۱۰ سال گذشت حرکت کند طرحهای کلان علمی؛ بودجه ناچیز و وجود بوروکراسی بیش از حد! طرح کلان علمی تولید باتریهای لیتیومی در کشور که توسط محققان دانشگاه امیرکبیر انجام میشود به دلیل بودجه کم و وجود بوروکراسیهای بیش از حد به کندی پیش میرود. به گزارش مهر، طرحهای کلان ملی به لحاظ ابعاد و […]
۱۰ سال گذشت
حرکت کند طرحهای کلان علمی؛ بودجه ناچیز و وجود بوروکراسی بیش از حد!
طرح کلان علمی تولید باتریهای لیتیومی در کشور که توسط محققان دانشگاه امیرکبیر انجام میشود به دلیل بودجه کم و وجود بوروکراسیهای بیش از حد به کندی پیش میرود.
به گزارش مهر، طرحهای کلان ملی به لحاظ ابعاد و دستاوردهایی که از آنها انتظار میرود دارای پیچیدگیها و مشکلاتی در اجرا هستند که از آن جمله میتوان به اعتبارات ناچیز دولتی، کند بودن بخشهای دولتی، ریسک بالای سرمایهگذاری در این طرحها، سطح بالای فناوری و نبود مدل مشخصی برای توسعه فناوری با مشارکت بهرهبرداران مختلف در این طرحها اشاره کرد.
بیش از ۱۰ سال است که موضوع تولید خودروهای برقی و هیبریدی در کشور مطرح است و پروژههای محدودی هم در کشور انجام شده است. مهمترین فناوری در این خودروها مربوط به پک باتریهای لیتیومی است. در حدود ۵۰ درصد قیمت خودرو هم مربوط به همین پک باتری است. این باتریها در حوزه ذخیرهسازی انرژیهای تجدیدپذیر نیز سالهاست در دنیا استفاده شده و بیش از ۲۰ سال عمر دارند. دستیابی به دستاوردهای این طرح باعث میشود توسعه کشور در حوزه فناوریهای پاک بیشتر و از واردات محصولات خارجی جلوگیری شود.
یکی از طرحهای کلانی که همواره در راستای بومیسازی و پیشرفت کشور توسط پژوهشگران مورد پیگیری قرار میگیرد تولید باتریهای لیتیومی است. این طرح از سوی شورای عالی علوم تحقیقات و فناوری به تصویب رسیده تا محققان دانشگاه امیرکبیر آن را به نتیجه برسانند.
طرح کلان باتریهای لیتیومی در راستای توسعه فناوری و به کارگیری باتریهای لیتیومی در شبکههای برق (باتریهای با توان چند مگاوات)، نیروگاهها، انرژی پراکنده و خودروهای برقی و هیبریدی، صنایع مخابراتی و دفاعی در شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری به تصویب رسیده است.
امروزه سرمایهگذاریهای بزرگی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در این زمینه صورت گرفته است. توجه به این نکته مهم است که کشور باید در برنامهای جامع و منسجم و باتوجه به ظرفیتها و پتانسیلهای خود در بازارهای بینالمللی مزیتهای نسبی در زمینه تولید ایجاد کند تا امکان تولید رقابتی فراهم شود.
در این طرح براساس سیاستهای کمیته راهبری طرح کلان سعی شده تا از حداکثر ظرفیتهای ملی و بینالمللی در توسعه فناوری و تولید باتریهای لیتیومی استفاده شود. برای تأمین بخشی از اعتبارات مورد نیاز نیز مذاکراتی با برخی از صندوقهای توسعه فناوری و سرمایهگذاران بخش خصوصی شروع شده است. چندین جلسه با مراکز تحقیقاتی معتبر دنیا در کشورهای اروپایی و آسیایی نیز برگزار شده تا در زمینههای پژوهشی مورد توافق پروژههای مشترکی تعریف و اجرایی شود.
مهرانجوانبخت، مجری این طرح کلان ملی اظهار داشت: تا جایی که این طرح تأمین بودجه شده، اجرایی شده اما بعد از آن به کندی پیش میرود.
وی با بیان اینکه این طرح در دو سال اخیر حمایتی نشده و همین موضوع سرعت طرح را کند کرده است، اظهار داشت: نمیتوان گفت که طرح متوقف شده اما همین کندی تأمین بودجه منجر به کاهش سرعت طرح باتری لیتیومی شده است.
جوانبخت با تأکید بر اینکه ما برای اینکه این طرح متوقف نشود با بخشهای دولتی و خصوصی مختلف مذاکراتی داشتهایم، گفت: از سویی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری میتواند وارد این حوزه شود ولی هنوز از این طرح حمایت نکرده است.
به گفته وی، اگر تعامل بین دستگاههای دولتی بیشتر شود، بهتر میتوانیم طرح را به مرحله اجرایی نزدیک کنیم.
وی افزود: یکی از تفاوتهای این طرح با طرحهای کلان ملی دیگر این است که طرح متوقف نشده و در حدود ۱۷درصد پیشرفت داشته، ولی به دلیل بودجه ناچیز و بوروکراسیهای بیش از حد، به کندی پیش میرود.
مجری طرح کلان باتری لیتیومی عنوان کرد: در واقع کمبود منابع مالی از سوی برخی دستگاههای دولتی برنامهریزی ۵ ساله این طرح را به عقب انداخته است.
وی با بیان اینکه منابع این طرح از سوی دولت و صنعت باید تأمین شود، اظهار داشت: اگر همین مقدار بودجهای که باید از سوی دولت تأمین شود، فراهم نشود، طرح پیشرفتی نخواهد داشت.
جوانبخت اظهار داشت: براساس برنامه زمانبندی طرح که سال ۱۳۹۲ تدوین شد اجرای طرح ۳ تا ۵ سال پیشبینی شد که با توجه به اینکه ۳ سال از تصویب این طرح میگذرد از برنامهریزی عقب هستیم. انتظار داریم طی ۳ سال دیگر پروژه تکمیل شود و تولید صنعتی باتریهای لیتیومی متناسب با نیاز واقعی در کشور آغاز شود.
وی تأکید کرد: امروزه از نظر علمی دستاوردهای بسیار خوبی در کشور در مقایسه با سایر کشورها بهدست آمده است ولی از نظر سطح فناوری فاصله با کشورهای پیشرو زیاد است. در کشورهای توسعه یافته چندین دهه روی توسعه یک فناوری سرمایهگذاری میکنند تا محصولات آن فناوری به بازار برسد ولی در کشور ما حوصله مدیران اجرایی در حوزههای پژوهشی پایین است.
به گفته وی، در هر حال اگر تخصیص اعتبارات در طرحهای کلان به صورت یک سرمایهگذاری برای آینده دیده شود تا صرفهجویی در هزینههای دولت، قطعاً وضعیت طرحهای کلان بهتر میشود.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.