چرا دایناسور‌ها منقرض شدند و پرندگان باقی ماندند؟ به باور دیرینه‌شناسان؛ پرندگان جانشینان تکاملی دایناسور‌ها هستند. در حقیقت دایناسور‌ها در مسیر تکاملی خود منقرض شده و پرندگان باقی ماندند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد دلیل بقای پرندگان در کره زمین، الگوی تغذیه آن‌ها و مصرف دانه‌ها است. به گزارش سیناپرس، یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد بیش‌تر پرندگان؛ […]
چرا دایناسور‌ها منقرض شدند و پرندگان باقی ماندند؟
به باور دیرینه‌شناسان؛ پرندگان جانشینان تکاملی دایناسور‌ها هستند. در حقیقت دایناسور‌ها در مسیر تکاملی خود منقرض شده و پرندگان باقی ماندند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد دلیل بقای پرندگان در کره زمین، الگوی تغذیه آن‌ها و مصرف دانه‌ها است.
به گزارش سیناپرس، یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد بیش‌تر پرندگان؛ مانند گونه‌های مختلف دایناسور‌ها یا بستگان بزرگ‌تر خود؛ در پی رویداد انقراض که تقریباً ۶۶ میلیون سال پیش رخ داد، از بین رفتند. با این حال، چندین گونه پرنده اولیه، از این بحران جهانی جان سالم به در بردند. در این میان سؤالی که برای سال‌ها ذهن پژوهشگران را به خود مشغول کرده بود این است که چرا این بستگان پردار نزدیک دایناسور‌ها توانستند نسبت به پیشینیان خود بیش‌تر دوام بیاورند؟
آخرین جد مشترک بین نیاکان پرنده مانند و پرندگان مدرن بدون دندان، منقاردار و دانه‌خوار بوده‌اند. دانشمندان بر این باورند که سیارک آخرالزمان که دایناسور‌ها را از بین برد به شدت بر پوشش گیاهی کره زمین تأثیر‌گذار بود. به همین دلیل گونه‌های جانوری که الگوی تغذیه آن‌ها متکی به برگ و گل بود، بد شانس بودند، اما آن‌هایی که رژیم غذایی مبتنی بر دانه داشتند با توجه به مزیت در دسترس بودن مواد مورد نیازشان، توانستند بقا پیدا کنند.
برای پاسخ به این سؤال، در ابتدا دانشمندان نیاز به درک روند افول و کاهش دایناسورهای دستقاپان، در پایان دوره کرتاسه داشتند. برای تعیین این موضوع که آیا جمعیت این موجودات در دوره فوق‌الذکر در حال کاهش بوده یا تمامی دایناسور‌ها به‌طور ناگهانی کشته شدند، یک تیم از دانشمندان، به سرپرستی درک لارسون؛ پژوهشگر دیرینه‌شناس در دانشگاه تورنتو؛ به بررسی و تجزیه و تحلیل ۳ هزار و ۱۰۴ دندان فسیل شده از ۴ خانواده مختلف گروه دایناسورهای موسوم به دستقاپان پرداختند. مطالعات انجام شده؛ نشان می‌دهد که این فسیل‌ها در یک بازه زمانی ۱۸ میلیون ساله تشکیل شده‌اند. تنوع زیاد در میان فسیل دندان‌ها نشان می‌دهد، که گونه‌های فوق از ابتدا تا پایان، از تنوع ژنتیکی و فیزیولوژیکی بسیار غنی برخوردار بوده‌اند. وی در توضیح این رویداد گفت: دستقاپان یک سطح بسیار پایدار از تنوع را در طول ۱۸ میلیون سال از دوره کرتاسه حفظ کرده و به‌طور ناگهانی منقرض شدند.
لارسون و همکارانش سپس توجه خود را به دندان‌های فسیل شده‌ای معطوف کردند که از نیاکان دستقاپان، به پرندگان مدرن امروزی تبدیل شده‌اند.
محققان در این مورد فرضیه‌ای را مطرح کرده‌اند که براساس آن آخرین جد مشترک بین نیاکان پرنده مانند و پرندگان مدرن بدون دندان، منقاردار و دانه‌خوار بوده‌اند. دانشمندان بر این باورند که سیارک آخرالزمان که دایناسور‌ها را از بین برد به شدت بر پوشش گیاهی کره زمین تأثیر‌گذار بود. به همین دلیل گونه‌های جانوری که الگوی تغذیه آن‌ها متکی به برگ و گل بود، بدشانس بودند، اما آن‌هایی که رژیم‌غذایی مبتنی بر دانه داشتند با توجه به مزیت در دسترس بودن مواد مورد نیازشان، توانستند بقا پیدا کنند.
لارسون در این رابطه گفت: شواهد موجود نشان می‌دهد که دایناسورهای دندان‌دار پرنده مانندی تا آخر دوره کرتاسه وجود داشتند، که همه آن‌ها به‌طور بسیار ناگهانی از بین رفتند. برخی گروه از پرندگان منقاردار محتملاً در برابر رویداد انقراض قادر به زنده ماندن بودند چرا که آن‌ها قادر به خوردن دانه بودند.
شرح کامل این پژوهش‌ها و نتایج به دست آمده از آن در مجله Current Biology منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.