش‌تر نقاط استان، پوشش محلی و سنتی است که ریشه در تاریخ مردمان این دیار دارد.
همچنین در این روستا زنان از هنرهای دستی بی‌بهره نبوده و صنایع‌دستی و بافته‌های پشمی، پیوند طبیعت و مردم را قوی تر از همیشه نمایان می‌کند.
هنر مردمان این روستا در گل‌‌ها و نقش و نگار‌های جاجیم، گلیم، قالی و توبره متولد شده و جان می‌گیرد و چون تابلویی زیبا در تاریخ زندگی زنان روستا ثبت می‌شود.
بافندگان اغلب طرح‌ها و الگوهای خود را از دل طبیعت گرفته و ترسیم می‌کنند.
اینجا در مارین غذاهای سنتی به مذاق مردم بیش‌تر خوش می‌آید و دوغ محلی، ماست، روغن محلی، کره، نان محلی، اش کارده، شیربرنج، آش دوغ و دیگر غذاهای محلی استان زینت بخش سفره‌های مردمان این دیار است.
گاهی اگر دلمان از غبارهای این روز‌‌ها انباشته می‌شود، یکی از راه‌های زدودن آن، طی طریق تا روستا و گذران اوقاتی در آن است .
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.