صنعت خودرو نیازمند اصلاحات ساختاری گسترده و تبدیل به یک صنعت رقابت‌پذیر

محمد اتابک؛ وزیر صمت، اخیراً در اظهاراتی به امید‌هایی در بازار خودرو اشاره کرده و گفته است: «امیدواریم آرامش در بازار خودرو برقرار شود، ما باید با خودروسازان برای افزایش تولید صحبت کنیم و ارزی را که برای افزایش تولید به آن نیاز دارند را اختصاص دهیم و برق آن‌‌ها را تأمین کنیم تا تولید را افزایش دهند، واردات هم که در حال انجام است.» این اظهارات گرچه امیدوارانه‌اند، اما جدید نیستند. وزرای مختلف صمت در دولت‌های پیشین نیز چه در بحث تأمین ارز و چه در بحث تولید امیدواری‌هایی را مطرح کرده بودند، اما پاسخ این پرسش که تا چه حد در بخش تولید و واردات درست و قوی ظاهر شده‌ایم، غالباً منفی است. به گزارش فرارو، صنعت خودروسازی کشور در برهه‌های مختلف زمانی چه در سایه تحریم‌ها و چه به علت عدم تعامل با بازارجهانی خودرو متحمل خساراتی بوده است. افزون بر این‌ها، مسائلی، چون واردات خودرو و چگونگی تأثیر آن بر بازار قیمت‌ها نیز مثل کلاف‌های سردرگم، طی سال‌های اخیر، دست از سر اقتصاد خودروسازی کشور بر نداشته‌اند. با توجه به این شرایط اکنون پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که آیا وضعیت بازار خودرو با اقداماتی که دولت جدید انجام داده است، سروسامان می‌گیرد و مشکل بازار خودرو چگونه حل می‌شود؟ در همین خصوص امیر‌حسن کاکایی؛ عضو هیئت‌علمی دانشکده خودروی دانشگاه علم و صنعت و کارشناس حوزه خودرو، افزود: اول از هر چیز باید این موضوع را بپذیریم که بازار خودرو وابسته است به اقتصاد کلان کشور و سیاست‌های کلان نظام. فرض کنیم رئیس کل بانک مرکزی می‌گوید پول هست و می‌توانیم واردات انجام دهیم، اما اگر تورم شروع شود، واردات مجدداً به بن‌بست می‌خورد. اکنون چرا بازار راکد است؟ چون دلار پایین آمده است. حالا فرض کنیم با همین سیاست‌های موجود در بازار خودرو، دلار به عدد ۶۵ هزار تومان برسد، شک نکنید که به محض این اتفاق، قیمت‌ها یک جهش اساسی را تجربه خواهد کرد. بنابراین، پاسخ این سؤال که قرار است چگونه وضعیت بازار خودرو را بهبود ببخشیم یا سیاست‌های فعلی دولت چه راهکاری را در پیش می‌گیرند دقیقاً همین است که باید نگاهی دقیق به سیاست‌های کلان نظام انجام دهیم. ما ابتدا باید از طریق سیاست‌های کلان، تورم را کنترل کرده و ارزش ریال را حفظ کنیم. یا کاری کنیم که حداقل قیمت ریال با این سرعت تنزل نکند یا تورم ۴۰ درصدی ما کاهش پیدا کند. حقیقت این است که ما ایرانی‌‌ها تورم بین ۱۰ تا ۲۰ درصد را به راحتی تحمل می‌کنیم. اما با وضعیت آزاردهنده تورم ۴۰ درصدی طی سه چهار سال اخیر، بازار خودرو هم کاری از پیش نمی‌برد. وی افزود: «بر این اساس، سیاست‌های کلان اقتصادی کشور پایه و اساسی هر تحول در کشور از جمله تحول در صنعت خودرو است. بخش مهمی از سیاست‌های کلان اقتصاد کشور را «تولید» تشکیل می‌دهد. بالاخره ما باید دلار به دست بیاوریم تا بتوانیم خرج کنیم. بحث ارتباطات جهانی و FATF است. ما اصلا نمی‌توانیم در بازار مالی جهانی حضور داشته باشیم و به راحتی پول جا به جا کنیم، بلکه ناچاریم با چمدان، یا با حواله‌های عجیب و دور زدن تحریم‌ها پول‌هایمان را جابه‌جا کنیم، طبیعی است که در این راه هزینه مضاعف هم می‌دهیم. پس اصل ماجرا همین است. دولت باید ابتدا این مشکلات را حل کند. ضمن اینکه ما نیازمند اصلاحات ساختاری گسترده در صنعت خودرو و تبدیل آن به یک صنعت رقابت‌پذیر هستیم. صنعت رقابت‌پذیر یعنی صنعت غول‌ها. باید این واقعیت را یاد بگیریم که صنعت خودرو، صنعت کوچک‌‌ها و ناتوان‌‌ها نیست. متأسفانه ما در کشورمان هم‌اکنون ۳۷ خودروساز کوچک و متوسط داریم که هیچ یک از آن‌‌ها نیز در مقیاس جهانی مطرح نیستند. درست است که به لحاظ تولید در رتبه‌ای بین یازدهم تا سیزدهم دنیا قرار داریم، اما متأسفانه ایران‌خودرو و سایپا در چارچوب غول‌های خودروسازی جهان قرار نمی‌گیرند.» این استاد دانشگاه، در ادامه گفت: «ما احتیاج به کاهش تعداد خودروساز‌‌ها در کنار افزایش کیفیت آن‌‌ها هستیم. به الگوی موفق کره‌جنوبی نگاه کنید. کره‌جنوبی یک گروه خودروسازی موفق به نام هیوندای کیا دارد. جالب است که ورشکستگی شرکت کیا در سال ۱۹۹۷؛ که در جریان بحران مالی آسیا رخ داد، موجب شد این شرکت توسط دیگر شرکت خودروساز کره‌ای، هیوندای موتور، در سال ۱۹۹۸ از طریق خرید سهام شرکت فورد، که در سال ۱۹۸۶ بخشی از سهام این شرکت را خریداری کرده بود، تصاحب شود. اکنون و پس از تبدیل شدن هیوندای کیا به یک غول خودروسازی، بین هفت تا هشت میلیون خودرو سالانه تولید می‌کند. یا شرکت استلانتیس که از ترکیب پژو سیتروئن و فیات کرایسلر متولد شده است نیز مثال خوبی با ظرفیت تولید سالانه هشت میلیون خودرو است. اما این ادغام‌‌ها و این با کیفیت شدن‌‌ها بدون توسعه ارتباط جهانی معنایی ندارد. استلانتیس به‌عنوان یک شرکت موفق، دو شرکت فرانسوی و آمریکایی/ایتالیایی را ترکیب کرده است. حتی چینی‌‌ها هم با وجود اختلاف‌‌ها و رقابت‌های اقتصادی سنگین با ایالات متحده، بخش زیادی از فناوری و قدرتی که در صنعت خودروسازی به دست آورده‌اند را مدیون ارتباطات بین‌المللی خود هستند. چینی‌‌ها در چهار دهه اخیر در کنار میلیارد‌‌ها دلار سرمایه‌گذاری در صنعت خودرو، روی توسعه روابط و پشتکار در تولید نیز متمرکز بوده‌اند. وی افزود: «شرکت‌های خودروساز چینی با یکدیگر هم‌افزایی دارند. این در حالی است که ما تعدادی خودروساز داریم که هر یک ساز خود را می‌زنند. برای مثال سه خودروساز مونتاژ کار ما، زیرساخت‌های اصلی خود را از یک منبع با اسامی مختلف می‌خرند. این نوع رفتار‌‌ها برعکس همه رفتار‌های رایج در دنیا است. ما باید تعدادی اصلاحات اساسی در زیرساخت‌های صنعت خودرو در راستای رقابت‌پذیر‌تر شدن این صنعت انجام دهیم. حتی اگر قرار است به واردات متوسل شویم، ابتدا باید برای این سؤال پاسخی داشته باشیم که با کدام سرمایه و اقتصاد قرار است این کار را انجام دهیم؟ ما باید تعدادی خودروساز رقابت‌پذیر داشته باشیم که در بخش تولید برای ما درآمد ارزی ایجاد کنند و ارزش ریال را ارتقاء دهند و در نهایت بتوانیم خودرو مناسب سوار شویم. هر آن کسی که می‌گوید می‌توان بدون مناسبات بین‌الملل و تولید مناسب، پیشرفت کرد، دروغ می‌گوید. هم اکنون چین و آمریکا در جنگ اقتصادی هستند، اما چین، سیاست خود را به شکلی تنظیم کرده که روابطش با آمریکا و اروپا قطع نشود، چون می‌داند اگر این اتفاق رخ دهد، موقعیت اقتصادی خود را از دست می‌دهد. باید یاد بگیریم کار شبکه‌ای انجام دهیم و صنایع را رقابت‌پذیر کنیم. در غیر این صورت تا ابد باید نفت و گاز بفروشیم که در واقع تاراج یک سرمایه بین نسلی است. باید به این موضوع پایان دهیم.»