گروه راه‌وشهر‌سازی- از جمله مزیت‌های حمل‌ونقل ریلی می‌توان به بهبود رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال، رشد صنعت توریسم، ایجاد امنیت مرزی، کاهش قاچاق، کاهش تصادفات جاده‌ای، کمک به بهبود محیط‌زیست، کاهش آلودگی هوا، کاهش مصرف بنزین و گازوئیل، حمل‌ونقل آسان، بازدهی مناسب و ایمنی بالا اشاره کرد اما متأسفانه ناوگان و تجهیزات ریلی با بی‌تدبیری‌هایی که […]
گروه راه‌وشهر‌سازی- از جمله مزیت‌های حمل‌ونقل ریلی می‌توان به بهبود رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال، رشد صنعت توریسم، ایجاد امنیت مرزی، کاهش قاچاق، کاهش تصادفات جاده‌ای، کمک به بهبود محیط‌زیست، کاهش آلودگی هوا، کاهش مصرف بنزین و گازوئیل، حمل‌ونقل آسان، بازدهی مناسب و ایمنی بالا اشاره کرد اما متأسفانه ناوگان و تجهیزات ریلی با بی‌تدبیری‌هایی که در گذشته توسط مدیران حمل‌ونقل ریلی صورت گرفته است دچار فرسودگی شده و نیازمند بازسازی و نوسازی است. به گزارش مناقصه‌مزایده، ابوالقاسم سعیدی؛ کارشناس حوزه حمل‌ونقل ریلی، گفت: ناوگان ریلی کشور فرسوده است، با توجه به عمر بالای واگن‌های مسافری که متوسط بیش از ۳۰ سال است، هر سال مقداری از ظرفیت ناوگان از سیر بهره‌برداری خارج میشود، از طرفی ناوگان موجود هم قطعات و لوازم کمیاب دارد. وی در ادامه، به موضوع خطوط جدید راه‌آهن اشاره کرد و افزود: راه‌آهن خطوط جدیدی را برای حمل‌ونقل مسافری افتتاح کرده که به نظر نمی‌آید مسافر زیادی داشته باشد؛ اما چون این خطوط افتتاح شده باید قطاری را برای آن‌‌‌ها اختصاص دهد. برای مثال خاش – زاهدان یا تهران – سنندج، مسافر زیادی ندارد؛ اما چون روی این خطوط سرمایه‌گذاری شده، باید یک‌سری واگن برای آن‌‌‌ها اختصاص یابد که این از ظرفیت خطوط دیگر کم می‌کند. این کارشناس حمل‌ونقل ریلی، با بیان اینکه مشکل کلی عدم تناسب بین عرضه و تقاضاست، گفت: با وجود رشد جمعیت در سال‌های گذشته و رشد سفرهای مردمی، ظرفیت فعلی راه‌آهن نسبت به گذشته کمتر هم شده است و این موضوع باعث شده که بلیت به‌اندازه تقاضا وجود نداشته باشد. از طرف دیگر بین دو شهر مبدا و مقصد قطار، چند ایستگاه وجود دارد که گاهی سهمیه‌هایی برای آن‌‌‌ها اختصاص می‌یابد و از ظرفیت سفرهای مردمی کم میشود. سعیدی؛ با اشاره به بالا رفتن قیمت واگن، بیان کرد: سال ۱۳۶۰، واگن ۹ میلیون تومان بود و الان چرخ واگن نزدیک ۴۰ میلیون تومان است. البته ممکن است مسائل مدیریتی هم وجود داشته باشد که مزید بر علت میشود. ما پنج سال قبل حدود ۲۲۰۰ واگن داشتیم که الان حدود ۴۰۰ تای آن کم شده و اگر با همین آهنگ جلو برویم، آن هم در شرایطی که از اول تیرماه واگن‌های بالای ۴۰ سال اجازه سیر ندارند، تعداد واگن‌‌‌ها کمتر هم میشود. وی با بیان اینکه سرمایه‌گذاری در بخش ریلی انگیزه و جاذبه ندارد، گفت: با یک واگن که نمی‌توان قطار راه‌اندازی کرد، یم رام قطار حداقل ۱۰ واگن می‌خواهد و اگر هر واگن ۴۰ میلیارد تومان باشد، بدون در نظر گرفتن دیزل، ۴۰۰ میلیارد تومان برای راه‌اندازی یک قطار مورد نیاز است؛ آن هم در شرایطی که بازگشت سرمایه طولانی دارد و برای سرمایه‌گذار جذابیت ندارد. بنابراین توسعه راه‌آهن نیاز به حمایت بخش دولتی دارد.
دیدگاه بسته شده است.