یک کارشناس انرژی، با بیان اینکه زمان و سرمایه مورد نیاز احداث پالایشگاه‌های کوچک‌مقیاس بسیار کمتر از پالایشگاه‌های بزرگ است، گفت: با ایجاد مینی پالایشگاه‌ها می‌توان در کوتاه‌مدت میزان ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی مانند بنزین و گازوئیل را افزایش داد که به ناترازی سوخت در کشور کمک می‌کند. به گزارش ایرنا، سعید نوری‌کرم؛ با اشاره […]
یک کارشناس انرژی، با بیان اینکه زمان و سرمایه مورد نیاز احداث پالایشگاه‌های کوچک‌مقیاس بسیار کمتر از پالایشگاه‌های بزرگ است، گفت: با ایجاد مینی پالایشگاه‌ها می‌توان در کوتاه‌مدت میزان ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی مانند بنزین و گازوئیل را افزایش داد که به ناترازی سوخت در کشور کمک می‌کند. به گزارش ایرنا، سعید نوری‌کرم؛ با اشاره به اهمیت زنجیره ارزش در صنعت نفت، اظهار کرد: رویکرد توسعه پالایشگاه‌ها و زنجیره ارزش نفت به جای خام‌فروشی، به سبب تولید محصولات متنوع از قبیل بنزین، گازوئیل، سوخت جت، مواد پتروشیمیایی (مثل پروپیلن و اتیلن) موجب ارزآوری بیشتر، جلوگیری از خروج ارز، تأمین نیاز نیاز بازار داخل، اشتغالزایی مستقیم و غیرمستقیم می‌شود و به علت معاملات خرد و متنوع و غیر قابل رصد از منظر فنی، امکان فروش و بازاریابی آن در شرایط تحریم و غیرتحریم راحت‌تر از نفت‌خام است و عملاً قابل تحریم نیست؛ بنابراین تغییر رویکرد از خام‌فروشی به توسعه پالایشگاه‌ها و زنجیره ارزش نفت کاملاً ضروری، راهبردی و آینده‌‌نگرانه است. وی افزود: در سال‌های اخیر و به‌خصوص در شرایط تحریم فروش نفت‌خام، کشور همواره به دنبال افزایش ظرفیت پالایشی و توسعه پالایشگاه‌ها بوده است؛ به‌طوری که در دولت‌های نهم تا دوازدهم ۳۰ طرح پالایشی در کشور تعریف شد؛ از این تعداد ۲۵ طرح برای احداث پالایشگاه و پتروپالایشگاه «نفت‌خام» و پنج طرح برای احداث پالایشگاه «میعانات گازی» موجود است. مجموع خوراک مورد نیاز این طرحها، ۴٫۳ میلیون بشکه در روز و حجم سرمایه‌گذاری حدود ۹۰ میلیارد دلار برآورد شده است. این کارشناس انرژی، به عدم موفقیت طرح‌های پالایشی اشاره کرد و گفت: تاکنون هیچ یک از این طرحها به دلایل مختلفی همچون نبود الگوی مناسب تأمین مالی و توسعه فرآیندهای پالایشگاهی، عدم دسترسی به لایسنس‌ها، فناوری‌‌ها و تجهیزات جدید، عدم صدور مجوزهای لازم و هماهنگی بین دستگاهی و… به سرانجام و بهره‌برداری نرسیده‌اند، اما در این بین یکی از مهم‌‌ترین دلایل و ریشه‌های این مسئله را می‌توان نبود الگوی مناسب تأمین مالی برای این پروژه‌ها عنوان کرد. نوری‌کرم؛ بیان کرد: بیشتر طرحها و پروژه‌های پالایشگاهی در کشور دارای ظرفیت‌های بیش از ۱۰۰ هزار بشکه در روز است؛ که علاوه بر نیاز به حجم بالای سرمایه‌گذاری، زمان احداث و بهره‌برداری از این پروژه‌ها طولانی خواهد بود این در حالی است که اکنون کشور به دلیل رشد مصرف با کمبود بنزین و گازوئیل مواجه شده و با ادامه افزایش مصرف این دو فرآورده، کشور مجدداً به واردکننده بنزین و گازوئیل تبدیل خواهد شد و این موضوع سبب به خطر افتادن «امنیت انرژی» کشور می‌شود. این کارشناس انرژی، تأکید کرد: بنابراین دو پارامتر میزان سرمایه‌گذاری و مدت زمان احداث با توجه به شرایط کشور از جمله نکاتی است که باید در تعریف طرح‌های پالایشی به آن توجه کرد که متأسفانه این دو پارامتر در تعریف طرحها و پروژه‌های پالایشگاهی کشور دیده نمی‌شود. وی اضافه کرد: افزایش ظرفیت پالایشی به کمک احداث پالایشگاه‌های مقیاس کوچک از جمله راهکارهایی است که می‌تواند یکی از مسائل صنعت پالایش یعنی کمبود منابع مالی را مرتفع کند. این کارشناس، ادامه داد: در حال‌حاضر برای پالایشگاه مقیاس کوچک تعریف و استاندارد دقیقی وجود ندارد و هنگامی که از لفظ پالایشگاه مقیاس کوچک استفاده می‌شود، این لفظ با اصطلاح رایج و مورد نقد مینی‌ریفاینری (واحدهای ساده تقطیری و اختلاط) اشتباه گرفته می‌شود؛ چراکه بیشتر این واحدهای پالایشی موجود در کشور به سبب استفاده از تجهیزات فرسوده، اتلاف خوراک نفت‌خام را در پی داشته و فرآورده‌های تولیدی آن‌‌ها هم از استاندارد مطلوبی پیروی نمی‌کنند. نوری‌کرم؛ گفت: بنابراین تأکید می‌شود که هدف احداث پالایشگاه مقیاس کوچک دارای واحد تبدیلی به منظور تولید فرآورده‌های همچون بنزین، گازوئیل و گاز مایع مطابق با استاندارد‌هاست؛ همچنین به‌واسطه استفاده از فرآیندهای تبدیلی در پالایشگاه‌های مقیاس کوچک میزان تولید محصولات سنگین و نیمه‌سنگین مثل نفت کوره هم کاهش یافته و بیشتر سبد به محصولات بنزین، گازوئیل و گاز مایع اختصاص پیدا می‌کند که در واقع مطابق با ماده ۵۹ قانون اصلاح الگوی مصرف با محوریت کاهش تولید نفت کوره و حرکت به سمت فرآورده‌های میان‌تقطیر است. وی ادامه داد: در حقیقت پالایشگاه‌ها با رویکرد تولید مواد شیمیایی و پلیمری هزینه سرمایه‌گذاری بسیار بالایی دارند، مثلاً برای احداث یک واحد پالایشی با ظرفیت ۳۰۰ هزار بشکه نفت‌خام حداقل شش میلیارد دلار سرمایه نیاز است و برای تأمین مالی این پروژه‌ها می‌توان از فاینانس خارجی استفاده کرد که تجربه ۲۵ سال اخیر نشان داده که تاکنون هیچ پروژه پالایشی در ایران در جذب فاینانس موفق نبوده است. این کارشناس انرژی، بیان داشت: اهمیت و ویژگی بارز دیگری که برای پالایشگاه‌های مقیاس کوچک، موضوع زمان احداث و بهره‌برداری از این پالایشگاه‌هاست. در واقع زمان احداث یک پالایشگاه با ظرفیت ۱۰ هزار بشکه در روز حدود یک تا دو سال است. در صورتی که برای پالایشگاه‌های ۲۰۰ هزار بشکه در روز و بالاتر این زمان به پنج تا ۱۰ سال بسته به فرآیندها، واحد‌ها و ضریب پیچیدگی مورد انتظار از پالایشگاه و عوامل دیگر متفاوت است. نوری‌کرم؛ با اشاره به افزایش تولید بنزین با توسعه پالایشگاه‌های گوچک مقیاس تأکید کرد: در حال‌حاضر میزان تولید و مصرف بنزین در نقطه سر به سر قرار دارد و در صورت ادامه روند رشد و عدم بهره‌برداری از طرح‌های ارتقاء و سایر طرح‌های پالایشی با موعد احداث سال ۱۴۰۳، در سال آینده حدود ۱۰ میلیون لیتر در روز کسری بنزین وجود خواهد داشت که این مسئله منجر به ایجاد هزینه حدود دومیلیارد دلاری (معادل احداث یک پالایشگاه ۱۰۰ هزار بشکه در روز) برای کشور خواهد شد. وی افزود: می‌توان به جای هزینه واردات دو میلیارد دلاری برای بنزین بخشی از این هزینه را به احداث پالایشگاه مقیاس کوچک به منظور تولید بنزین و گازوئیل اختصاص داد. در واقع با این راهبرد علاوه بر پالایش نفت‌خام و جبران کمبود بنزین، می‌توان از خروج دو میلیارد دلار ارز از کشور هم جلوگیری کرد؛ همچنین می‌توان در مرحله اول با فروش سایر محصولات تولیدی پالایشگاه مثل نفتا، گازوئیل و گاز مایع، منابع مالی مرحله دوم طرح به‌منظور احداث واحدهای پایین‌دستی و تکمیل زنجیره ارزش این محصولات را تأمین کرد. این کارشناس، گفت: بنابراین دو ویژگی میزان سرمایه‌گذاری و زمان بهره‌برداری کمتر نسبت به احداث پالایشگاه بزرگ به‌طور کامل با شرایط صنعت پالایش کشور مطابقت دارد؛ چراکه در کشور به دلیل نبود الگوی تأمین مالی برای پروژه‌ها و نیاز کشور به فرآورده‌های با ارزش همچون بنزین و گازوئیل در اسرع وقت این دو مسئله اهمیت و ضرورت پالایشگاه‌های مقیاس کوچک را می‌توانند تبیین کنند.
دیدگاه بسته شده است.