ایران، کشوری غنی از منابع انرژی، به ویژه گاز طبیعی است. اما در دل این ثروت خدادادی، آتش دیگری می‌سوزد که آن هم آتش گازهای مشعلی یا همان فلرینگ است که بی‌رحمانه ثروت ملی را هدر می‌دهند. گنجینه گازی که به جای آنکه یاریگر حل ناترازی باشد، به قربانگاه بی‌رحم مشعلها تبدیل شده است. به […]
ایران، کشوری غنی از منابع انرژی، به ویژه گاز طبیعی است. اما در دل این ثروت خدادادی، آتش دیگری می‌سوزد که آن هم آتش گازهای مشعلی یا همان فلرینگ است که بی‌رحمانه ثروت ملی را هدر می‌دهند. گنجینه گازی که به جای آنکه یاریگر حل ناترازی باشد، به قربانگاه بی‌رحم مشعلها تبدیل شده است. به گزارش انرژی‌پرس، گزارش‌های بین‌المللی نشان می‌دهد ایران در سال ۲۰۲۲ با سوزاندن حدود ۱۷ میلیارد مترمکعب گاز در مشعلها، پس از روسیه و عراق در رتبه سوم جهانی قرار دارد. این میزان تقریباً برابر با کل صادرات گاز در همان سال بوده، یعنی ما ثروتی به اندازه صادرات گازمان را به سادگی می‌سوزانیم. روزانه حدود ۴۲ میلیون مترمکعب گاز روی فلر‌ها دود می‌شود که خوزستان و بوشهر، دو استان غنی از نفت و گاز به قربانگاه بزرگ‌‌ترین گاز‌سوزی خاموش کشور تبدیل شده‌اند. گازهای مشعل حاوی ترکیبات ارزشمندی مثل اتان، پروپان و بوتان هستند که می‌توانند به‌عنوان خوراک صنایع پتروشیمی و تولید برق استفاده شوند. مقدار گاز هدر رفته در مشعلها در سال گذشته از مصرف یک‌سال جمعیت ۹ میلیونی شهر تهران نیز بیشتر بوده است که نشان می‌دهد هزینه این بی‌توجهی بسیار گزاف است. به‌ازای سوزاندن روزانه حدود ۵۰ میلیون مترمکعب گاز مشعل، سالانه ۵٫۳ میلیارد دلار معادل ۳۱۸ هزار میلیارد تومان (با احتساب دلار ۶۰ هزار تومانی) هدر می‌رود؛ در حالی که این پول می‌توانست صرف توسعه زیرساخت‌‌ها شود. سال‌هاست که دولت‌‌ها در برنامه‌های توسعه‌ای بر کاهش فلرینگ تأکید می‌کنند؛ اما به نظرمی‌رسد این برنامه‌ها صرفاً برای بایگانی نوشته شده و در حد حرف باقی مانده است. همسایگانمان در خلیج‌فارس، با سرمایه‌گذاری‌های کلان، بسیاری از مشعل‌های نفتی خود را خاموش کرده‌اند. در قطر از فلر‌ها برای تولید برق و تأمین انرژی استفاده می‌شود و عراق قرارداد تولید برق از فلر با زیمنس انرژی را امضاء کرده است. عربستان رقیب دیرین ما نیز، روزانه ۲۴۰ میلیون مترمکعب از گازهای همراه نفت را به شرکت‌های پتروشیمی می‌فروشد و از این طریق میلیارد‌ها دلار درآمد کسب می‌کند. با وجود گذشت چند سال از وعده کاهش فلرینگ در پارس‌جنوبی، پیشرفت کار بسیار کند بوده و همچنان شعله‌های مرگ‌آور آن بر فراز آسمان این منطقه می‌سوزد. کاهش اندک ۱۵ درصدی فلرینگ طی دو سال اخیر در حالی رخ داده که این شرکت وعده کاهش ۳۹ درصدی را تا پایان تابستان امسال داده است. فلرینگ به دلیل بی‌توجهی مسئولان، نبود سرمایه‌گذاری و فناوری‌های لازم و اولویت دادن به منافع کوتاه‌مدت رخ می‌دهد. در حالی که کشور در فصل سرما با چالش جدی ناترازی گاز مواجه است و مجبور به قطع گاز صنایع ارزآور مانند پتروشیمی می‌شود، یک راه‌حل ساده و مؤثر برای کاهش این بحران که نادیده گرفته می‌شود، استفاده از گاز مشعل است. تأمین خوراک مورد نیاز صنایع پتروشیمی با استفاده از گاز مشعل، منجر به افزایش تولید و صادرات محصولات پتروشیمی شده و در نتیجه ارزآوری قابل‌توجهی برای کشور خواهد داشت و از هدررفت آن نیز جلوگیری می‌کند.
دیدگاه بسته شده است.