گروه سیاسی- برای آن‌هایی که عمری را در راه اعتلای نظام اسلامی سر کرده‌اند، هاشمی رفسنجانی همچون قلب انقلاب بود. قلبی که در سی‌وهشتمین سالگرد انقلاب اسلامی در بدن سردار سازندگی از تپش ایستاد. برای خیلی‌ها، آیت‌ا…هاشمی تنها یک فرد سیاسی نبود. مرد مصلحت بود. مرد روزهای سخت و البته مردی برای تمام فصول. […]
گروه سیاسی- برای آن‌هایی که عمری را در راه اعتلای نظام اسلامی سر کرده‌اند، هاشمی رفسنجانی همچون قلب انقلاب بود. قلبی که در سی‌وهشتمین سالگرد انقلاب اسلامی در بدن سردار سازندگی از تپش ایستاد.
برای خیلی‌ها، آیت‌ا…هاشمی تنها یک فرد سیاسی نبود. مرد مصلحت بود. مرد روزهای سخت و البته مردی برای تمام فصول.
هاشمی رفسنجانی را از شورای انقلاب می‌شناختند. شورایی که هسته اصلی‌‌اش را وی به همراه شهیدان مطهری و بهشتی تشکیل می‌داد. شورایی که نقش به‌سزایی در هدایت اعتراض‌‌ها و اعتصاب‌های انقلابیون بر عهده داشت تا جایی که منجر به پیروزی انقلاب اسلامی شد.
آیت‌ا…هاشمی بعد از انقلاب نیز یار و یاور امام(ره) و رهبری بود. به خصوص پس از رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی، وی نقشی تعیین‌کننده در جانشین خلف آن بزرگوار ایفا کرد و خود بار حساس‌‌‌ترین مناصب حکومتی را به دوش کشید.
ریاست مجلس شورای اسلامی، دو دوره ریاست جمهوری، ریاست مجلس خبرگان رهبری و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام به خوبی نشان‌دهنده عظمت این فقیه بزرگ بود.
عارضه قلبی اما اجازه خدمت بیش‌تر به نظام را برایش سلب کرد و بیمارستان شهدای تجریش آخرین مقصدش بود.
دیروز اما روز وداع بود. روز وداع با مردی از جنس مصلحت، مردی که گنجینه‌ای از اسرار نظام در سینه‌‌اش محفوظ بود.
مردی که رهبری انقلاب در پیام درگذشتش از او به عنوان یار دیرین نام بردند و فقدان نبودش را با تأثیرگذار‌‌ترین کلمات بیان کردند: «با فقدان هاشمی اینجانب هیچ شخصیت دیگری را نمی‌شناسم که تجربه‌ای مشترک و چنین درازمدت را با او در نشیب و فرازهای این دوران تاریخ‌ساز به یاد داشته باشم.»
آری. دیروز چشم امید امام(ره)، یار دیرین رهبری و خادم ملت در جوار حرم بنیانگذار جمهوری اسلامی آرام گرفت.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.