در حالی که کارشناسان صنعت حملونقل ریلی معتقدند؛ در شرایط کنونی سرمایهگذاران بخشخصوصی رغبتی برای سرمایهگذاری در هیچ یک از وجوه صنعت حملونقل ریلی را ندارند و به نظر میرسد واگذاری لکوموتیوها از سوی شرکت راهآهن در راستای خصوصیسازی راهآهن ایران موفقیتی در پیش نداشته باشد، خشایار حسینی؛ مدیرعامل شرکت الوند نیرو، معتقد است: با […]
در حالی که کارشناسان صنعت حملونقل ریلی معتقدند؛ در شرایط کنونی سرمایهگذاران بخشخصوصی رغبتی برای سرمایهگذاری در هیچ یک از وجوه صنعت حملونقل ریلی را ندارند و به نظر میرسد واگذاری لکوموتیوها از سوی شرکت راهآهن در راستای خصوصیسازی راهآهن ایران موفقیتی در پیش نداشته باشد، خشایار حسینی؛ مدیرعامل شرکت الوند نیرو، معتقد است: با توجه به عدم جذابیت صنعت ریلی برای سرمایهگذاران، اگر راهآهن بخواهد این لکوموتیوها را در ازای پول نقد به فروش بگذارد این اقدامی اشتباه است و «اجاره به شرط تملیک» بهترین روش برای جذب سرمایهگذارانی است که قصد خرید و مالکیت این لکوموتیوها را دارند. به گزارش تیننیوز، خشایار حسینی؛ مدیرعامل شرکت ناوگان ریلی الوند نیرو، درباره اینکه واگذاری لکوموتیوهای باقیمانده در اختیار راهآهن به بخشخصوصی چگونه قابل انجام است، گفت: مطابق آمارهای بانک جهانی بحث خصوصیسازی در راهآهنهای دنیا زمانی اتفاق میافتد که بخش مسئول خصوصیسازی «خودگردان» باشد. در واقع در کشورهایی که خصوصیسازی در آنها انجام شده به این صورت است که وقتی میخواهند خصوصیسازی را به بخشی واگذار کنند آن بخش را به بنگاهی تبدیل میکنند که «خودگردان» باشد یعنی هزینه فایده کند. وی ادامه داد: واقعیت این است که اقتصاد ریلی خودگردان نیست و زیانده است. وقتی شرکت راهآهن ۱۸۰۰ میلیاردتومان زیان انباشته دارد این اقتصاد؛ اقتصاد بیماری است و واگذاری به بخشخصوصی دردی را درمان نمیکند. این حرف به این معنا نیست که به بخشخصوصی واگذار نشود، به این معناست که اول باید اقتصاد راهآهن را درست کرد و بعد به بخشخصوصی واگذار کرد. حسینی؛ توضیح داد: واقعیت این است که در حالحاضر اقتصاد ریلی یک اقتصاد ورشکسته است و سرمایهگذار بخشخصوصی این تمایل را ندارد که در صنعتی سرمایهگذاری کند که ریسک سرمایهگذاری در آن بسیار بالاست و حاشیه سود بسیار پایینی دارد. قطعاً یکی از جذابیتها برای سرمایهگذار نقدپذیری و نقدشوندگی سرمایه است و متأسفانه نقدشوندگی سرمایه یکی از معضلات صنعت ریلی کشور است. وقتی سرمایهگذار در چنین بخشی از اقتصاد سرمایهگذاری میکند، باید انتظار سود خیلی بیشتری را داشته باشد. با این استدلال که در صنعتی سرمایهگذاری کردهام که نقدشوندگی تقریباً صفر است و اگر سود بانکی برای مثال ۳۰ درصد است باید حداقل ۶۰ درصد سود بسازم در حالی که اصلاً اینگونه نیست و در حالحاضر در حوزه واگن ۱۰درصد و ۱۵ درصد سود دارد که آن هم در صورتهای مالی نشان داده میشود در حالی آن هم نصیب سرمایهگذار نخواهد شد. مدیرعامل شرکت ناوگان ریلی الوند نیرو، با تأکید بر اینکه معضل مشترک تمامی راهآهنهای دنیا «نیروی انسانی» است، اذعان داشت: کارشناسان صنعت ریلی باید درباره اولویتهای موجود راهآهن جهت احیای این صنعت تصمیمگیری کنند و به تدریج این کار انجام شود و بخشی از آن نیز واگذاری لکوموتیوهاست. بحث منابع انسانی نسبت به شقوق دیگر در راهآهن از اولویت و اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در گام نخست نیروی انسانی را تعیینتکلیف کنند؛ چون ۶۰درصد درآمد عملیاتی راهآهن صرف دستمزد کارکنان میشود و این اقتصاد نمیتواند پابرجا شود.۲۰ تا ۲۵ درصد معقول است و رقم ۶۰ درصدی نشان از بیماری این صنعت است. خشایار حسینی؛ در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به عدم جذابیت صنعت ریلی برای سرمایهگذاران، اگر راهآهن بخواهد این لکوموتیو را با پول نقد به فروش بگذارد این تصور اشتباهی است و اجاره به شرط تملیک بهترین روش برای جذب سرمایهگذارانی است که قصد خرید و مالکیت این لکوموتیوها را دارند.
دیدگاه بسته شده است.