عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران فولاد به صنایع داخلی گران‌تر از خارجیها فروخته می‌شود کاوه عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عقیده دارد قیمت فولاد به صنایع پایین دست کشور به گونه‌ای عرضه شده است که این صنایع واردات فولاد را دارای صرفه اقتصادی بیش‌تری برای نیاز خود […]
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران
فولاد به صنایع داخلی گران‌تر از خارجیها فروخته می‌شود
کاوه عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عقیده دارد قیمت فولاد به صنایع پایین دست کشور به گونه‌ای عرضه شده است که این صنایع واردات فولاد را دارای صرفه اقتصادی بیش‌تری برای نیاز خود دیده‌اند که در تضاد اقتصاد مقاومتی و منافع کشور است.
به گزارش عیارآنلاین، ارزان‌فروشی فولاد خام در بازارهای صادراتی به گونه‌ای است که با وجود نیازمندی صنایع داخلی، این مواد را بسیار گران‌تر از مشتریان خارجی از فولادسازان داخلی تهیه می‌کنند. بررسی این مسأله سبب شد تا در مصاحبه‌ای با امیرحسین‌کاوه، عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران در این زمینه اطلاعات بیش‌تری را جویا شویم.
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عقیده دارد در تولید محصولات بالا دستی توسط شرکت‌های دولتی و نیمه دولتی مانند پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و… این تمایل وجود دارد که محصولات خود را صادر کنند که تمایل بدی هم نیست. اما این موضوع زمانی تبدیل به مشکل خواهد شد که شیوه صادرات نامناسب باشد. در این زمینه باید به چند سؤال پاسخ داد:
آیا این صادرات به شکل بازرگانی و بین‌المللی است یا سلیقه‌ای؟ آیا صادرات براساس منافع ملی صورت گرفته یا منافع بخشی؟ آیا از شفافیت لازم برخوردار است یا غیرشفاف است؟ آیا با توجه به نیاز داخل است؟ آیا قیمت صادرات متناسب با قیمت داخل است یا ارزان‌تر است؟
کاوه عنوان داشته که در حال حاضر پاسخ تمام سؤالات بالا منفی است و لازم است که توسط سازمان توسعه تجارت و نهادهای بازرسی و ستاد اقتصاد مقاومتی بررسی شود.
بررسی سایت عیارآنلاین نشان داده است که در صورت‌های مالی پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و… فروش صادراتی آنها ارزان‌تر از فروش به داخل بوده است.
به عنوان مثال بررسی صورت‌های مالی شرکت فولاد مبارکه نشان داده که فروش فولاد با هدف صادرات ۱۱۰۰ تومان و فروش به داخل ۱۵۸۰ تومان برای هرکیلو فولاد بوده است که به ازای هر تن فروش فولاد تفاوت قیمت صادراتی و عرضه به داخل ۱۵۰ دلار برای هر تن بوده که لازم است از سوی سازمان بازرسی، معاون معدن و وزارت صنعت مورد پیگیری قرار گیرد.
یکی از بهانه‌های مطرح شده برای ارزان‌فروشی صادرات فولاد این است که گفته می‌شود در داخل کشور فولاد فروش نداشته‌اند و مجبور به صادرات شده‌اند. اما اگر محصول با قیمت ارزان صادر شده و همان محصول با قیمت گران‌تر وارد کشور شده است نشان می‌دهد که این ادله نادرست است. در حالی که دیده شده کالایی به خارج از کشور صادر شده که همانند آن از خارج با قیمتی بالاتر وارد شده است.
عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عنوان داشته که علت این موضوع می‌تواند در عرضه نادرست محصول باشد. اما عقیده دارد علت اصلی این است که به تولیدکننده داخلی با قیمت بالاتر از قیمت صادراتی محصولات فروخته شده است و لذا مصرف‌کننده پایین‌دستی که بخش خصوصی است و باید منفعت خود را محاسبه کند منفعت خود را در واردات این محصولات دیده است.
ارزان فروشی فولاد صادراتی در حالی رخ داده است که شرکت‌های بالادستی سالانه میلیارد‌ها تومان تسهیلات و حمایت دریافت می‌کنند اما حاضر نیستند این مزیت نسبی را به صنایع پایین دست تبدیلی و تکمیلی تحویل دهند که اصل و اساس اشتغال و ارزش افزوده داخلی را تشکیل می‌دهند.
بنابر‌این هرگونه خام فروشی یا صادرات مواد اولیه که صنایع تکمیلی بعدی آن در کشور موجود است می‌بایست ممنوع اعلام شود و یا عوارضی اعمال گردد تا انگیزه فروش مواد مورد نیاز در داخل کشور بیشتر گردد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.