شهر‌ها برای زندگی افراد کم توان، ناتوانند شهری که مطابق اصول صحیح و برنامه‌ریزی جامع و بلندمدت، طراحی شده باشد، می‌تواند رضایت همه شهروندان را جلب نماید. نتایج پژوهشی در این زمینه، نشان می‌دهد که شهر‌ها با این مهم فاصله زیادی دارند! به گزارش سینا‌پرس شهری که مبتنی بر «پیاده محوری» است برای عموم و […]
شهر‌ها برای زندگی افراد کم توان، ناتوانند
شهری که مطابق اصول صحیح و برنامه‌ریزی جامع و بلندمدت، طراحی شده باشد، می‌تواند رضایت همه شهروندان را جلب نماید. نتایج پژوهشی در این زمینه، نشان می‌دهد که شهر‌ها با این مهم فاصله زیادی دارند!
به گزارش سینا‌پرس شهری که مبتنی بر «پیاده محوری» است برای عموم و اکثر شهروندان قابل استفاده است، اما شهری را می‌توان برای همه شهروندان یک شهر مناسب دانست که برای افراد کم توان جسمی نیز مطلوب باشد. آفرینش شهری مطلوب برای افراد کم توان، مستلزم در نظر گرفتن اصول و ضوابطی است که رعایت آنها می‌تواند نقش مهمی در دسترسی آسان و حضور آنان در فضاهای عمومی داشته باشد. در کنار رعایت چنین اصولی، توجه به اولویت‌‌ها و نیازهای اساسی گروههای کم توان جسمی-حرکتی جهت حضور در فضاهای شهری، می‌تواند اقدامات اجرایی را با نتایج مؤثرتری همراه سازد.
در این رابطه، پژوهشی توسط گروه شهرسازی دانشگاه علامه طباطبایی با همکاری استانداری قم به انجام رسیده که در آن، میزان پاسخ‌دهی فضاهای شهری به نیازهای گروههای کم توان جسمی- حرکتی به صورت علمی مورد مطالعه قرار گرفته است.
شهری که مبتنی بر «پیاده محوری» است برای عموم و اکثر شهروندان قابل استفاده است، اما شهری را می‌توان برای همه شهروندان یک شهر مناسب دانست که برای افراد کم توان جسمی نیز مطلوب باشد.
در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی انجام شده و سپس برای تجزیه و تحلیل داده‌های حاصله، از نرم‌افزارهای کامپیوتری آماری بهره‌گیری شده است.
نتایج به‌دست آمده از این مطالعه که در فصلنامه علمی پژوهشی «برنامه‌ریزی شهری» وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت انتشاریافته، نشان می‌دهد که علی‌رغم اقداماتی که در زمینه مناسبسازی محیط جهت حضور گروههای کم توان جسمی-حرکتی صورت گرفته، همچنان شرایط اجتماعی، اقتصادی و کالبدی کنونی قادر به رفع نیازهای معلولان به شکل شایسته‌ای نیست.
با توجه به این یافته‌ها، محققین نتیجه گرفته‌اند که مشارکت گروههای هدف در زمینه مناسبسازی فضاهای شهری، رعایت ضوابط ساخت و ساز‌‌ها توسط مهندسین ناظر، تدوین ضوابط قابل اجرا در طرح‌های موضعی و مواردی مشابه با اینها، می‌تواند نتایج مؤثرتری را در زمینه مناسبسازی فضاهای شهری برای معلولان به همراه داشته باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.