داروی متوقف‌کننده حمله قلبی برای آلزایمر مفید نیست داروی متوقف کننده بتا اغلب برای افرادی که از حمله قلبی جان سالم به در می‌برند، تجویز می‌شود. اما طبق یک مطالعه جدید، این دارو نمی‌تواند برای سالمندان مبتلا به آلزایمر مفید باشد. به گزارش مهر، به گفته پژوهشگران در طول دوره مطالعه، این داروها خطر مرگ […]
داروی متوقف‌کننده حمله قلبی برای آلزایمر مفید نیست
داروی متوقف کننده بتا اغلب برای افرادی که از حمله قلبی جان سالم به در می‌برند، تجویز می‌شود. اما طبق یک مطالعه جدید، این دارو نمی‌تواند برای سالمندان مبتلا به آلزایمر مفید باشد.
به گزارش مهر، به گفته پژوهشگران در طول دوره مطالعه، این داروها خطر مرگ را در حدود یک چهارم کاهش دادند اما در عین حال با ۳۴ درصد خطر بالاتر برای یک بیمار مبتلا به آلزایمر متوسط یا شدید که قادر است به طور مستقل وظایف زندگی روزمره خود را انجام دهد، در ارتباط بودند.
یک متخصص قلب که یافته‌ها را بررسی کرده بود، گفت این مطالعه از این فرضیه حمایت می‌کند که هیچ الگوی واحدی برای همه در مورد مراقبت های قلبی و عروقی وجود ندارد.
کوین مارزو، رییس قلب و عروق در بیمارستان وینتروپ در دانشگاه ماینولا در نیویورک نیز می‌گوید: «این یافته‌ها بر اهمیت مراقبت های پزشکی شخصی برای یک بیمار مسن پس از حمله قلبی، تأکید دارد. مصرف متوقف‌کننده‌های بتا بعد از حمله قلبی ممکن است موجب آسیب در برخی افراد مانند سالمندان مبتلا به آلزایمر شود. بنابراین استفاده از آنها باید در هر فردی جداگانه ارزیابی شود.»
متوقف‌کننده‌های بتا به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شوند و شامل اسبوترول، آتنولول، بیوپرولول، متوپرولول، نادولول، نبیولول و پروپرانولول هستند. این داروها برای درمان فشار خون بالا، نارسایی قلبی، ریتم غیر طبیعی قلب و درد استفاده می‌شوند.
با توجه به گفته پژوهشگران این مطالعه، تحقیقات قبلی نشان داده است استفاده از این داروها پس از حمله قلبی، خطر ابتلا به مرگ زودرس را ۲۵ تا ۳۰ درصد متوقف کرده است.
این مطالعه جدید نزدیک به ۱۱ هزار ساکن خانه سالمندان ۶۵ سال و بالاتر که از حمله قلبی جان سالم به در برده بودند و پس از آن برای نیمی از بیماران متوقف‌کننده‌های بتا تجویز شده بود، را ارزیابی کردند.
این پژوهش یک رابطه علت و معلولی را ثابت نکرد. محققان گزارش کردند که متوقف‌کننده‌های بتا تعداد مرگ و میر را ظرف ۹۰ روز در حدود یک‌چهارم کاهش داد اما استفاده از این داروها در حدود یک سوم، با کاهش توانایی انجام وظایف روزانه به طور مستقل در بیماران مبتلا به زوال عقل متوسط یا شدید، همراه بودند.
این تیم تحقیقاتی توسط مایکل استینمن، استاد طب سالمندان در دانشگاه کالیفرنیا از سانفرانسیسکو و وابسته به سیستم مراقبت‌های بهداشتی سانفرانسیسکو سرپرستی شده است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.