باغ گیاه‌شناسی برلین و گونه های نادر و کمیاب گیاهی این باغ گیاه‌شناسی یکی از مهم‌ترین و باارزش‌‌ترین باغ گل و گیاهانی است که در جهان وجود دارد. این باغ که به نام باغ گیاهی نیز خوانده می‌شود و در منطقه دهلم در نزدیکی شهر برلین قرار دارد. به گزارش سینا پرس در این باغ […]
باغ گیاه‌شناسی برلین و گونه های نادر و کمیاب گیاهی
این باغ گیاه‌شناسی یکی از مهم‌ترین و باارزش‌‌ترین باغ گل و گیاهانی است که در جهان وجود دارد. این باغ که به نام باغ گیاهی نیز خوانده می‌شود و در منطقه دهلم در نزدیکی شهر برلین قرار دارد.
به گزارش سینا پرس در این باغ گیاه‌شناسی گیاهان و گل‌های گوناگونی دیده می‌شود که شمار گونه‌های آن به ۲۲ هزار نوع می‌رسد. این گیاهان و گل‌های گوناگون و رنگارنگ در زمینی به گستره ۴۳ هکتار قرار دارند .
یکی از پروژه‌هایی که در این پارک اجرا می‌شود، کاشت گیاهان و گل‌هایی است که در جهان کمیاب هستند و یا در خطر نابودی قرار دارند. در این باغ گونه‌های مختلف از گیاهان سردسیری، نواحی خشک و مناطق استوایی و مرطوب به‌طور جداگانه نگهداری می‌شود. باید اشاره کرد که این گیاهان را به دو دسته گونه‌های سالیانه و همیشگی و گونه‌های یک ساله دسته‌بندی می‌کنند .
تاریخ احداث این پارک به سال ۱۸۹۷ تا ۱۹۱۰ بر می‌گردد که ساخت آن زیر نظر معماری به نام آدلف انگلر انجام گرفت. نخستین گردآوری و کاشت گیاهان گوناگون برای گسترش بخشیدن گیاهان خانگی و گلخانه‌ای در برلین در سال ۱۵۷۳ میلادی، انجام شد. جالب است که این کار با کوشش یک باغبان در باغ میوه وآشپزخانه کاخ شهر برلین انجام گرفت و نخستین باغ گیاهی یا گیاه شناسی «Botanical Garden» در برلین به وجود آمد که البته این باغ هنوز هم وجود داشته و گسترش نیز پیدا کرده است.
در سال ۱۶۷۹ در خیابان پتسدامر در محل امروزی پارک‌هانریش فون کلیست، باغی به نام باغ هپ وجود داشت که با هدف ساخت آب میوه‌های گوناگون از آشپزخانه، میوه‌ها و باغ استفاده می‌کرد. سرانجام کارل لودویگ ویلدنو به هدف خود که همانا داشتن یک باغ گیاهی با مشخصه‌های علمی و با قابلیت‌های منحصر به فرد و قابل عرضه در سطح جهانی بود، رسید و این باغ در سال ۱۸۰۹ از سوی دانشگاه برلین به عنوان یک باغ رسمی حیات گیاهی شناخته شد.
نخستین انگیزه‌های جابه‌جایی باغ گیاهی در سال ۱۸۸۸ به وجود آمد زیرا برای گسترش دادن به گیاهان و کاشت آن‌ها و نیز محدود کردن کشاورزی و محصولات آن نیاز به این جابه جایی دیده می‌شد. گذشته از این بسیاری از گلخانه‌های قدیمی نیاز به بازسازی داشتند .علاوه بر آن، محیط قرار گرفتن این باغ که شهری بزرگ و در حال توسعه و همراه با آلودگی هوا و نیز آلودگی‌های صنعتی بود، اثرات نامطلوب و بدی بر باغ می‌گذاشتند که با جابه‌جایی آن آسیب‌های رسیده به گیاهان به کم‌ترین حد ممکن می‌رسید. قابل ذکر است که هزینه مالی نیز نقش مهمی در این موضوع داشت .
سرانجام آدلف انگلر طرح‌بندی و ساخت بخش‌های مختلف باغ را برعهده گرفت و ساختار و چشم‌انداز باغ را مشخص کرد و آن را به عنوان یک باغ تزیینی یا یک پارک گیاهی نشان داد .
امروزه این پارک بخشی از دانشگاه برلین به حساب می‌آید. بخش موزه گیاه‌شناسی به همراه مجموعه گسترده‌ای از گیاهان خشک و کتابخانه بزرگ علمی- تخصصی به پارک اضافه شده است .
مجموعه‌های گیاهی گوناگون پارک شامل چندین ساختمان و گلخانه است که شامل گلخانه‌های ویژه کاکتوس‌ها، گلخانه‌هایی ویژه ارکیده‌ها، گیاهان گوشخوار، زنبق‌های آبی و سفید بزرگ و … است. در مجموع گسترده زمین‌های گلخانه‌ای به ۶ هزار متر مربع می‌رسد و بخش‌ها و زمین‌های رو باز باغ ۱۳ هکتار و ۱۴ هکتار نیز ویژه کشاورزی و گیاهان خاص کشاورزی است که در قسمت‌های جنوبی و غربی پارک قرار دارد و در کنار آن نیز مجموعه گیاهان محلی و بومی نگهداری می‌شود. در میان بسیاری از گیاهان گرمسیری مانند بامبو‌های (گیاه خیزران) غول پیکر نیز دیده می‌شود.
یکی دیگر از بخش‌هایی که در این پارک دیده می‌شود، بخش گیاهان بومی کنار دریاست. با بررسی‌های گیاه‌شناختی بخشی را به گیاهانی اختصاص داده‌اند که با یکدیگر هم خانواده هستند و در شمال غربی باغ قرار گرفته است و متأسفانه در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به وسیله توپ و آتش آسیب‌های فراوانی دیده و تقریباً به‌طور کامل از بین رفت ولی در سال‌های پس از جنگ این قسمت از باغ را با مشخصه‌های دیگر از نو بازسازی کردند .
در این پارک ۲۶۲ حوضچه آب و بخش‌هایی برای تخیله آب و انتقال آب‌های سرریز شده، با سیمان ساخته‌اند. همچنین در پارک گیاهی برلین بخشی را نیز به صورت مرداب مانند درست کردند تا بتوانند گیاهان مردابی را در آن نگهداری کنند. قابل توجه است که حوضچه بزرگی برای این بخش وجود دارد که با دمای مشابه با دمای آب مرداب ساخته شده و محیط مورد نظر را گرم و هم دما با منطقه‌های گرمسیر می‌کند تا گیاهان مردابی براساس همان نوع آب و هوا رشد کنند.
یکی از بخش‌های شناخته شده پارک گیاهی برلین گلخانه بزرگ آن است که بزرگ‌‌ترین گلخانه موجود در جهان است. این گلخانه از بدنه فلزی با پوشش شیشه‌ای ساخته شده است که دارای ۲۵ متر بلندا و ابعاد ۳۰ در ۶۰ متری زیر بنا است. دمای درونی گلخانه همواره در ۳۰ درجه سانتی‌گراد و رطوبت هوا بالا نگه داشته می‌شود.
بخش‌های قدیمی پارک بازسازی شده و گسترش پیدا کرده‌اند و امروزه یکی از باارزش‌‌ترین باغ‌های گیاهی و گیاه‌شناسی در دنیا محسوب می‌شود که هر ساله دانش آموزان، دانشجویان و پژوهشگران مختلفی برای آموزش، پژوهش، مطالعه و بررسی به این پارک می‌کشاند .
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.