دریافت ارزش افزوده ضرر! چند وقتی است که این مالیات بر ارزش افزوده، خاطر مبارک هوشنگ‌خانی ما را بدفرم مخدوش کرده است و هرچه می‌کنیم که فکر و ذکر این لعبت شیرین مالیاتی را از سر بیندازیم و خیالمان راحت شود و حواسمان را بدهیم به جور کردن پول یا گرفتن قرض، به جهت پرداخت […]
دریافت ارزش افزوده ضرر!
چند وقتی است که این مالیات بر ارزش افزوده، خاطر مبارک هوشنگ‌خانی ما را بدفرم مخدوش کرده است و هرچه می‌کنیم که فکر و ذکر این لعبت شیرین مالیاتی را از سر بیندازیم و خیالمان راحت شود و حواسمان را بدهیم به جور کردن پول یا گرفتن قرض، به جهت پرداخت این قبوض متورم شده آب و برق و ۴ صباحی دیگر گاز، نمی‌شود که نمی‌شود .
ما که اگر روزی لااقل یک‌بار، از زبان مسؤولین و مدیران مربوطه و یا رسانه‌ها و کارشناسان نسبتاً مربوطه، نشنویم که آب و برق و گاز تقریباً مفتی است و مردم مجانی و به‌طور رایگان از این‌ها استفاده می‌کنند، روزمان شب نمی‌شود.
برق گران به‌دست می‌آید و هزینه مهار و تصفیه آب سر به فلک می‌گذارد و گاز همین‌جوری و کتره‌ای که از لوله‌ها و شیر‌ها سر در نیاورده است و هزار و یک هزینه پای آن‌ها خوابیده است و مردم بخشی از هزینه را می‌دهند و این وسط دولت خدمتگذار سوبسید می‌دهد و شرکت‌های متصدی امر ضرر و زیان می‌دهند و با این روش سرمایه‌های ملی بر باد می‌رود و برای نسل‌های آینده فقط شرمندگی ما می‌ماند و …، مثنوی هفتاد من کاغذی است که به بیان شیوای همان مربوطین و نسبتاً مربوطین پیش گفته، هر روز بر سرمان هوار می‌شود و ما مانده‌ایم که چه گناه نابخشودنی کرده‌ایم و باید چه گِلی به سر بگیریم، تا حضرات دست مبارکشان را از سرمان بردارند و بگذارند در عذاب دائمی وجدانمان باقی بمانیم .
حال از همه این‌ها که بگذریم، نمی‌دانم آن سوهان روح (مالیات بر ارزش افزوده) را کجای دلمان بگذاریم که چنان خود را بر پیشانی قبوض چسبانده است که انگار از همان اول هم جایش همان جا بوده است! آن قبوضی که به قول مسؤولین مربوطه، از یک طرف، شده است کارنامه ریخت و پاش و سوبسید خوری و اسراف ملت و از طرف دیگر، نماد مفت‌فروشی و زیان‌دهی و بذل و بخشش صادرکنندگان آن !
ما که از اول، دست‌هایمان بالا بوده و محلی از اعراب نداشتیم و قبول داریم (مگر می‌توانیم با این همه دلیل و برهان قاطع و واویلا و وامصیبتا سر دادن‌ها و چشم غره رفتن‌ها، قبول هم نداشته باشیم!) که دولت سوبسید می‌دهد و شرکت‌های متولی ضرر می‌دهند و آب و گاز و برق، مفت و مجانی است، پس لطفاً بزرگان و آنهایی که دستی در آتش دارند و دلشان از حیف و میل سرمایه ملی، کباب است، بفرمایند، تولید و توزیع برق و آب و گاز و … اگر ضررده و سوبسیدخور است که حکماً هست و برای همین هر چند وقت یک‌بار، فیتیله‌‌اش را بالا می‌کشید، پس دارای چه ارزش افزوده‌‌ای است؟ یعنی این‌که هم ضرر و زیان می‌دهد و هم سود دارد و ارزش افزوده! و دستگاه مالیاتی هم وفق وظیفه خطیرش باید مالیات بر این ارزش افزوده را از شما و شما هم از مردم می‌گیرید و همه چیز درست و مو لای درزش نمی‌رود ؟!
البته ما خیلی سواد نداریم و کمی گیج شده‌ایم و فکر می‌کنیم بهترین راه‌حل برای فهمیدن این معمای دشوار، پیدا کردن جناب پرتقال فروش است که حکماً پیدا نمی‌شود و ما همچنان باید مالیات بر ارزش افزوده ضرر و زیان را دودستی تقدیم کنیم.
هوشنگ‌خان
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.