کشیم شاخدار (کشیم اسلونی)

کشیم شاخدار (کشیم اسلونی) گروه محیط‌زیست- تیره کشیم پرندگانی منحصراً آبزی و غواصان ماهری هستند و کم‌تر پرواز می‌کنند، برخلاف غواص‌‌‌ها پاهایشان پرده ندارد ولی انگشتان پا در طرفین پره‌دار است و با زندگی آبی سازش کامل نشان می‌دهند. پاهای آنها کوتاه و در قسمت عقب سطح شکمی قرار دارد. بال‌های کوتاه و دم تحلیل […]

کشیم شاخدار (کشیم اسلونی)

گروه محیط‌زیست- تیره کشیم پرندگانی منحصراً آبزی و غواصان ماهری هستند و کم‌تر پرواز می‌کنند، برخلاف غواص‌‌‌ها پاهایشان پرده ندارد ولی انگشتان پا در طرفین پره‌دار است و با زندگی آبی سازش کامل نشان می‌دهند.

پاهای آنها کوتاه و در قسمت عقب سطح شکمی قرار دارد. بال‌های کوتاه و دم تحلیل رفته‌ای دارند، به‌طوری که بی‌دم به‌نظر می‌آیند، هنگام پرواز سر خود را پایین نگه می‌دارند .

نر و ماده آنها همشکل است. روی توده‌های گیاهان شناور در آب آشیانه می‌سازند، از ماهی‌های کوچک، سخت‌پوستان، نرم‌تنان، حشرات و بعضی گیاهان آبزی تغذیه می‌کنند.

 کشیمیان از غوصیان کوچک‌تر و در شناگری و غواصی در آب مهارت به‌سزایی دارند. بیش‌تر به داخل آب شیرجه می‌روند و کم‌تر پرواز می‌کنند. کشیمیان پرواز ضعیفی دارند، که ابتدا با دویدن روی آب آغاز می‌شود، سپس برخاسته و در حالی که سر و گردن را به سمت جلو واندکی پایین‌تر از بدن نگه داشته‌اند، در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند. پا‌‌ها نیم پرده و فاقد دم است.

کشیم شاخدار از جمله پرندگانی ا‌ست که زمستان‌ها در سواحل دریای خزر نسبتاً فراوان بوده، به‌رقم آن‌که تعداد آنها رو به کاهش نهاده، در حال حاضر از جمله پرندگانی‌ است که وضعیت آن توسط سازمان محیط‌زیست ایران عادی اعلام شده است.

طول کشیم شاخدار۳۲ سانتی‌متر است؛ در فصل زادوولد سرش بزرگ و به رنگ سیاه براق است با نوار چشمی پهن طلایی که امتداد آن در بالی سر به صورت شاخ‌های کوتاهی به‌نطر می‌آید، گردن و پهلوهایش بلوطی پررنگ، سطح پشتی تیره‌رنگ و سطح شکمی آن سفید ابریشمی است. در پرواز نوار بالی پهن و سفید آن به‌طور واضح دیده می‌شود. در زمستان مانند کشیم گردن سیاه سطح پشتی تیره و سطح شکمی سفید دارد، ولی به‌وسیله تارک تخت و سیاه‌رنگ که در حد چشم‌‌‌ها با سفیدی گونه‌ها مرز قاطعی نشان می‌دهد، سفیدی بیش‌تر طرفین سر و گردن که تا ناحیه پشت سر گسترش دارد. جلو گردن سفید خالص، منقار راست‌تر و کلفت‌تر و سر و گردن مار شکل، از آن تشخیص داده می‌شود.

صدای این پرنده شبیه غلغله و چهچه مانند است.

این پرنده؛ زمستان‌ها بیش‌تر در خلیج‌های پناه‌دار، خور‌‌ها و آب‌های شیرین به سر می‌برد.

در ایران در سواحل دریای خزر به تعداد نسبتاً فراوانی دیده می‌شود. به صورت مهاجر عبوری در شمال شرقی نیز گزارش شده است

منابع:

دانشنامه پرندگان ایران

 

www.oiseaux-birds.com