آسیب تولیدات داخلی در پی توجه دولت‌‌ها به سوداگری و مصرف‌گرایی موسایی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: متأسفانه توجه بیش از حد دولت‌‌ها به مصرف‌گرایی و سوداگری باعث شده است تا صنایع تولیدی ما به شدت آسیب‌دیده و وضعیت نیروی کار روز روند نزولی‌تری داشته باشد. میثم موسایی با اشاره به سابقه وجود واردات […]
آسیب تولیدات داخلی در پی توجه دولت‌‌ها به سوداگری و مصرف‌گرایی
موسایی عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: متأسفانه توجه بیش از حد دولت‌‌ها به مصرف‌گرایی و سوداگری باعث شده است تا صنایع تولیدی ما به شدت آسیب‌دیده و وضعیت نیروی کار روز روند نزولی‌تری داشته باشد.
میثم موسایی با اشاره به سابقه وجود واردات در اقتصاد ایران در گفت‌وگو با تراز اظهارکرد: موضوع واردات به ایران از زمان اشغال ایران از سوی پرتغالی‌‌ها وجود داشته و زمانی که آن‌‌ها بندرعباس را اشغال کردند در طی معاهده‌ای با حکومت صفوی اعلام کردند که ما به گمرک و بنادر ایران برای واردات کالاهای خود به ایران نیازمندیم.
وی در ادامه تصریح‌کرد: همین اتفاق در زمان انعقاد قرارداد ترکمانچای و گلستان نیز رخ می‌دهد به‌طوری‌که در دوران پادشاهی قاجار نیز، حدود ۷۰ درصد از امتیازات بازرگانی ایران در اختیار روس‌‌ها و انگلیسی‌‌ها بوده است.
موسایی با اشاره به اثرات منفی وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی خاطرنشان‌کرد: در آن دوران به دلیل کسری که در بودجه کشور اتفاق می‌افتاد ذخایر طلا و جواهری که نادرشاه وارد ایران کرده بود از کشور خارج شد که امروز جای آن ذخایر را نفت گرفته و به محض کمبود در کسری بودجه به سراغ درآمدهای نفتی می‌رویم.
وی با اشاره به اهمیت نوع و نحوه ارتباط ایران با سایر اقتصادهای دنیا اظهارکرد: اقتصاد ایران به جای این‌که از طریق مبادلات نیروی کار و تولید با اقتصاد جهان در ارتباط باشد، از طریق فروش نفت و مصرف‌گرایی با اقتصاد جهان پیوند خورده است؛ یعنی به جای مشارکت در ارزش افزوده جهانی و تأمین نیروی کار و سرمایه در بازارهای جهانی نیاز‌های داخلی خود را از طریق واردات تأمین می‌کنیم.
موسایی با اظهار این نکته که افزایش واردات به معنای ایجاد اشتغال برای خارجی‌‌ها است، تصریح‌کرد: متأسفانه در دهه‌های اخیر دولت‌های ایران از توجه به صنایع‌دستی و استفاده از ظرفیت‌های بخشی اقتصاد غافل بوده‌اند به‌طوری که در شرایط فعلی به جز عده‌ای که به دلایل علاقه شخصی مشغول به چنین فعالیت‌هایی هستند چیزی از این صنعت باقی‌مانده در حالی‌که در زمان صفویه حدود ۵۰۰ صنف صنایع دستی فعال در ایران وجود داشت.
وی در ادامه با اشاره به اهمیت توجه به صنایع‌دستی خاطرنشان‌کرد: برای مثال نمد به عنوان یکی از قوی‌‌ترین صنایع‌دستی ایران، جایگاه خود را از دست داده و زیر‌انداز و موکت‌های پلاستیکی که معایب بی‌شماری نیز دارند جایگزین آن شده‌اند. به‌طوری‌که در حال حاضر حتی بازار فرش خود را نیز تا حدودی زیادی از دست داده‌ایم.
موسایی با اشاره به سیاست‌های ارزی دولت تصریح‌کرد: متأسفانه سیاست‌های ارزی ما در طول سال‌های گذشته بدون توجه به پتانسیل‌‌ها و مزیت‌های نسبی ما در صنایع‌دستی بوده است.
این استاد اقتصاد با اشاره به اولویت‌دهی دولت برای تولید انبو‌ه و صادرات صنایع‌دستی به روز شده و با بسته‌بندی مدرن اظهارکرد: متأسفانه توجه بیش از حد دولت‌‌ها به مصرف‌گرایی و سوداگری باعث شده است تا صنایع تولیدی ما به شدت آسیب‌دیده و وضعیت نیروی کار روز به روز روند نزولی‌تری داشته باشد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
دیدگاه بسته شده است.