فنچ گلدین، گونه‌ای زیبا در جهان گروه محیط‌زیست- فنچ گلدین (Gouldian Finch) از زیبا‌‌ترین گونه‌های فنچ در جهان است که به آن سهره استرالیایی نیز می‌گویند. فنچ گلدین یا فنچ طلایی به نام‌های فنچ رنگین کمان و بانوی فنچ‌ها نیز شناخته می‌شود. پیدایش این فنچ‌ها از مناطقی در کشور استرالیا اعلام شده است و به […]
فنچ گلدین، گونه‌ای زیبا در جهان
گروه محیط‌زیست- فنچ گلدین (Gouldian Finch) از زیبا‌‌ترین گونه‌های فنچ در جهان است که به آن سهره استرالیایی نیز می‌گویند. فنچ گلدین یا فنچ طلایی به نام‌های فنچ رنگین کمان و بانوی فنچ‌ها نیز شناخته می‌شود. پیدایش این فنچ‌ها از مناطقی در کشور استرالیا اعلام شده است و به دلیل امکان تکثیر در قفس، امروزه در اکثر نقاط دنیا به ویژه در کشورهای هندوستان و پاکستان یافت می‌شوند. طول عمر فنچ‌های گلدین در شرایط مناسب بین ۶ تا ۷ سال است و دمای مناسب جهت نگهداری آن‌ها بین ۲۱ تا ۲۸ درجه سانتیگراد همراه با رطوبت متناسب ۵۵ الی ۶۵ درصد در نظر گرفته می‌شود.
انواع فنچ گلدین بر‌اساس رنگ
شاخص‌‌ترین رنگ‌های این نوع فنچ مربوط به سر آن است که به ۳ رنگ سیاه، قرمز و زرد هستند.
رنگ‌های فنچ گلدین به ۳ دسته تقسیم می‌شوند:
۱- رنگ سر: قرمز- مشکی- زرد- سفید
۲- رنگ سینه: سفید- بنفش
۳- رنگ پشت: زرد – سبز- آبی- سفید
البته رنگ‌های دیگری از آن‌ها در اثر جهش ژن و در تولید مثل به شکل نگهداری در قفس به وجود آمده‌اند و قابل ذکر است که نژاد زرد سینه سفید با سر و نقاب قرمز کمیاب می‌باشد.
تغذیه
غذای فنچ‌های گلدین مخلوطی از ارزن ریز و کتان و تخم چمن است. همچنین می‌توان تخم کاهو و خرفه و… را در وعده غذایی آن‌ها قرارداد و از غذای نرم رنده شده و مکمل‌های تقویتی آماده به همراه میوه‌ها و کرم‌های ریزخشک شده برای تغذیه آن‌ها استفاده کرد. فنچ‌های گلدین از نظر مقدار مصرف غذا و دان خوراکی نسبت به گونه‌های دیگری از فنچ‌ها از قبیل فنچ‌های معمولی و زبرا و … کم خوراک‌تر هستند .
نر‌ها در رنگ‌های متنوع و پررنگ تر از ماده‌ها هستند. همچنین قابلیت آواز خواندن و رقصیدن دارند و جثه‌شان بزرگ‌تر از ماده‌ها است و همین موارد وجه تمایز میان نر‌ها و ماده‌ها می‌باشد.
فنچ‌های گلدین سر و صدای زیادی ندارند و صدای آوازشان برخلاف فنچ‌های دیگر دارای صدای زیر بوده و حتی بعضی مواقع از صدای پرندگان دیگر تقلید می‌کنند.
تولید مثل
پس از ۱۶ روز جوجه‌ها سر از تخم در می‌آورند و در اولین روزهای تولد با غذای نرم مانند تخم‌مرغ تغذیه می‌شوند و پس از ۲۵-۲۱ روزگی لانه را به‌تدریج ترک کرده و زمانی‌که دوره پرریزی حدود ۴-۳ ماهگی به پایان رسید، حدود ۵ الی ۶ ماهگی بالغ گردیده و آماده تولید مثل می‌گردند.
منابع:
مجله اینترنتی ستاره
میهن پت • انجمن حمایت از حقوق حیوانات بی‌سرپرست ایران
پرنده‌بان
زمزار
blogfa.com
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.