محمد قره‌داغلی – ایران با در اختیار داشتن حدود هفت‌درصد از ذخایر معدنی جهان در زمره کشورهای دارای پتانسیل بسیار بالا در این حوزه است. اما در سالیان اخیر با اجرای سیاست‌های مختلف و بعضاً اشتباه تولید در بخش معدن همانند بسیاری دیگر از بخش‌های دیگر با موانع و چالش‌های بسیاری مواجه است. کمبود و […]
محمد قره‌داغلی – ایران با در اختیار داشتن حدود هفت‌درصد از ذخایر معدنی جهان در زمره کشورهای دارای پتانسیل بسیار بالا در این حوزه است. اما در سالیان اخیر با اجرای سیاست‌های مختلف و بعضاً اشتباه تولید در بخش معدن همانند بسیاری دیگر از بخش‌های دیگر با موانع و چالش‌های بسیاری مواجه است. کمبود و فرسودگی ماشین‌آلات معدنی را می‌توان یکی از مهم‌‌ترین چالش‌های بخش معدن کشور دانست. دلیل این مسئله را باید بیش از هر چیز در محدودیت‌های وضع‌‌‌‌‌‌‌شده بر سر راه واردات ماشین‌آلات معدنی نو و کارکرده جست‌وجو کرد. سیاستی که نه‌تنها منجر به شکل‌گیری تولیدکنندگان داخلی توانمند در این حوزه نشده، بلکه فرآیندهای معدنکاری را نیز به دلیل عدم دسترسی کافی به ماشین‌آلات و تجهیزات مناسب دچار اختلال کرده است. در حال‌حاضر، بخش معدن کشور نیازمند جایگزینی ۱۵هزار دستگاه ماشین‌آلات فرسوده و همچنین اضافه شدن ۱۰هزار دستگاه ماشین‌آلات جدید (مجموعاً ۲۵هزار دستگاه) است و این در حالی است که میزان تولید داخل به هیچ‌وجه پاسخگوی این نیاز نیست و همین مسئله علاوه بر اینکه تولید را با مشکل مواجه کرده باعث بالا رفتن هزینه تولید در بخش معدن شده. در این باره، سید محمد موسوی؛ معاون امور معادن وزارت صنعت،معدن‌وتجارت، گفت: در حال‌حاضر در کشور انواع و اقسام معادن را در کشور داریم و یکی از دغدغه‌های اصلی کسانی که با صنایع‌معدنی کار می‌کنند، فرسودگی ماشین‌آلات معدنی در کشور است. معاون امور معادن وزارت صنعت،معدن‌وتجارت، بیان کرد: براساس داده‌های سامانه کاداستر معادن، ۳۱ هزار دستگاه ماشین‌آلات معدنی در کشور فعال است، افزود: ۱۵ هزار ماشین‌آلات معدنی با عمر بالای ۲۰ سال در کشور داریم که باید ماشین‌آلات معدنی جدیدی جایگزین آن‌ها شوند. آرمان خالقی؛ عضو هیئت‌مدیره خانه صمت ایران، درخصوص چالش‌هایی که در حوزه واردات ماشین‌آلات معدنی دارند، گفت: یک موضوع جدی در حوزه ماشین‌آلات معدن داریم که در واقع ممنوعیتی است که در مورد ورود ماشین‌آلات معدنی به خاطر احتمال ظرفیت تولید داخل داریم. در حقیقت ما به‌عنوان بخش‌خصوصی این موضوع را نمی‌پذیریم و معتقدیم اگر بخش معدن تعطیل بماند خسارت آن برای کشور بیشتر از این است که یک واحد ماشین‌سازی کار کند یا نکند. خالقی؛ افزود: اگر در یک حوزه‌ای به موقع سرمایه‌گذاری نکنیم فرصت از دست می‌رود. به‌خصوص اینکه در حوزه معدن قاعدتاً تأمین ماشین‌آلات شروع یک زنجیره است. بنابراین وقتی ما برای زنجیره از اول کاری نمی‌کنیم که به حرکت بیفتد و به اصطلاح لوکوموتیو راه بیفتد و معدن استخراج شود قاعدتاً تمام صنایع پایینی‌‌اش معطل می‌ماند. وی خاطرنشان کرد: الان در کشور این‌گونه تصمیم‌گیری می‌شود که منافع بزرگتر ملی را فدای منافع کوچکتر مقطعی و موضعی می‌کنند. در حالی که اصولاً اگر ماشین‌سازان داخلی داریم باید ظرفیت آن‌ها را ببینیم، آن ظرفیت را به کار بگیریم و اجازه بدهیم مازادش را سرمایه‌گذار برود ماشین‌آلات لازم خود را وارد کند و به اصطلاح معدن خود را فعال کند و از این طریق صنایع پایین‌دستی و کارخانجات راه بیفتند. خالقی؛ افزود: این موضوع جدی است با این وجود نمی‌دانیم دولت چه زمانی قرار است این تصمیم را بگیرد و منشأ آن هم باید از خود وزارتخانه باشد، چون تأمین ارز می‌خواهد. این عضو هیئت‌مدیره خانه صمت ایران، گفت: بنده حتی معتقدم باید ماشین‌آلات کم‌کارکرده را هم اجازه بدهند وارد بشود. چرا که وضعیت به نحوی نیست که ما بخواهیم و آن‌ها به ما بفروشند چون شرایط ما تحریمی است و لذا اگر بخواهیم هم نمی‌فروشند. لذا باید اجازه بدهند از هر جا توانستیم فراهم کنند. وی با تأکید بر اینکه ماشین‌آلات معدن بسیار فرسوده شده است، گفت: این فرسودگی بالای ماشین‌آلات، قیمت تمام شده را بالا می‌برد، هزینه قطعات دارد و مشکلات این‌چنینی در پی دارد. بنابراین حتی اگر ماشین‌آلات دست‌دوم را به ما بفروشند باید بسیار خوشحال باشیم.
دیدگاه بسته شده است.