گروه انرژی -دیپلماسی انرژی، رویکردی است در راستای توسعه و افزایش عایدات نفتی و ایفای نقش واسطه برای تعمیق پیوند‌های دیپلماتیک کشور و همچنین زمینه‌ساز ایجاد تعامل و گسترش همکاریهای اقتصادی و صنعتی در زمینه سرمایه‌گذاری خارجی، انتقال فناوری و نیز بهبود مدیریت داخلی منابع محسوب می‌شود. به گزارش مناقصه‌مزایده، با وجود منابع فراوان نفت‌وگاز […]
گروه انرژی -دیپلماسی انرژی، رویکردی است در راستای توسعه و افزایش عایدات نفتی و ایفای نقش واسطه برای تعمیق پیوند‌های دیپلماتیک کشور و همچنین زمینه‌ساز ایجاد تعامل و گسترش همکاریهای اقتصادی و صنعتی در زمینه سرمایه‌گذاری خارجی، انتقال فناوری و نیز بهبود مدیریت داخلی منابع محسوب می‌شود. به گزارش مناقصه‌مزایده، با وجود منابع فراوان نفت‌وگاز به دلیل تحریم‌ها، دیپلماسی انرژی با چالش‌ها مختلفی روبه‌رو بوده به‌طوری که ایران به‌رغم داشتن این توانایی‌‌ها و انحصار در ارائه مسیر ترانزیت کوتاه و مناسب در انتقال نفت و گاز، به دلیل فشارهای غرب و ناکارآمدی دیپلماسی در حوزه انرژی در گذشته، از نفوذ ژئوپلیتیکی متناسبی در تعاملات منطقه‌ای و جهانی برخوردار نبوده که با روی کار آمدن دولت سیزدهم بهبود دیپلماسی انرژی و توسعه همکاری با کشورهای همسایه در حوزه‌های مختلف صنعت نفت و گاز، احیای بازارهای جهانی در دستور کار قرار گرفت و با انعقاد قراردادهای مختلف با کشورهای همسایه و جهان به جایگاه واقعی خود نزدیک شد. به همین جهت لازم است تا این دیپلماسی در دولت چهاردهم علاوه بر حفظ توسعه یابد. مسعود دشتی‌درخشان؛ کارشناس حوزه انرژی، با اشاره به اینکه برای حفظ دیپلماسی مثبت در این زمینه، ایران در حال مشارکت چندجانبه از طریق مجامع انرژی منطقه‌ای و جهانی از جمله اکو، بریکس، شانگهای، اوپک، GECF و… است، گفت: مشارکت این امکان را به وزارت نفت کشورمان می‌دهد که با سایر کشور‌ها در مورد مسائل مرتبط با انرژی همکاری کند و تعهد خود را به تولید مسئولانه انرژی و پایداری زیست‌محیطی نشان دهد. وی با بیان اینکه ایران بر حل و فصل تنش‌های ژئوپلیتیکی با همسایگان خود کار می‌کند تا محیط باثبات‌تری برای همکاریهای بین‌المللی ایجاد کند، اظهار داشت: هدف ایران با پرداختن به این موضوعات، افزایش اعتبار خود در بازار جهانی انرژی و در نهایت تقویت روابط دیپلماتیک قوی‌تر با سایر کشور‌هاست. وی ادامه داد: به موازات آن، ایران در حال سرمایه‌گذاری در منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی است و تعهد خود را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و گذار به انرژی کم‌کربن نشان می‌دهد. این تغییر تمرکز پتانسیل جذب سرمایه‌گذاری خارجی و کاهش اتکای کشور به درآمدهای نفتی را دارد و تلاش‌های دیپلماسی انرژی آن را بیشتر تقویت می‌کند. این کارشناس انرژی، تصریح کرد: به‌طور کلی، ایران به‌طور استراتژیک از راه‌های مختلف برای پیشبرد اهداف دیپلماسی انرژی خود استفاده می‌کند و تضمین می‌کند که همچنان یک بازیگر فعال و مهم در چشم‌انداز انرژی جهانی باقی می‌ماند. دشتی‌درخشان؛ با اشاره به اینکه دیپلماسی انرژی ایران نقشی حیاتی در راهبردهای اقتصادی و ژئوپلیتیکی کشور دارد، پیشنهاداتی برای بهبود دیپلماسی انرژی ایران داد که به شرح است:
۱- تنوع بخشیدن به مشارکت‌های انرژی: ایران باید به دنبال گسترش مشارکت‌های انرژی خود با کشورهایی فراتر از متحدان سنتی خود باشد تا وابستگی به هر بازار واحد را کاهش دهد.
۲- سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر: توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر مانند خورشید و باد نه‌تنها انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهد، بلکه باعث جذب سرمایه‌گذاری خارجی و کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی می‌شود.
۳- حل‌وفصل تنش‌های ژئوپلیتیکی: برای تقویت دیپلماسی انرژی قوی‌تر، ایران باید برای حل تنش‌های ژئوپلیتیکی با همسایگان خود تلاش کند و محیط پایدارتری برای همکاریهای بین‌المللی ایجاد کند.
۴- پایبندی به استانداردهای بین‌المللی: ایران باید اطمینان حاصل کند که برنامه‌هایش با استاندارد‌ها و دستورالعمل‌های بین‌المللی مطابقت داشته و اعتمادسازی و روابط دیپلماتیک را بهبود بخشد.
۵- افزایش شفافیت: افزایش شفافیت در معاملات و مذاکرات انرژی می‌تواند شهرت و اعتبار ایران را در بازار جهانی انرژی بهبود بخشد.
۶- اجرای اصلاحات بازارمحور: ایران باید اصلاحات بازارمحور در بخش انرژی خود را برای تشویق سرمایه‌گذاری خارجی و بهبود کارایی شرکت‌های دولتی اجرا کند.
۷- مشارکت در همکاریهای چندجانبه: شرکت در مجامع انرژی منطقه‌ای و جهانی، مانند سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، اکو، بریکس، شانگهای، اوپک، GECF و…، می‌تواند همکاریهای دیپلماسی انرژی ایران را افزایش دهد.
۸- توسعه زیرساخت‌های انرژی: ارتقاء و گسترش زیرساخت‌های انرژی ایران از جمله خطوط لوله، پالایشگاه‌ها و پایانه‌های صادراتی، ظرفیت کشور را برای صادرات منابع انرژی و همکاری با سایر کشور‌ها بهبود می‌بخشد.
۹- تشویق انتقال فناوری: ایران باید به دنبال ایجاد مشارکت با کشورهای پیشرفته فناوری در بخش انرژی باشد و امکان انتقال فناوری و دانش را برای تقویت صنعت انرژی داخلی خود فراهم کند.
۱۰- ترویج حفاظت از محیط‌زیست: اتخاذ شیوه‌های دوستدار محیط‌زیست در بخش انرژی می‌تواند به ایران کمک کند تا تعهد خود را به توسعه پایدار و تولید مسئولانه انرژی نشان دهد که می‌تواند به بهبود روابط بین‌المللی منجر شود. وی همچنین پیشنهاداتی در مورد برخی اقدامات که می‌تواند به ایجاد اکوسیستمی کمک کند که نوآوری، همکاری و پیشرفت فناوری را با کشورهای هدف تقویت کرده و در نهایت شاخص فناوری صنعت نفت و گاز کشورمان را ارتقاء دهد داد که به‌شرح ذیل پیشنهاد می‌شود:
– ایجاد مراکز نوآوری و تحقیق و توسعه در همکاری با صنعت و دانشگاه‌ها می‌تواند به افزایش شاخص آمادگی برای توسعه فناوری‌های پیشرو و جذب سرمایه کمک کند. این مراکز می‌توانند به‌طور مستقیم به تحقیقات نوآورانه و ارتقای صنایع مختلف کمک کرده و باعث رشد اقتصادی و توسعه صنعتی کشور شوند.
– برای ارتقای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، به همکاریهای بین‌المللی و فناورانه میان شرکت‌های داخلی و خارجی نیاز است. ایجاد پروژه‌ها و همکاریهای مشترک با شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در زمینه تحقیق و توسعه فناوری برای ارتقای تکنولوژی و بهبود عملکرد صنایع مربوطه ضروری است.
– ایجاد بسترهای مؤثر برای جذب سرمایه و تسهیل فرآیند سرمایه‌گذاری در زمینه فناوری و نوآوری جهت توسعه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و ارتقای تکنولوژی در این حوزه‌ها.
– ساده‌سازی مقررات و سیاست‌های مرتبط با فناوری و نوآوری جهت ایجاد محیط مساعد برای پیشرفت‌های فناوری.
– تقویت امنیت سایبری برای محافظت از داده‌های حساس و زیرساخت‌های حیاتی و ایجاد اعتماد به پیشرفت‌های فناوری.
-ایجاد مراکز کارآفرینی و نوآوری و فضایی مشترک برای استارت‌آپ‌ها، محققان و کارآفرینان.
– تأکید بر ادغام فناوری با اهداف توسعه پایدار نه تنها می‌تواند آمادگی کشور را برای فناوری‌های برون‌مرزی بهبود بخشد، بلکه می‌تواند چالش‌های مهم جهانی را نیز برطرف کند.
– تقویت قوانین مالکیت معنوی و مکانیسم‌های اجرایی و ایجاد انگیزه نوآوری و سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پیشرو.
– ترویج همکاری بین صنایع مختلف برای تقویت نوآوری بین‌رشته‌ای و کاربرد فناوری در بخش‌های مختلف.
– ترسیم راه‌حل‌های شهر هوشمند برای بهبود زیرساخت‌های شهری، سیستم‌های حمل‌ونقل و خدمات عمومی از طریق فناوری.
– ساده‌سازی فرآیندهای دسترسی به منابع مالی برای استارت‌آپ‌های فناوری و ابتکارات تحقیقاتی برای تسریع توسعه هوشمند.
– تشویق تنوع در نیروی کار فناوری‌های پیشرو و ایجاد خلاقیت و ایده‌های تازه.
– تقویت قوانین حفظ حریم‌خصوصی داده‌ها و ترویج فرهنگ مدیریت مسئولانه، ایجاد اعتماد و اطمینان در استفاده از فناوری.
– همکاری بین دولت و بخش‌خصوصی و استفاده از منابع و تخصص برای هدایت نوآوری و توسعه فناوری.
– سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه جهت بهبود و بهینه‌سازی روش‌های استخراج سوخت‌های فسیلی، برای ایجاد فرآیند کارآمد و از نظر زیست‌محیطی پایدارتر.
– نوسازی و ارتقای فناوری‌های پالایشی برای به حداکثر رساندن بازده فرآورده‌های نفتی با کیفیت بالا، کاهش اثرات زیست محیطی و مطابقت با استانداردهای بین‌المللی.
– سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نو حفاری برای اکتشاف و استخراج ذخایر سوخت فسیلی به‌طور مؤثرتر و با حداقل اثرات زیست‌محیطی.
– تشویق به ادغام فناوری‌های انرژی تجدیدپذیر، مانند انرژی خورشیدی و بادی، در زیرساخت‌های انرژی مبتنی بر سوخت‌های فسیلی برای تنوع بخشیدن به ترکیب انرژی و کاهش انتشار کربن.
– اجرای طرح‌هایی برای افزایش بهره‌وری انرژی در صنایع مبتنی بر سوخت فسیلی و تولید برق، کاهش اتلاف انرژی و اثرات زیست‌محیطی.
– شیوه‌های پایدار در صنعت نفت، مانند به حداقل رساندن مصرف آب، کاهش انتشار متان و اجرای مدیریت پسماند مسئولانه.
– تقویت مشارکت و قراردادهای انتقال فناوری با نهادهای بین‌المللی برای دستیابی به فناوری‌‌ها و تخصص‌های پیشرفته و ارتقای آمادگی فناورانه ایران در این بخش.
– نوسازی شبکه توزیع انرژی، بهبود کارایی و ادغام منابع انرژی تجدیدپذیر با زیرساخت‌های موجود مبتنی بر سوخت فسیلی، با رویکرد به فناوری‌های شبکه هوشمند.
– اجرای سیستم‌های نظارت و کنترل پیشرفته برای اندازه‌گیری دقیق و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از صنایع مبتنی بر سوخت فسیلی، کمک به حفاظت از محیط‌زیست و انطباق با مقررات بین‌المللی.
– ترویج بهره‌وری منابع، بازیافت مواد و توسعه بازارهای ثانویه برای محصولات جانبی و مواد زائد و شیوه‌های اقتصاد دایره‌ای در صنعت سوخت فسیلی.
– تمرکز بر تحقیق و توسعه در فرآیند‌ها و محصولات پتروشیمی به منظور افزایش تولید با ارزش‌افزوده، کاهش اثرات زیست‌محیطی و ایجاد نوآوری در بخش پتروشیمی.
– تحقیق و توسعه فناوری‌های ذخیره‌سازی پیشرفته برای ذخیره انرژی تولید شده از نیروگاه‌های مبتنی بر سوخت فسیلی و انعطاف‌پذیری و پایداری در شبکه انرژی.
– ابتکارات تحول دیجیتال در بخش نفت و گاز، از جمله پذیرش فناوری دیجیتال، تجزیه و تحلیل مبتنی بر هوش‌مصنوعی برای بهینه‌سازی عملیات، کاهش هزینه‌ها و بهبود ایمنی.
– ارزیابی مفاهیم شهر هوشمند و اصول برنامه‌ریزی شهری پایدار با تمرکز بر استفاده کارآمد از انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای با در نظر گرفتن تأثیر حمل‌ونقل و زیرساخت‌های مبتنی بر سوخت فسیلی.
– تقویت همکاری با مؤسسات دانشگاهی برای هدایت تحقیق و توسعه در فناوری‌های سوخت فسیلی، و تربیت نیروی کار ماهر و قادر به هدایت نوآوری و پیشرفت فناوری.
– ارائه مشوق‌های سرمایه‌گذاری هدفمند و معافیت‌های مالیاتی برای شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران درگیر در پروژه‌های فناوری پیشرو، تشویق جریان سرمایه به سمت تحقیق، نوآوری و تجاری‌سازی فناوری‌های پیشرفته.
– تسهیل انتقال دانش و انتشار فناوری بین دانشگاه و صنعت، ترویج تجاری‌سازی نتایج تحقیقات و پرورش فرهنگ نوآوری.
– به‌روزرسانی و ساده‌سازی مقررات مربوط به فناوری‌های پیشرو، در راستای حمایت از سرمایه‌گذاران و ذی‌نفعان صنعت.
– ترویج مشارک‌‌های دولتی-خصوصی در توسعه فناوری و استفاده از منابع و تخصص ترکیبی برای پیشبرد پیشرفت فناوری و جذب سرمایه.
– برپایی نمایشگاه‌های فناوری و فراهم کردن بستری برای سرمایه‌گذاران صنعت و ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری، مشارکت‌‌ها و نوآوری. این کارشناس انرژی، با اشاره به اینکه تحقق این پیشنهادات، کشورمان می‌تواند شاخص فناوری خود را در عین تمرکز بر رویه‌های پایدار، در چارچوب و با تکیه بر فناوری‌های نو و هوش‌مصنوعی نیز تقویت کند، تأکید کرد: اثربخشی مطلوب راهبردهای مذکور در گروی انسجام داخلی و مشارکت فعال فرابخشی منطقه‌ای حاصل خواهد شد.
دیدگاه بسته شده است.