مهدی یاوری- خانه‌داری نه‌تنها شغل است، بلکه شغلی مهم و آینده‌ساز است. خانه‌داری در سال‌های دور تعریف متفاوتی نسب به این روزها داشت. شاید ایام قدیم از کسی راجع به خانه‌داری می‌پرسیدیم، می‌گفت خانه‌داری همان پخت و پز و بشور و بساب خانه است اما امروز دیگر این‌گونه نیست. پختن غذا و تمیز کردن خانه […]
مهدی یاوری- خانه‌داری نه‌تنها شغل است، بلکه شغلی مهم و آینده‌ساز است. خانه‌داری در سال‌های دور تعریف متفاوتی نسب به این روزها داشت. شاید ایام قدیم از کسی راجع به خانه‌داری می‌پرسیدیم، می‌گفت خانه‌داری همان پخت و پز و بشور و بساب خانه است اما امروز دیگر این‌گونه نیست. پختن غذا و تمیز کردن خانه این روزها فقط بخش کوچکی از کارهای یک زن خانهدار است که آن هم با قبل متفاوت است. علاوه بر این باید رسیدگی و تربیت فرزندان و آماده کردن خانه به‌عنوان محیطی آرام را هم اضافه کنیم. ما از فعالیت‌های زیاد خانم خانهدار می‌گوییم در حالی که همچنان به عقیده خیلی‌ها زن خانهدار کاری ندارد! بیکار بودن زن خانهدار حاصل سال‌ها تفکر اشتباه یا به عقیده جامعه‌شناسان نتیجه فقر فرهنگی است در حالی که اگر به فعالیت‌های یک خانم خانهدار در طول روز نگاه کنیم باید او را شاغل حساب کنیم، آن هم به‌عنوان مهمترین شغل دنیا! تصور ما از فرد شاغل کارمندی است که از صبح تا بعدازظهر مشغول به کاری است که برایش تعریف شده، اما خانم خانهدار که تمام طول شبانه‌روز به کارهای مختلف و متعدد می‌پردازد را بیکار بدانیم؟ زن خانهدار شاغل است اما حقوقی دریافت نمی‌کند. همه کارهای خانم خانهدار تولید ارزش می‌کند و مستقیماً بر تمام جامعه تأثیر می‌گذارد. بیشتر ما در خانه همراه با همسر یا مادر خود زندگی می‌کنیم. با وجود آنها خانه آرامش دارد و برای فرار از دغدغه‌های روزمره به خانه پناه می‌بریم. همین آرامش موجود در خانه تأثیر خود را در رفتار ما با باقی افراد جامعه نشان می‌دهد که از این جهت خانه‌داری را می‌توان مهمترین شغل معرفی کرد.
طرح بیمه زنان خانهدار
بر همین اساس چند سال قبل طرحی برای بیمه‌دار شدن زنان خانهدار ارائه شد. موافقان طرح بیمه زنان خانهدار معتقدند اگر برای خانه‌داری به‌عنوان یک شغل درآمدی درنظر گرفته شود، باعث می‌شود آنها مجبور نباشند همزمان هم متحمل کار خانه و هم کار بیرون از خانه به‌عنوان یک ضرورت اقتصادی شوند. این حرف درستی است و اغلب کارکرد دارد. البته افرادی در بین این موافقان وجود دارند که معتقدند با حذف ضرورت اقتصادی کار زنان، زن به جایگاه اصلی خود، یعنی خانه‌داری، برمی‌گردد. این طرح مخالفانی دارد که از سویه غیراقتصادی و فرهنگی آن وارد می‌شوند. آنان به این واقعیت اشاره می‌کنند که تجربه کار بیرون از خانه، صرفاً تجربه‌ای اقتصادی نیست و از این‌رو نباید تصمیم‌گیری درباره آن را به حوزه اقتصاد واگذار کرد.
«خانه‌داری» به‌عنوان شغل باید به رسمیت شناخته شود
در همین رابطه، انسیه خزعلی؛ معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، در مراسم رونمایی از مرکز رصد چالش‌ها و آسیب‌های حوزه زنان و خانواده، با بیان اینکه روی شاخص‌هایی که در دولت قبل تدوین شده بود کار کردیم، افزود: باید برای زنان خانهدار باکس خاصی را باز کنیم. زنان خانهدار تأثیرگذارند و باید کار آنها به‌عنوان شغل به رسمیت شناخته شود. وی تصریح کرد: در بحث اقتصاد، بحث مهم ما زنان خانه‌داری هستند که داوطلبانه خواسته‌اند خانهدار شوند و باتوجه به قوانین ما که نفقه برعهده مرد است، خانه‌داری پذیرفته شده است و این به معنای عدم توانایی اقتصادی یا عدم فراهم کردن امکانات اقتصادی نیست. خودشان این شیوه را انتخاب کرده‌اند و باید برای این موضوع که جزء برنامه هفتم است، شاخص‌های جدیدی را وضع کنیم. باید شاخص‌های خانهدار و دورکاری را ایجاد کنیم و آن را به‌عنوان امتیاز ببینیم.
دیدگاه بسته شده است.