کشیم گردن سرخ، کمیاب و زیبا

کشیم گردن سرخ، کمیاب و زیبا

تیره کشیم پرندگانی منحصراً آبزی و غواصان ماهری هستند و کم‌تر پرواز می‌کنند، برخلاف غواص‌‌ها پاهایشان پرده ندارد ولی انگشتان پا در طرفین پره‌دار است و با زندگی آبی سازش کامل نشان می‌دهند.

پاهای آنها کوتاه و در قسمت عقب سطح شکمی قرار دارد. بال‌های کوتاه و دم تحلیل رفته‌ای دارند، به‌طوری که بی‌دم به‌نظر می‌آیند، هنگام پرواز سر خود را پایین نگه می‌دارند .

نر و ماده آنها همشکل است. روی توده‌های گیاهان شناور در آب آشیانه می‌سازند، از ماهی‌های کوچک، سخت‌پوستان، نرم‌تنان، حشرات و بعضی گیاهان آبزی تغذیه می‌کنند.

کشیمیان از غوصیان کوچک‌تر و در شناگری و غواصی در آب مهارت به‌سزایی دارند. بیش‌تر به داخل آب شیرجه می‌روند و کم‌تر پرواز می‌کنند. کشیمیان پرواز ضعیفی دارند، که ابتدا با دویدن روی آب آغاز می‌شود، سپس برخاسته و در حالی که سر و گردن را به سمت جلو و اندکی پایین‌تر از بدن نگه داشته‌اند، در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند. پا‌ها نیم پرده و فاقد دم است.

اندازه کشیم گردن سرخ ۴۳ سانتی‌متر است؛ پرنده‌ای است پرجثه با سری بزرگ و مخروطی شکل. در تابستان به وسیله گونه‌های خاکستری کمرنگ، تارک سیاه با دو پس‌کاکل کوچک، گردن بلوطی سیر و منقاری با قاعده زرد روشن و نوک سیاه مشخص می‌شود. سطح پشتی قهوه‌ای مایل به خاکستری و سطح شکمی آن سفید ابریشمی است. در زمستان خاکستری و سفید به‌نظر می‌آید و تا حدی شبیه کشیم بزرگ می‌باشد ولی با اندازه کوچک‌تر، گردن و گونه‌های خاکستری‌تر، تارک سیاه تا حد چشم‌‌ها (فقدان ابروی سفید)، زردی قاعده منقار (نه صورتی) از آن تشخیص داده می‌شود. در پرواز بال‌هایش مانند بال‌های کشیم‌بزرگ دو لکه سفید رنگ دارد که لکه پیش‌بال وسعت کم‌تری دارد و چندان مشخص نیست.

صدای این پرنده، کشیده، و شبیه «کک –کک-» شنیده می‌شود.

کشیم گردن سرخ زمستان‌ها را بیش‌تر در نزدیکی ساحل می‌گذراند و در نیزار‌ها و آبگیرهای پرگیاه آشیانه می‌سازد.

این پرنده‌ زمستان‌ها به تعداد کم دیده می‌شود و از جمله پرندگان کمیاب است و به ندرت و اتفاقی در ایران زادوولد می‌کند.

منبع:

 

دانشنامه پرندگان ایران