مسئله برقی‌سازی خودروهای ایرانی پستی‌بلندی‌های فراوانی را در این سال‌‌‌ها طی کرد و اکنون هم برقی‌سازی حمل‌ونقل به وسیله واردات جبران می‌شود. اما این مسئله نیازمند چه سازوکارهایی است؟ به گزارش مناقصه‌مزایده، رشد اقتصادی و پایداری محیط‌زیستی به یکی از مهمترین مسئله‌های کشور‌‌ها مطرح شده است. از این‌رو، روند برقی‌سازی صنعت خودرو در جهان […]
مسئله برقی‌سازی خودروهای ایرانی پستی‌بلندی‌های فراوانی را در این سال‌‌‌ها طی کرد و اکنون هم برقی‌سازی حمل‌ونقل به وسیله واردات جبران می‌شود. اما این مسئله نیازمند چه سازوکارهایی است؟ به گزارش مناقصه‌مزایده، رشد اقتصادی و پایداری محیط‌زیستی به یکی از مهمترین مسئله‌های کشور‌‌ها مطرح شده است. از این‌رو، روند برقی‌سازی صنعت خودرو در جهان به سرعت در حال انجام است، ایران هم از این مسئله مستثنی نیست. گرچه این روند در ایران، با توجه به حضور صنعت خودرو در دومین رتبه پویا‌‌ترین صنعت ایران، دیرتر و با سرعت بسیار کم آغاز شد، اما نکته مثبت آن است که کشور در این مسیر قدمی برداشته است. البته باید به این نکته اشاره کرد که این روند نتوانست با تولید خودرویی داخلی برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل را آغاز کند و با واردات این نوع از خودرو‌‌ها بخشی از این کسری‌‌‌ها جبران شد. مرکز پژوهش‌های مجلس نوشت، گرچه ایران منابع مهم گازی و نفتی فراوانی را در اختیار دارد، اما هرچه زودتر باید منابع تجدیدپذیر را وارد چرخه مصرف روزانه کند؛ چراکه افزایش تعداد خودروهای برقی در یک کشور مساوی است با افزایش نیاز به تولید و توزیع برق پاک (منابع تجدیدپذیر). باید توجه کرد که این منابع تجدیدپذیر در زمان حضور خودروهای برقی در کشور باید در دسترس باشد. به عبارتی دیگر، انرژی موردنیاز مصرف‌کننده در کم‌‌ترین فاصله، با زیرساخت شارژ قرار گیرد که انرژی سبز را بتواند به بهترین حالت برای مصرف‌کننده فراهم کند. در حال‌حاضر وزارت صمت می‌کوشد تا زیرساخت‌های موردنیاز خودروهای وارداتی را در دسترس مردم قرار دهد، اما تاکنون، ایستگاه‌های شارژ به صورت انگشت شمار در سطح شهر تهران نصب شده‌اند که برخی از این ایستگاه‌ها مختص تاکسی‌های برقی است. بنابراین نیاز است تا تعداد این ایستگاه‌ها به مراتب بیشتر شود.
خودروهای برقی؛ از فرهنگ تا مقرون به‌صرفه‌سازی
با توجه به بلوغ فناوری‌های جدید، مقرون به‌صرفه شدن باتری‌‌‌ها و پیشرفت‌های اخیر خودروهای برقی، محبوبیت جهانی پیدا کرده‌اند. اما در ایران این مسئله به شکل دیگری رقم خورده است، برای مثال، فرهنگ استفاده از خودروهای برقی همچنان به صورت کامل رواج نیافته است. یعنی درک عمومی از وسعت تغییرات، تقویت نشده است و برخی هنوز مزیت استفاده از خودروهای برقی را دریافت نکرده‌اند. همچنین محدودیت‌های اقتصادی مانع گذر از خودروهای فسیلی و استفاده‌های برقی می‌شود. در این میان باید به این نکته اشاره کرد که خودروهای برقی در کشور با مسئله مهمی به نام ناترازی برق دست‌وپنجه نرم می‌کنند. مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی نوشت که سه عامل ساده، اما کلیدی وجود دارد که موفقیت یک محصول را در بازار خودرو تضمین می‌کند؛ مطلوبیت، توان فنی و مقرون به‌صرفه بودن محصول. مطلوبیت و مقرون به‌صرفه بودن مهمترین عوامل موفقیت خودرو در بازار یک کشور است. حال تصور کنید در کشوری خودروهای برقی چینی وارد شود که مهندسی آن با کشور دیگری مطابقت نداشته باشد و همچنین متقاضیان اندک آن از خرید آن خودرو‌‌ها پشیمان هستند. آیا فرآیند برقی‌سازی خودرو در یک کشور با چنین شرایطی موفق آغاز شده است؟ توجه به سیاست‌گذاری برای بازار خودروهای برقی دست‌دوم برای فروش خودروهای برقی جدید ضروری است، ولی در کشورهای پیشرو هنوز مصرف‌کننده در قبول ریسک‌های احتمالی خودرو دست دوم برقی شک دارد. افزایش درک عمومی از ریسک‌های احتمالی و اطمینان‌بخشی شرکت‌های بیمه می‌تواند این عدم قطعیت را از بازار خودروهای دست‌دوم برقی را کمتر کند. نااطمینانی در تعمیر باتری‌های خودروهای برقی، هزینه‌های مربوط به بیمه این خودرو‌‌ها را در کشورهای اروپایی و آمریکا به شدت افزایش داده است. در این میان، مرکز پژوهش‌‌‌ها نوشت که اگر ایران نیز قصد گسترش تولید یا واردات خودروهای برقی را داشته باشد، این تصمیم دیگر صنعتی نیست، بلکه با توجه به وضعیت صنعت خودروسازی و مصائب آن، یک تصمیم سیاسی- اقتصادی خواهد بود. چراکه اگر ایران بخواهد گسترش خودروهای برقی را در سطح انبوه پیگیری کند، احتیاج به دادن یارانه بسیار قابل‌توجه برای جذب مصرف‌کنندگان و حتی مصرف انرژی دارد. البته این موضوع هنوز پیاده‌سازی نشده است؛ در حال‌حاضر خریداران خودروی برقی هیچ نوع یارانه‌ای برای تشویق خرید این نوع از خودرو‌‌ها دریافت نکرده‌اند و حتی خودروسازان نیز پشتوانه مخصوصی برای تولید این دستگاه‌ها ندارند. برای گسترش خودروهای سازگارتر با محیط‌زیست مانند خودروهای برقی، سیاست‌گذاران با یک تصمیم مهم روبه‌رو هستند؛ اعمال تعهد نظارتی یا اختیاری. این دو رویکرد متمایز، به‌طور کلی پیامدهای مهمی در چشم‌انداز صنعت، محیط‌زیست و جامعه دارند. تعهد نظارتی مستلزم وجود سیاست‌گذار بالادستی منسجم با هدف زمانی مشخص است. این رویکرد که براساس ارائه مجموعه‌هایی از مقررات و استانداردهای سختگیرانه انتشار از خودرو‌‌ها تدوین شده است، مرجع نظارتی محدودیت‌های انتشار دقیقی را برای خودروهای مصرفی تعیین می‌کند، به‌گونه‌ای که تولیدکنندگان خودرو باید به آن پایبند باشند و یک چشم‌انداز و چارچوب روشن و مشخص که نوسانی در اجرای آن هم وجود نداشته باشد، برای صنعت ایجاد کند. با اینکه در سال‌های اخیر ایران شاهد افزایش بی‌سابقه تعدد شرکت‌های دانش‌بنیان در ایران بوده‌ایم، اما متأسفانه این نوع شرکت‌ها در تحول صنعت خودروسازی کشورمان تا امروز نتوانستند تأثیرگذاری لازم را داشته باشند. در واقع صنعت خودروسازی ایران در حال‌حاضر به قبول ریسک بالای همکاری با شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی نیستند. البته طی سال‌های اخیر خودروهای تمام برقی فراوانی در ایران معرفی شدند، اما هیچ‌یک از این خودرو‌‌ها به مرحله تولید انبوه نرسیدند. تولید نخستین خودروی برقی ایرانی سابقه ۲۰ ساله دارد. نخستین خودروی برقی که در ایران معرفی شد آریانا نام داشت. پس از رونمایی از این خودرو بود که موج معرفی خودروهای برقی جدید در ایران راه افتاد. آریانا ۷۹۲ را باید قدیمی‌‌‌ترین و جنجالی‌‌‌ترین خودرو برقی ایرانی دانست. خودرویی که هیچ‌یک از مشخصات فنی مورد ادعای طراح و سازنده آن به اثبات و تایید رسمی نرسید و سازنده‌اش سال‌‌‌ها بعد مورد پیگرد قانونی قرار گرفت. قاصدک نصیر توسط جمعی از نخبگان دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در ایران طراحی و ساخته شد. این خودرو در سال ۱۳۸۸ رونمایی شد و در معرض دید عموم قرار گرفت. خودروی برقی مینور محصول شرکت خودروسازان جنوب را که در دو مدل هاردتاپ و سافت‌تاپ تولید می‌شد هم جزء خودروهای برقی بود که طی این سال‌های اخیر به جمع برقی‌های ایرانی اضافه شد، اما در نهایت ناکام ماند. طراحی و ساخت کوادرا Q1 توسط دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین انجام شد. خودرویی کوچک و دونفره با وزن ۴۰۰ کیلوگرم که براساس نوع باتری می‌توانست پیمایشی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر را به ثبت برساند. نسخه برقی ساینا با هدف کاهش آلودگی هوا و افزایش راندمان انرژی توسط سایپا طراحی و ساخته شد. این خودرو در سال ۱۳۹۶ معرفی شد و قرار بود در بازار عرضه شود. اما به دلایل مختلف، از جمله تحریم‌های اقتصادی و کمبود قطعات، سایپا نتوانست آن را وارد فاز تولید انبوه کند. خودروی یوز و اکسیژن از جمله خودروهایی بودند که برخی از خودروسازان داخلی آن را طراحی کردند. خودروی اکسیژن در سال ۱۴۰۰ برای نخستین‌بار در شیراز رونمایی شد. در مراسم رونمایی اعلام شد ساخت این خودرو از خرداد ۱۴۰۱ آغاز می‌شود. اما اکنون از تولید و عرضه این خودرو اخباری منتشر نشد. سال ۱۴۰۰ شرکت جکتو اعلام کرد که قصد دارد یکی از محصولات ایران‌خودرو به نام تارا را به مرحله برقی‌سازی برساند. ایران خودرو هم در سال ۱۴۰۲ این خودرو را در نمایشگاه تحول صنعت خودرو رونمایی کرد. البته زمانی این وعده‌ها داده شد که ایران‌خودرو پلتفرمی برای تولید خودروی برقی نداشت. اما در آخر، ایران‌خودرو در سال ۱۴۰۱ از خودروی تارا تمام برقی رونمایی کرد و اعلام کرد که تا پایان سال این خودرو تولید و به بازار عرضه می‌شود. البته این وعده به سرانجام نرسید. شهریور سال ۱۴۰۱ بود که شرکت کرمان‌موتور خودروی برقی JAC J4 را در نمایشگاه تحول صنعت خودرو رونمایی کرد که هنوز خبری از تولید انبوه این خودرو به گوش نمی‌رسد. آخرین خودرویی که برقی‌سازی آن مطرح شد، کراس‌اوور جدید ایران‌خودرو به نام ری‌را بود که در حاشیه نمایشگاه تحول صنعت خودرو در سال ۱۴۰۲ رونمایی شد.
دیدگاه بسته شده است.